maandag 30 april 2012

As the Spider in his Web

Beste Darwin,

Is het niet een prachtige plek, het internet? Mensen worden met elkaar verbonden, ze spreken en schrijven, ze gamen en delen, het is een zenuwcentrum van een modern organisme. Niets heeft zo veel invloed gehad om mij als het internet. Bah, Sulicius, zul je zeggen, is dat niet overdreven? Doe je nou niet alsof elk menselijk contact niets voor je is? Niet je ouders, niet je vrienden, niet de mensen in de wereld om je heen? Nou, Darwin, het is natuurlijk niet makkelijk om te zeggen. Je hebt ook wel gelijk in dat opzicht.
Sulicius is ontstaan uit het internet. Een alias die zich voordoet als dichter, kunstenaar, criticus en algemeen filosofisch denker en er alles aan doet om zo erkend te worden.

Van het internet heb ik zo veel kunst gehaald. Afbeeldingen van mensen, dieren, voorwerpen, landschappen, getekend of gefotografeerd, om mijn artistieke vaardigheden te vergroten. Trek het over, teken het na, boots het na, beheers de vorm en de textuur. Stapje voor stapje heb ik me vele dingen meester gemaakt die mij aangeboden werden door de sites van schoonheid en kunde.
Als dichter heb ik het internet als een werktuig gebruikt. Een simpel programmaatje die mij een lijst kon geven van alle woorden die rijmen op "bijzonder" en "eerlijk". Ik vond er het gedicht "The Raven" van Edgar Alan Poe, die mij immens geïnspireerd heeft met zijn hypnotiserende rijmschema. Veel belangrijker is dat ik er mijn gedichten mee gedeeld heb. Op Facebook, Twitter, Tumblr, Reddit en hier. Waar ik vooral naar zocht was opbouwende kritiek, maar helaas snappen de meesten dat niet.
Als criticus richtte ik me op films. Hoe wordt je een criticus? Je bent er al een. Alles wat je nodig hebt is de vaardigheden om je mening te vinden en uit te drukken. Ik keek en las veel reviews om een inzicht te krijgen in waar mensen op letten bij films, wat je wel merkt maar niet kunt noemen. Nu probeer ik films te beoordelen op het gehele pakket. Hoe de film geschoten is, de muziek, de acteurs, de scènes, de actie, de animatie, de humor en ga zo maar door. Alles valt binnen een thema, een soort, en heeft zijn clichés en tropes. Tropes? Google het maar, Darwin. Het zijn alle trucs in verhaalvertellen, film of serie, strip of boek. De blokken in de blokkendoos van het arsenaal van de filmmaker of schrijver. Ik kan uren verspillen op die site.
Algemeen filosofisch denker? Het komt er op neer dat ik waarde hecht aan elke gedachte, elk hersenspinsel. Ik probeer deze te delen. Twitter is een medium waar ik heel simpel een punt kan maken. Ja, veel kan hier verloren gaan in tweets over wat mensen eten en mijn algemene indruk van films en dergelijk, maar er zitten wel pareltjes tussen. Ik hoop mezelf hiermee ook uit te dagen. Als je een dag niet denk over waarom je nou bezig bent, dan ben je een dag geen mens. Auto-piloot is voor alles met een minder brein dan ons.

De erkenning is het lastigst, Darwin. Ik wil bezongen worden. Ik wil twee korte zinnetjes aan de boven- en onderzijde van mijn foto's hebben staan. Ik wil herkend worden, geliefd en gehaat, maar vooral wil ik herinnerd worden. Ik wil indruk hebben gemaakt. Een voetafdruk in de weg van de historie van de mens. Ik zou landen willen regeren, mensen verlichten en samenwerken met anderen om legendarische werken te verrichtten.

Gelukkig zit ik hier, mijn ogen prikken door het blauwe licht van mijn laptop, mijn kanaal naar de andere werelden. Ik kom er wel.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion

Geen opmerkingen:

Een reactie posten