Elk moment dat verstrijkt denk ik opnieuw: wat is nu? Gisteren was het ook al continu nu, want alles wat gisteren gebeurde is alleen te verklaren met wat we nu hebben. Een briefje waar ik het woord "TIJD" op heb geschreven geeft weer dat ik op een bepaald moment het woord "TIJD" op een briefje heb geschreven. Ik zou kunnen achterhalen met een goed getimede herinnering dat ik gisteren rond 8 uur 's avonds dat berichtje voor mezelf heb achter gelaten, maar daar overtuig ik jou niet mee.
Stel dat ik wordt opgenomen op film terwijl ik het briefje schrijf. Samen met een ingebouwde klok is het dan bewezen dat ik woord "TIJD" om 8 uur op een stom velletje papier heb geschreven. Of ik nuttig bezig was is iets anders, waar ik hier geen uitleg over kan geven. Dus. Er bestaat een moment waarop ik een briefje schreef, dat is een feit. Er is een briefje, er is een rare snuiter die arme velletjes papier lastig valt en een camera die een scene heeft opgenomen. Maar op het moment dat je naar de weergave van mijn vreemde literatuurcreatie kijkt, zie je een opname. Je ziet LED-lichtjes, stroom, opgevangen licht, maar ik doe het niet op dat moment.
Misschien lijkt het alsof ik een probleem oplos wat ik zelf verzonnen heb, wat ook het geval is, maar ik probeer je te laten zien dat tijd niet liniear is. Er is alleen een continu "nu". Hoe je ook met koolstofdatering tot op 2 jaar precies kunt zeggen hoe oud een mammoet is, hij op geen manier leeft.
Stel dat ik wordt opgenomen op film terwijl ik het briefje schrijf. Samen met een ingebouwde klok is het dan bewezen dat ik woord "TIJD" om 8 uur op een stom velletje papier heb geschreven. Of ik nuttig bezig was is iets anders, waar ik hier geen uitleg over kan geven. Dus. Er bestaat een moment waarop ik een briefje schreef, dat is een feit. Er is een briefje, er is een rare snuiter die arme velletjes papier lastig valt en een camera die een scene heeft opgenomen. Maar op het moment dat je naar de weergave van mijn vreemde literatuurcreatie kijkt, zie je een opname. Je ziet LED-lichtjes, stroom, opgevangen licht, maar ik doe het niet op dat moment.
Misschien lijkt het alsof ik een probleem oplos wat ik zelf verzonnen heb, wat ook het geval is, maar ik probeer je te laten zien dat tijd niet liniear is. Er is alleen een continu "nu". Hoe je ook met koolstofdatering tot op 2 jaar precies kunt zeggen hoe oud een mammoet is, hij op geen manier leeft.
Tijd is een illusie van tandwielen en wijzers op een plaat met zelfbedachte waardes. Tijd is star en onbuigbaar, tijd is een stip in plaats van een lijn. We kunnen niet vooruit of terug.
Met vriendelijke groet,
Sulicius Zeno Pygmalion
Sulicius Zeno Pygmalion
Geen opmerkingen:
Een reactie posten