Her smile reflects the sunlight in my squinted eyes,
While hers are even colder than the northern winter skies.
Her laugh rings like a waterfall, smashing on rocks below,
Her skin is silken soft, paler than untouched snow.
While she talks, she makes me listen, while she's near, she makes me blush,
Because I know she's in on me, it almost feels like a real crush.
She is something otherworldly, with that wicked, wicked smile,
But I won't fall for that trap, no sir, she's wrong, I know that for a while.
Right now I feel her hands clutching for mine, and dodge the claws of my demise,
But man, when I saw her crying, that kiss was a suprise...
woensdag 28 december 2011
woensdag 21 december 2011
Week van de Held #6: Gabe Newell
Gabe Newell
Tja,
ik heb filosofie, muziek, film, cabaret en humor al gehad, dan kom ik
toch echt aan bij de laatste passie en genot in deze wereld. Oh, help,
kunst is natuurlijk ook een passie van mij, maar daar heb ik weinig
helden, of juist te veel helden van.
Anyway,
Gabe Newell, founder van Valve, medeoprichter van Steam en maker van
Half-Life. Hij is geen vlugge prater, en wees eerlijk, hij is niet de
knapste, maar hij doet wel een grote bijdrage aan de moderne gamewereld.
Gabe is een held, maar nog geeneens om de spelletjes zelf. Hij doet
revolutionair werk, samen met zijn bedrijf.
En Portal en Half-Life. Ook daarvoor bedankt.
Steam
is een online winkel voor games. Daar kun je spelletjes kopen en direct
downloaden op je steam account. Vanuit elke computer kun je (na een
verificatie) inloggen en de spellen downloaden. Briljant. Gabe toont mij
dat je innovatief moet zijn voor de toekomst. Media verandert, mensen
veranderen. Je kunt na afloop verklaren waarom iets gebeurt, maar van te
voren is het moeilijk te voorspellen wat er gebeurt.
Gabe
inspireert mij omdat hij simpelweg bij microsoft zat en aan software
werkte, en dacht, laten we een game maken. Hij zegt dat zo lang je iets
interessants maakt, mensen het kunnen waarderen, zo lang het maar te
zien is. Hij doet mij geloven dat ik een toekomst heb die ik zelf kan
bepalen.
En Portal en Half-Life. Ook daarvoor bedankt.
maandag 19 december 2011
(My little Ban)She
She’s my little
banshee and she turns me round and
round,
My head and hers keep spinning when we listen to the sound,
Because the dance floor in this basement has been lit up, filled with fun,
And me and my little banshee know the party’s just begun.
As a gruesome band of skeletons play songs no men should hear,
I know that with my little banshee, there is nothing here to fear.
Her hair is like spun silver, her eyes pale as the moon,
And they light up when she sees me, as we’re dancing to the tune.
My head and hers keep spinning when we listen to the sound,
Because the dance floor in this basement has been lit up, filled with fun,
And me and my little banshee know the party’s just begun.
As a gruesome band of skeletons play songs no men should hear,
I know that with my little banshee, there is nothing here to fear.
Her hair is like spun silver, her eyes pale as the moon,
And they light up when she sees me, as we’re dancing to the tune.
While the
ghosts and wights are stepping, swinging in baroque,
The music theme is changing, beating, blasting with old rock.
Every lifeless husk grows vivid and move their feet along the floor,
Even floating gheists drop lower, and they dance like none before.
And my little banshee and I, move it and let the night go by,
For some time soon the sun will rise and reign high in the sky.
For now the gloom entrances as she dances, and my brittle little head
Is swooning for my banshee, I love her, even though she’s dead.
But a heart won’t stop loving, once it has stopped beating!
And I know were in love, me and my ghostly sweetling.
Now the room’s candle-lit, and the music slows down,
And she shuffles near to me in her ragged gray gown.
The music theme is changing, beating, blasting with old rock.
Every lifeless husk grows vivid and move their feet along the floor,
Even floating gheists drop lower, and they dance like none before.
And my little banshee and I, move it and let the night go by,
For some time soon the sun will rise and reign high in the sky.
For now the gloom entrances as she dances, and my brittle little head
Is swooning for my banshee, I love her, even though she’s dead.
But a heart won’t stop loving, once it has stopped beating!
And I know were in love, me and my ghostly sweetling.
Now the room’s candle-lit, and the music slows down,
And she shuffles near to me in her ragged gray gown.
She wonders
with her pale blue eyes, as we take each other’s hand,
And we step slowly through the people while we’re transfixed by the band.
I can feel my little banshee’s fingers, cold, but yet so warm.
While we sway on the music, I take her by her arm.
And then she leans in closer, lays a cold hand in my neck,
I can see her eyes are closed, and lay my hand on her back.
Her lips are full and blue and when ours touch, the cold is gone.
And while the ghasts and ghouls go homeward, we are waiting for the dawn.
And we step slowly through the people while we’re transfixed by the band.
I can feel my little banshee’s fingers, cold, but yet so warm.
While we sway on the music, I take her by her arm.
And then she leans in closer, lays a cold hand in my neck,
I can see her eyes are closed, and lay my hand on her back.
Her lips are full and blue and when ours touch, the cold is gone.
And while the ghasts and ghouls go homeward, we are waiting for the dawn.
Inspiratiebronnen zijn de film "Corpse Bride" en het liedje "Griezelgruizelfeest" van VOF de Kunst. Wat een leuk riedeltje, al weet ik nog niet zeker of ik het einde wel zo top vind, maar hij werd al te lang!
vrijdag 16 december 2011
Cash for Johnny
Some time ago I met this girl, a sweetheart through and through.
We had a summer, sweet as spring, and boy, the time just flew.
Dreaming underneath the clear blue sky, we laughed and let the time pass by,
It seemed like we had nothing we couldn't do.
But one day the cold winds came and blew her pretty face away,
The autumn came, colder than the first winter's day.
I wrote her a letter, long and sweet, told her it's her smile I need,
Still I had so much more to say.
Then one christmas night when I lay alone, waiting for sleep.
As I thought of her, the summer passed, I was ready to weep.
But then the lights came on in my christmas tree,
I thought that there was something wrong with me,
But I dressed up right and knew the moment'd come.
And there she was, all summer and spring,
I was so happy I wish I'd sing, but with her before me,
My sorry self was struck dumb.
So we had ourselves a merry good time, we snacked on nuts and cherished good wine
And she told me this time it wouldn't end.
And when the winter was finally gone, we knew the cold times were finally done,
And now we faces spring holding eachothers hand.
We had a summer, sweet as spring, and boy, the time just flew.
Dreaming underneath the clear blue sky, we laughed and let the time pass by,
It seemed like we had nothing we couldn't do.
But one day the cold winds came and blew her pretty face away,
The autumn came, colder than the first winter's day.
I wrote her a letter, long and sweet, told her it's her smile I need,
Still I had so much more to say.
Then one christmas night when I lay alone, waiting for sleep.
As I thought of her, the summer passed, I was ready to weep.
But then the lights came on in my christmas tree,
I thought that there was something wrong with me,
But I dressed up right and knew the moment'd come.
And there she was, all summer and spring,
I was so happy I wish I'd sing, but with her before me,
My sorry self was struck dumb.
So we had ourselves a merry good time, we snacked on nuts and cherished good wine
And she told me this time it wouldn't end.
And when the winter was finally gone, we knew the cold times were finally done,
And now we faces spring holding eachothers hand.
woensdag 14 december 2011
Careless Whispers...
Beste Darwin,
Ik ben af en toe benieuwd hoe mensen mij zich voorstellen wanneer ik dicht. Het is een apart proces. Soms ben ik een half uur aan het kloten met alleen de eerste zin, zonder dat er iets uit komt, en andere keren lukt mij hetzelfde in vijf minuten. Ik pak er vaak wel een rijmwoordenboek bij hoor, het internet is een goede vriend.
Als ik bezig ben, voel ik me een smid. Ik heb een opdracht, ik heb een plan en tijd. Ik heb materiaal in mijn handen, de woorden zijn mijn staal, mijn hamer is mijn drang naar een vloeiend geheel en het aanbeeld is het ritme van de zin.
Slecht staal maakt slechte werktuigen, maar aan de andere kant heeft elk soort staal zijn plek. Woorden hebben ook een kwaliteit. De woorden die je vooral gebruikt ziet in smartlappenmuziek zijn vaak cliché en maken geen unieke ervaringen met een gedicht.
"Ik heb zo lang zitten wachten
In die koude donk're nachten
Ik ben nu wel zo ver weg van jou
En huil omdat ik nog van je hou"
Wie zou zoiets durven maken? Ohja, ik zojuist. Het vervelende is alleen dat ze erg sterk zijn. 'Jou' en 'hou' passen waanzinnig goed bij elkaar, en passen ook in elk gedicht over liefde. Natuurlijk heb ik ze wel eens gebruikt, maar zo min mogelijk.
Ritme is haast belangrijker. Een goed ritme bij een lang gedicht kan met behulp van alliteratie (Liesje leerde Lotje lopen langs de lange Lindelaan) mensen in een soort trance brengen. Het werkt hypnotiserend, in ieder geval bij mij. Google "The Raven" maar, zeker waard om tijd aan te verspillen.
"I do some rhyme from time to time,
To jest and to admire,
But words aside, I cannot hide,
The intentions of a liar.
If I want you, my words are true,
And full of love and praise.
But truth be told, my lips will fold,
Less on words than on your face."
Sulicius Original
Maar als ik met mijn dichtdrang de woorden op het ritme sla, staat het zweet van zorg op mijn voorhoofd. De vlammen van emotionele invloed moeten op afstand gehouden worden. Voor ik het weet brand ik me, beter gezegd, schrijf ik een gedicht dat puur uit eigen ervaringen voortkomt. Het gebeurt vaker dan ik durf toe te geven, en je zult ook zien dat mijn gedichten vaak een bepaald thema hebben van "afwijzing" en "mooi maar ver". Ai, vuur is heet.
Waarschijnlijk denken mensen dat ik als een man uit 1800 met een fles wijn, vulpen en perkament bij avondrood op een heuvel met een gebroken hart versjes aan het fabriceren ben. Niet dus. Meestal lig ik in bed en kan ik niet slapen, of erger nog, zit ik gewoon een potje te schijten op de wc. Badderen werkt ook.
Hier wat van vandaar. Stemmig: wanhopig, moe.
Breken
"De klagend kluizenaar zit met zijn handen in zijn haar.
Hij wil het slot slopen maar kan alleen nog hopen
|Dat zijn donk're duist're deur nog één keer open gaat.
Hij heeft al zo veel tijd verloren, maar nu is het te laat.
Al het licht is nu gedoofd, hij zit gevangen in zijn eigen hoofd."
Ok, dat was grofweg deprimerend. Begon wel lekker.
Ik ben af en toe benieuwd hoe mensen mij zich voorstellen wanneer ik dicht. Het is een apart proces. Soms ben ik een half uur aan het kloten met alleen de eerste zin, zonder dat er iets uit komt, en andere keren lukt mij hetzelfde in vijf minuten. Ik pak er vaak wel een rijmwoordenboek bij hoor, het internet is een goede vriend.
Als ik bezig ben, voel ik me een smid. Ik heb een opdracht, ik heb een plan en tijd. Ik heb materiaal in mijn handen, de woorden zijn mijn staal, mijn hamer is mijn drang naar een vloeiend geheel en het aanbeeld is het ritme van de zin.
Slecht staal maakt slechte werktuigen, maar aan de andere kant heeft elk soort staal zijn plek. Woorden hebben ook een kwaliteit. De woorden die je vooral gebruikt ziet in smartlappenmuziek zijn vaak cliché en maken geen unieke ervaringen met een gedicht.
"Ik heb zo lang zitten wachten
In die koude donk're nachten
Ik ben nu wel zo ver weg van jou
En huil omdat ik nog van je hou"
Wie zou zoiets durven maken? Ohja, ik zojuist. Het vervelende is alleen dat ze erg sterk zijn. 'Jou' en 'hou' passen waanzinnig goed bij elkaar, en passen ook in elk gedicht over liefde. Natuurlijk heb ik ze wel eens gebruikt, maar zo min mogelijk.
Ritme is haast belangrijker. Een goed ritme bij een lang gedicht kan met behulp van alliteratie (Liesje leerde Lotje lopen langs de lange Lindelaan) mensen in een soort trance brengen. Het werkt hypnotiserend, in ieder geval bij mij. Google "The Raven" maar, zeker waard om tijd aan te verspillen.
"I do some rhyme from time to time,
To jest and to admire,
But words aside, I cannot hide,
The intentions of a liar.
If I want you, my words are true,
And full of love and praise.
But truth be told, my lips will fold,
Less on words than on your face."
Sulicius Original
Maar als ik met mijn dichtdrang de woorden op het ritme sla, staat het zweet van zorg op mijn voorhoofd. De vlammen van emotionele invloed moeten op afstand gehouden worden. Voor ik het weet brand ik me, beter gezegd, schrijf ik een gedicht dat puur uit eigen ervaringen voortkomt. Het gebeurt vaker dan ik durf toe te geven, en je zult ook zien dat mijn gedichten vaak een bepaald thema hebben van "afwijzing" en "mooi maar ver". Ai, vuur is heet.
Waarschijnlijk denken mensen dat ik als een man uit 1800 met een fles wijn, vulpen en perkament bij avondrood op een heuvel met een gebroken hart versjes aan het fabriceren ben. Niet dus. Meestal lig ik in bed en kan ik niet slapen, of erger nog, zit ik gewoon een potje te schijten op de wc. Badderen werkt ook.
Hier wat van vandaar. Stemmig: wanhopig, moe.
Breken
"De klagend kluizenaar zit met zijn handen in zijn haar.
Hij wil het slot slopen maar kan alleen nog hopen
|Dat zijn donk're duist're deur nog één keer open gaat.
Hij heeft al zo veel tijd verloren, maar nu is het te laat.
Al het licht is nu gedoofd, hij zit gevangen in zijn eigen hoofd."
Ok, dat was grofweg deprimerend. Begon wel lekker.
maandag 12 december 2011
Zwijgen is laf, niet goud, watje.
Lieve Darwin,
Nog even over gister, maar dan wat globaler. Discussiëren.
Ik vin het heerlijk om iemand mening te beproeven, om de argumenten te vinden, tegenwerpen en herstellen. Om er achter te komen dat iemand na heeft gedacht over wat zijn of haar standpunt is. Wat is er nou mooier dan elkaar te leren begrijpen?
Helaas, weinig mensen delen deze passie, maar heel soms lukt het me om een goede wisseling van argumenten uit te lokken. Mensen zijn bang, ze denken dat ik ruzie zoek wanneer ik ze tegenspreek. Mensen snappen het niet, ze laten de confrontatie liever links liggen omdat ze het de moeite niet waard vinden. Soms zeggen ze zelfs dat het "mijn mening" is.
Het is geen ruzie. Discussiëren lijkt veel op ruzie, alleen zonder kwade bedoelingen. Bij een ruzie geef je iemand de schuld, ontwijk je onterechtheid en woede. Ik ontken niet dat ik me behoorlijk kan laten meeslepen in een discussie. Ik zal degene duidelijk maken dat hij of zij dom is, niet over het algemeen, maar om zijn of haar mening! Ik zal roepen dat je niet zo moet denken, en proberen tegenargumenten te geven, met passie en overtuiging.
Waarom zou ik er over doorgaan? Omdat ik na mijn ervaringen en overpeinzingen ergens uit ben gekomen. Ik heb een mening gevormd over iets en dan hoor ik die van een ander. Deze klopt niet, naar mijn mening. Waarom zou ik diegene dan verbeteren? Omdat ik erop vertrouw dat wat ik zeker weet, de waarheid is. Dus zal ik mijn best doen om diegene die het verkeerd heeft de waarheid te laten zien. Dit begint wat religieus te klinken, maar het komt op hetzelfde neer.
Ik heb niet altijd gelijk hoor. Vaker dan niet ga ik met een ruw gesneden mening een discussie in, overhaast raap ik argumenten bij elkaar waar ik lang niet altijd twee keer over nagedacht heb. Daar kunnen mensen mij op pakken, slimmeriken doen dat ook. Dan grijns ik verontschuldigend en weet ik dat ik met iemand te maken heeft die zijn best doet. Dan geef ik toe, maar wijs ik hem op de ware punten in mijn bewering.
Ook vaak merk ik dat iemand een goed punt heeft. Dat is een erg aangename ervaring, want wat liever dan dat je iets leert van een verhitte discussie? Dan leg ik daar argumenten tegenover die ik belangrijker vind, of verdraai ik het mooie stukje rede net zo lang tot het mijn eigen standpunt versterkt. Prachtig toch?
Helaas zijn de meeste mensen niet in staat om het ook maar op te brengen om zo'n meningsverschil uit te werken. Ze zien wat ik zeg als een mening. "Dat is wat jij vindt." zeggen ze. Uitschot. Voorvochtmensen. Een mening zonder argumenten is geen mening, maar een mens zonder mening is geen mens. Hoe kun je nou verwachten dat ik respect voor je heb als je me niet uitlegt waarom? Waarom veroorzaakt gamen geweldadigheid? Hoezo is het auditieve belangrijker dan het visuele? Vind je Latijn echt onnodig, en kun je het niet voorstellen waarom ik het gekozen heb? De Britste Koningin de hand schudden is een grotere eer dan die schudden van Lady Gaga? Evolutie is onzin?
Lieve mensen, ik zal niet beweren dat het makkelijk is, discussiëren. Mensen hebben soms geen trek aan strijd en zich mentaal in te spannen tegen een vriend of vreemdeling, maar probeer het. Scherpe tongen en vlugge denkers is wat deze wereld nodig heeft. Wees niet bang, wees niet onwetend. Voor je het weet is er iemand die wel kan zeggen wat hij als de waarheid beschouwt. Niets is zo sterk als een overtuiging, een idee. Zeker die die de argumenten hebben. Sta niet aan de zijlijn als mensen beslissen wat het beste is, terwijl jij een nuchtere blik op de zaak hebt.
Bij deze vraag ik jullie om voor het jaar om is een goede discussie te zoeken, maar gebruik hiervoor niet het internet, tenzij je het niet met Sulicius eens bent. Ik accepteer wat je me in mijn schoot werpt.
Nog even over gister, maar dan wat globaler. Discussiëren.
Ik vin het heerlijk om iemand mening te beproeven, om de argumenten te vinden, tegenwerpen en herstellen. Om er achter te komen dat iemand na heeft gedacht over wat zijn of haar standpunt is. Wat is er nou mooier dan elkaar te leren begrijpen?
Helaas, weinig mensen delen deze passie, maar heel soms lukt het me om een goede wisseling van argumenten uit te lokken. Mensen zijn bang, ze denken dat ik ruzie zoek wanneer ik ze tegenspreek. Mensen snappen het niet, ze laten de confrontatie liever links liggen omdat ze het de moeite niet waard vinden. Soms zeggen ze zelfs dat het "mijn mening" is.
Het is geen ruzie. Discussiëren lijkt veel op ruzie, alleen zonder kwade bedoelingen. Bij een ruzie geef je iemand de schuld, ontwijk je onterechtheid en woede. Ik ontken niet dat ik me behoorlijk kan laten meeslepen in een discussie. Ik zal degene duidelijk maken dat hij of zij dom is, niet over het algemeen, maar om zijn of haar mening! Ik zal roepen dat je niet zo moet denken, en proberen tegenargumenten te geven, met passie en overtuiging.
Waarom zou ik er over doorgaan? Omdat ik na mijn ervaringen en overpeinzingen ergens uit ben gekomen. Ik heb een mening gevormd over iets en dan hoor ik die van een ander. Deze klopt niet, naar mijn mening. Waarom zou ik diegene dan verbeteren? Omdat ik erop vertrouw dat wat ik zeker weet, de waarheid is. Dus zal ik mijn best doen om diegene die het verkeerd heeft de waarheid te laten zien. Dit begint wat religieus te klinken, maar het komt op hetzelfde neer.
Ik heb niet altijd gelijk hoor. Vaker dan niet ga ik met een ruw gesneden mening een discussie in, overhaast raap ik argumenten bij elkaar waar ik lang niet altijd twee keer over nagedacht heb. Daar kunnen mensen mij op pakken, slimmeriken doen dat ook. Dan grijns ik verontschuldigend en weet ik dat ik met iemand te maken heeft die zijn best doet. Dan geef ik toe, maar wijs ik hem op de ware punten in mijn bewering.
Ook vaak merk ik dat iemand een goed punt heeft. Dat is een erg aangename ervaring, want wat liever dan dat je iets leert van een verhitte discussie? Dan leg ik daar argumenten tegenover die ik belangrijker vind, of verdraai ik het mooie stukje rede net zo lang tot het mijn eigen standpunt versterkt. Prachtig toch?
Helaas zijn de meeste mensen niet in staat om het ook maar op te brengen om zo'n meningsverschil uit te werken. Ze zien wat ik zeg als een mening. "Dat is wat jij vindt." zeggen ze. Uitschot. Voorvochtmensen. Een mening zonder argumenten is geen mening, maar een mens zonder mening is geen mens. Hoe kun je nou verwachten dat ik respect voor je heb als je me niet uitlegt waarom? Waarom veroorzaakt gamen geweldadigheid? Hoezo is het auditieve belangrijker dan het visuele? Vind je Latijn echt onnodig, en kun je het niet voorstellen waarom ik het gekozen heb? De Britste Koningin de hand schudden is een grotere eer dan die schudden van Lady Gaga? Evolutie is onzin?
Lieve mensen, ik zal niet beweren dat het makkelijk is, discussiëren. Mensen hebben soms geen trek aan strijd en zich mentaal in te spannen tegen een vriend of vreemdeling, maar probeer het. Scherpe tongen en vlugge denkers is wat deze wereld nodig heeft. Wees niet bang, wees niet onwetend. Voor je het weet is er iemand die wel kan zeggen wat hij als de waarheid beschouwt. Niets is zo sterk als een overtuiging, een idee. Zeker die die de argumenten hebben. Sta niet aan de zijlijn als mensen beslissen wat het beste is, terwijl jij een nuchtere blik op de zaak hebt.
Bij deze vraag ik jullie om voor het jaar om is een goede discussie te zoeken, maar gebruik hiervoor niet het internet, tenzij je het niet met Sulicius eens bent. Ik accepteer wat je me in mijn schoot werpt.
zondag 11 december 2011
Radio Gaga
Beste Darwin,
In jou tijd was het natuurlijk anders, de adel was de top van de wereld, maar nu wordt de wereld geregeerd door zij met talent, talent in muziek, sport en politiek, maar vooral talent in opvallen. Zelfs buitenlanders kennen Geert Wilders, maar Prins Willem Alexander? Ik dacht het niet.
Vandaag zag ik hoe Lady Gaga, popster extraordinaire, de hand gaf aan Queen Elisabeth de "nogwatnogwat"ste. Lady Gaga droeg hier een roodglanzend, latex jurk.
Ik keek dit met wat vrienden, een MTV programmaatje met de meest uitzonderlijke kledij van Lady Gaga. Om de drie seconden schreeuwt een onbekende comedian een kreet die een bijzonder voor de hand liggende grap bevat. Walgelijk, flits, flits, Gaga, flits, comedian, Gaga, flits.
Maar terug over The Queen. Ik vind Gaga's pakje hier nog best te doen. Het lijkt gewoon alsof ze een kostuum aan heeft, dat is alles. Alsof ze in een moderne musical zit met een regisseur met opgekropte behoeftes. Ze deed netjes tegen deze Britste koningin, een buiging en een aardig woord.
Ik zat naast een vriendin, die het maar belachelijk vond. Hoe haalde Lady Gaga het in haar hoofd? Ik was niet onder de indruk. We hadden het erover wie er nou een beroemder persoon was, wie er nou meer de eer verdiende. Ik vond dat deze kroondrageres niet veel meer had gedaan dan geboren worden in een voorgeleid pad naar wereldberoemdheid. De vriendin zei dat Gaga weer niets voorstelde, want wat doet Gaga dan voor haar beroemdheid?
Sorry, maar daar zat ze gewoon verkeerd. Lady Gaga is een meisje die haar beroemdheid heeft gemaakt met muziek en kleding, laten we eerlijk wezen. Ik heb daar respect voor. Ze heeft talent, dat kan niemand ontkennen. Voordat ze Gaga was, speelde ze al prachtig piano en had ze een goede stem, daarna is ze gewoon altijd zo veel aparter geworden, waardoor ze ontzettend veel aandacht kreeg. Je zou kunnen zeggen dat ze in die jurken gewoon zichzelf wil zijn, maar volgens mij wil ze driedubbel zichzelf zijn, vooral voor de mensen.
Het is een eer om de koningin een hand te mogen schudden, en je zult het onthouden tot je oud en grijs bent. Toch is ze geen maker, ze is een gemaakte.
Liever de schilder dan een schilderij.
In jou tijd was het natuurlijk anders, de adel was de top van de wereld, maar nu wordt de wereld geregeerd door zij met talent, talent in muziek, sport en politiek, maar vooral talent in opvallen. Zelfs buitenlanders kennen Geert Wilders, maar Prins Willem Alexander? Ik dacht het niet.
Vandaag zag ik hoe Lady Gaga, popster extraordinaire, de hand gaf aan Queen Elisabeth de "nogwatnogwat"ste. Lady Gaga droeg hier een roodglanzend, latex jurk.
Maar terug over The Queen. Ik vind Gaga's pakje hier nog best te doen. Het lijkt gewoon alsof ze een kostuum aan heeft, dat is alles. Alsof ze in een moderne musical zit met een regisseur met opgekropte behoeftes. Ze deed netjes tegen deze Britste koningin, een buiging en een aardig woord.
Ik zat naast een vriendin, die het maar belachelijk vond. Hoe haalde Lady Gaga het in haar hoofd? Ik was niet onder de indruk. We hadden het erover wie er nou een beroemder persoon was, wie er nou meer de eer verdiende. Ik vond dat deze kroondrageres niet veel meer had gedaan dan geboren worden in een voorgeleid pad naar wereldberoemdheid. De vriendin zei dat Gaga weer niets voorstelde, want wat doet Gaga dan voor haar beroemdheid?
Sorry, maar daar zat ze gewoon verkeerd. Lady Gaga is een meisje die haar beroemdheid heeft gemaakt met muziek en kleding, laten we eerlijk wezen. Ik heb daar respect voor. Ze heeft talent, dat kan niemand ontkennen. Voordat ze Gaga was, speelde ze al prachtig piano en had ze een goede stem, daarna is ze gewoon altijd zo veel aparter geworden, waardoor ze ontzettend veel aandacht kreeg. Je zou kunnen zeggen dat ze in die jurken gewoon zichzelf wil zijn, maar volgens mij wil ze driedubbel zichzelf zijn, vooral voor de mensen.
Het is een eer om de koningin een hand te mogen schudden, en je zult het onthouden tot je oud en grijs bent. Toch is ze geen maker, ze is een gemaakte.
Liever de schilder dan een schilderij.
zondag 27 november 2011
Week van de Held #5: Quentin Tarantino
TEEEUUW NEEEEEUUUWW (Denk aan Stiglitz)
QUENTIN TARANTINO
Dames en heren, hier een man die ontzettend goede films maakt. Op een dag, niet zo lang geleden, nam ik mijn lieve vriendinnetje mee naar een film. Ze had de film voorgesteld, een soort om de beurt naar een meisjes/jongensfilm gaan. We gingen naar Inglorious Bastards. Ik had nog nooit een hele film van Quentin Tarantino gezien, ik kende hem vaag bij naam, en toen kwam die film.
Terwijl mijn nu ex-vriendin vaker dan niet met haar handen voor haar gezicht zat, heb ik nog nooit zo genoten van een film. De scènes waren vol spanning, prachtige dialogen, ironie en gebroken clichés. Dit had ik niet meteen door. De film was bruut, zag ik, de acteurs praatten ook duits/frans/engels wanneer het zo zou zijn. Geen slappe engelse prietpraat door welke buitenlander dan ook.
Ik heb een poster op de muur naast mijn bed van The Bastards. Kijk die film, als je dat nog niet gedaan hebt.
Daarna ben ik Pulp Fiction gaan kijken, Reservoir Dogs, Death Proof en From Dusk Till Dawn. Eerlijk gezegd moet ik nog heel wat films van hem, maar ik kom er wel. De eerste twee zijn geweldig, Reservoir Dogs is misschien wat saaier, maar heeft wel ONTZETTEND mooie scenes en uitspraken.
Quentin is een held omdat hij niet films gestudeerd heeft, hij keek films, zo zegt hij dat zelf. Hij is nogal een arrogante klootzak, en voelt zich te goed voor de rest van de wereld. Tja, ergens mag ik dat wel, zo lang hij maar gave films maakt.
Hij heeft mij denk ik de cinefiel gemaakt die ik nu ben, dankje Quentin, dankje.
Nog een gedichtje toe. (op het liedje Shop Vac van Jonathan Coulton, Hij loopt alleen als ik hem zing :P.)
Je loopt verzekerd lang en breed
Je weet hoe ellek merkje heet
Je tanden blik'ren en je schoenen staan je goed
Je kijkt lief en ook lelijk
Je armen dik en volle kuiten aan je been
Je straalt al ga je nergens heen
Het is te zien je bent gezond
Zelfs vanwaar ik zellef stond
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Je hebt de noten in je hand
En een muzikaal verstand
Je kunt ze spelen en je zingt ze zelfs erbij
Je kent de dirigent maar de bands ook
De muziek is rode draad die door je loopt
Als jij je brood met noten koopt
Van waar ik aan je lippen hang
En stieken naar je kunst verlang
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Je bent de slimste van de klas
Zoals zelfs Eistein nog niet was
Je hebt veel inzicht en je kunt ook elke taal
Je weet de tijd en de jaren
Je kent de cijfers en zelfs de naam die daarbij hoort
Als jij telkens weer het beste scoort
Zit ik van achter zuur alleen
En kijk ik door mijn blaadje heen
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Je bent bent de maker van het feest
Je bent de Belle en het Beest
Mensen lachen en het komt alleen door jou
Je kunt vertellen en weet ook
Wanneer te zwijgen, je ruikt de sfeer van verre af
En maakt de sfeer al klinkt het maf
Terwijl ik bij de losers sta
Ga ik saaie gesprekken na
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Ik wil het kunnen maar ik kan niet beter zijn
Kan niet beter zijn dan ik ben
Je bent niet beter dan de rest maar beter dan de meeste dan
Beter dan ik wezen kan
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Dat ik alleen maar haat zie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Help me want ik haat deze jaloezie
Terwijl mijn nu ex-vriendin vaker dan niet met haar handen voor haar gezicht zat, heb ik nog nooit zo genoten van een film. De scènes waren vol spanning, prachtige dialogen, ironie en gebroken clichés. Dit had ik niet meteen door. De film was bruut, zag ik, de acteurs praatten ook duits/frans/engels wanneer het zo zou zijn. Geen slappe engelse prietpraat door welke buitenlander dan ook.
Ik heb een poster op de muur naast mijn bed van The Bastards. Kijk die film, als je dat nog niet gedaan hebt.
Daarna ben ik Pulp Fiction gaan kijken, Reservoir Dogs, Death Proof en From Dusk Till Dawn. Eerlijk gezegd moet ik nog heel wat films van hem, maar ik kom er wel. De eerste twee zijn geweldig, Reservoir Dogs is misschien wat saaier, maar heeft wel ONTZETTEND mooie scenes en uitspraken.
Quentin is een held omdat hij niet films gestudeerd heeft, hij keek films, zo zegt hij dat zelf. Hij is nogal een arrogante klootzak, en voelt zich te goed voor de rest van de wereld. Tja, ergens mag ik dat wel, zo lang hij maar gave films maakt.
Hij heeft mij denk ik de cinefiel gemaakt die ik nu ben, dankje Quentin, dankje.
Nog een gedichtje toe. (op het liedje Shop Vac van Jonathan Coulton, Hij loopt alleen als ik hem zing :P.)
Je loopt verzekerd lang en breed
Je weet hoe ellek merkje heet
Je tanden blik'ren en je schoenen staan je goed
Je kijkt lief en ook lelijk
Je armen dik en volle kuiten aan je been
Je straalt al ga je nergens heen
Het is te zien je bent gezond
Zelfs vanwaar ik zellef stond
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Je hebt de noten in je hand
En een muzikaal verstand
Je kunt ze spelen en je zingt ze zelfs erbij
Je kent de dirigent maar de bands ook
De muziek is rode draad die door je loopt
Als jij je brood met noten koopt
Van waar ik aan je lippen hang
En stieken naar je kunst verlang
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Je bent de slimste van de klas
Zoals zelfs Eistein nog niet was
Je hebt veel inzicht en je kunt ook elke taal
Je weet de tijd en de jaren
Je kent de cijfers en zelfs de naam die daarbij hoort
Als jij telkens weer het beste scoort
Zit ik van achter zuur alleen
En kijk ik door mijn blaadje heen
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Je bent bent de maker van het feest
Je bent de Belle en het Beest
Mensen lachen en het komt alleen door jou
Je kunt vertellen en weet ook
Wanneer te zwijgen, je ruikt de sfeer van verre af
En maakt de sfeer al klinkt het maf
Terwijl ik bij de losers sta
Ga ik saaie gesprekken na
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie
Ik wil het kunnen maar ik kan niet beter zijn
Kan niet beter zijn dan ik ben
Je bent niet beter dan de rest maar beter dan de meeste dan
Beter dan ik wezen kan
Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Dat ik alleen maar haat zie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Help me want ik haat deze jaloezie
donderdag 24 november 2011
Week van de held #4: Jonathan Coulton
Tja, ik heb een tijd World of Warcraft gespeeld, daar ben ik niet trots op, maar ik schaam me er ook niet voor. Miljoenen mensen spelen het nog steeds, hebben er ontzettend veel lol aan en betalen graag de 13 euro per maand ervoor. I rest my case. Want daardoor vond ik dit filmpje, beter gezegd: dit liedje.
Jonathan Coulton
Ah, deze meneer hier, nu 41 jaar, was vroeger een programmeur. Gelukkig nu niet meer, nee, in 2006 begon Jonathan met A Thing a Week. Daarvoor had hij ook al een paar albums uitgebracht, maar hij zocht naar een uitdaging. Een jaar lang zou hij, in zijn eentje, elke week een liedje schrijven zodat hij aan het einde van het jaar 52 liedjes had. Deze waren allemaal gratis te downloaden, zo lang je ze maar niet zelf uitgaf. Top idee.
Waarom is hij een succes geworden? Omdat zijn liedjes niet over de meeste normale dingen gaan. Van het leven van een zeepaardje, tot een man die verliefd word op Bigfoot tot een gedumpt persoon die doet alsof hij het aan kan en een mailtje van een zombie collega, de liedjes hadden, tja, "geek" teksten.
Waarom is hij een succes geworden? Omdat zijn liedjes niet over de meeste normale dingen gaan. Van het leven van een zeepaardje, tot een man die verliefd word op Bigfoot tot een gedumpt persoon die doet alsof hij het aan kan en een mailtje van een zombie collega, de liedjes hadden, tja, "geek" teksten.
Oh, en daar ben ik wel zo dol op. Voor het geval je het nog niet door hebt, ik ben nog best een geek. Jonathan heeft zelfs een keer voor een wetenschapsblad over elk van de artikelen een liedje geschreven, "Our bodies, Ourselves, Our Cybernetic Arms" over DNA, in vitro vertilisatie, pillen van de toekomst, protheses en robothulpjes voor in huis. Lachen, gieren brullen en genieten.
Deze man laat mij van muziek genieten, terwijl ik eigenlijk geen muzieksmens ben. Voorbeeld van een van zijn nieuwste liedjes.
Oh, ik zou jullie wel weken lang kunnen belagen met de liedjes van deze man, ik vind het echt prachtig.
Hier nog een gedichtje van yours truly, Sulicius.
Ik zie je kijken en je kijkt mij ook aan
Ik voel het koken en ik moet er voor gaan
Je bent zo godsgruwelijk knap,
Je bent een kunstenaars grap
Oh, kan ik dit aan?
Ik zie je kijken, maar mijn ogen doen zeer
Ik zie hakken, benen, billen en meer
Je bent zo'n prachtige vrouw
Ik wil iets leuks doen met jou
Oh, lukt het dit keer?
Ik zie je kijken, ik heb jou al gezien
Je bent engel en een duivel, misschien
Kom jij eens dichter bij mij
Ik leg een hand in je zij
Oh, kan ik jou zien?
Ik zie je nek nu, het juweel aan een koord
Die net mijn aandacht van je borsten verstoort
Je duwt me weg en je lacht
Je hebt me nu in je macht
Als het juweel aan je koord
Doe met me wat je wil
Doe met me wat je wil
Wees nou niet koud en kil
Doe met me wat je wil
Doe met me wat je wil
Ik hou mijn lust niet stil
Ik zie je kijken...
Ik voel het koken en ik moet er voor gaan
Je bent zo godsgruwelijk knap,
Je bent een kunstenaars grap
Oh, kan ik dit aan?
Ik zie je kijken, maar mijn ogen doen zeer
Ik zie hakken, benen, billen en meer
Je bent zo'n prachtige vrouw
Ik wil iets leuks doen met jou
Oh, lukt het dit keer?
Ik zie je kijken, ik heb jou al gezien
Je bent engel en een duivel, misschien
Kom jij eens dichter bij mij
Ik leg een hand in je zij
Oh, kan ik jou zien?
Ik zie je nek nu, het juweel aan een koord
Die net mijn aandacht van je borsten verstoort
Je duwt me weg en je lacht
Je hebt me nu in je macht
Als het juweel aan je koord
Doe met me wat je wil
Doe met me wat je wil
Wees nou niet koud en kil
Doe met me wat je wil
Doe met me wat je wil
Ik hou mijn lust niet stil
Ik zie je kijken...
Ik merk vaak dat ik muziek die ik in mijn hoofd heb terwijl ik een gedicht maak de strofes bepaalt. Deze is een stiekeme verbetering van een stukje van Mike Boddé en Thomas van Luyn, zoek maar op "doe met me wat je wil". Gitaar en piano. Dit gedichtje is niet pervers, toch?
woensdag 23 november 2011
Week van de Held #3: Herman Finkers
Ik hier?
Herman Finkers
Eigenlijk hoort deze besnorde heer nog vóór onze Hans. Herman is een slimme vent, zijn stukjes zijn altijd bijzonder uitgedacht en klaargemaakt. Zijn grappen en grollen komen om de minuut, Herman is een man van woordgrappen.
Ik had een mp3 cd van mijn oom gekregen, jaren geleden. Daarop stond zo beetje alles wat hij ooit aan voorstelling had gedaan, in geluid dan. Wel 10 uur materiaal, gok ik. Ik heb dat ding versleten gespeeld, durf ik wel te zeggen. Om de een of andere rede kon ik vaker lachen om zijn voorstellingen, om zijn liedjes en grapjes. Maar helaas, ik ging qua humor al gauw naar Hans Teeuwen, niet naar Theo Maassen, die ik toch wel vaak gewoon naar het publiek hoor schreeuwen hoe dom de mensheid is. Herman bleef altijd beleefd, maar Herman werd moe van zijn stukjes.
Herman werd ziek, Herman schoor zijn snor eraf, en Herman was geen Herman meer.
Ik had een mp3 cd van mijn oom gekregen, jaren geleden. Daarop stond zo beetje alles wat hij ooit aan voorstelling had gedaan, in geluid dan. Wel 10 uur materiaal, gok ik. Ik heb dat ding versleten gespeeld, durf ik wel te zeggen. Om de een of andere rede kon ik vaker lachen om zijn voorstellingen, om zijn liedjes en grapjes. Maar helaas, ik ging qua humor al gauw naar Hans Teeuwen, niet naar Theo Maassen, die ik toch wel vaak gewoon naar het publiek hoor schreeuwen hoe dom de mensheid is. Herman bleef altijd beleefd, maar Herman werd moe van zijn stukjes.
Herman werd ziek, Herman schoor zijn snor eraf, en Herman was geen Herman meer.
R.I.P. Woordgrap Finkers...
Nog een gedichtje voor erbij?
It's an intensive slide
Rocking my earth and me
Shoving it all aside
To prove my theory
That explains this awkward dance
Of a mistake that I will make because of chance
I can see you fell in my trap
Could it be that I can see
The things you do without me knowing
Set it free and show to me
The light...
The reason that I want to be
The subject of my theory
Say that you're not blind to me
Even when darkness falls
My work is a misery
I dig and I push the walls
The walls then push back at me
I make an unnamed call,
Untill I find the one who stumbles in my hall.
I know for sure that I am not deaf.
Could it be that I can see
The things you do without me knowing
Set it free and show to me
The light...
The reason that I want to be
The subject of my theory
Say that you're not blind to me
Oh yes, you have come
You never saw what darkness does
Or so I thought, then all goes dumb and you never noticed who I was,
Caved in.
Rocking my earth and me
Shoving it all aside
To prove my theory
That explains this awkward dance
Of a mistake that I will make because of chance
I can see you fell in my trap
Could it be that I can see
The things you do without me knowing
Set it free and show to me
The light...
The reason that I want to be
The subject of my theory
Say that you're not blind to me
Even when darkness falls
My work is a misery
I dig and I push the walls
The walls then push back at me
I make an unnamed call,
Untill I find the one who stumbles in my hall.
I know for sure that I am not deaf.
Could it be that I can see
The things you do without me knowing
Set it free and show to me
The light...
The reason that I want to be
The subject of my theory
Say that you're not blind to me
Oh yes, you have come
You never saw what darkness does
Or so I thought, then all goes dumb and you never noticed who I was,
Caved in.
maandag 21 november 2011
Week van de held #2: hans Teeuwen
Jahaaa, jahaaaa, jahaaaaaaa
Hans Teeuwen
En wat ziet hij er zo goed uit he? Wat een rare, nare man is het ook. Hans Teeuwen was eigenlijk mijn stap na Herman Finkers met zijn woordgrapjes. Hans is een absurdist, Hans durft, Hans pakt aan, en Hans zingt.
Hans is iemand die mensen aan het lachen kan maken terwijl ze hem niet begrijpen door vieze en rare grappen te maken, maar ook mensen die hem wel begrijpen. Ach, ik zou niet willen doen alsof ik alles van hem begrijp maar toch. Hier Hans als de held die hij is, bijna serieus.
Hans is een cabaretier en zanger. Hans houd van Jazz. Hij begon zijn carrière samen met nog iemand uit Eindhoven, Roland Smeenk. Ze waren samen een geweldig duo, maar nu is het nog moeilijk om iets van dit paar terug te vinden. Roland was namelijk overleden in een auto ongeluk, iets wat Hans hard raakte. Je zou kunnen zeggen dan hij daarop misschien zo verknipt is, maar daarvoor was het repertoire van hen ook al grof en absurd, gemixt met prachtige stukjes muziek.
Hans is de man die mij een mooi gedicht heeft laten horen, een gedicht over liefde. Dit vond ik zo mooi, de toon van verdriet, geluk en besef gevlochten door de spreekwoordelijke symfonie. Mijn eerste gedichten leken ook erg op zijn stijl, maar ondertussen zijn mijn meeste gedichten wat lichter.
Hier het meesterwerkje van Hans.
"De Liefde,
Verleid me, verstik me
Je wilt samensmelten
Kneed me en knecht me
Als jij mijn vrouw bent
We doen nóg meer water bij onze wijn
Weg met de eenzaamheid, leve de sleur
Steeds dezelfde fouten
Misschien is het deze keer anders
Het spel is weer begonnen
Ik kan alleen verliezen
Dan ben je weer jezelf
Hans is iemand die mensen aan het lachen kan maken terwijl ze hem niet begrijpen door vieze en rare grappen te maken, maar ook mensen die hem wel begrijpen. Ach, ik zou niet willen doen alsof ik alles van hem begrijp maar toch. Hier Hans als de held die hij is, bijna serieus.
Hans is de man die mij een mooi gedicht heeft laten horen, een gedicht over liefde. Dit vond ik zo mooi, de toon van verdriet, geluk en besef gevlochten door de spreekwoordelijke symfonie. Mijn eerste gedichten leken ook erg op zijn stijl, maar ondertussen zijn mijn meeste gedichten wat lichter.
Hier het meesterwerkje van Hans.
"De Liefde,
Verleid me, verstik me
pak m'n vrijheid af
bemin me, beperk me
ga je gang, ik ben laf
Je wilt samensmelten
- een onnozel idee -
maar ik ben romantisch
ik ga d’r in mee...
Kneed me en knecht me
wees lief en gemeen
gun me de plek
van het blok aan je been
Als jij mijn vrouw bent
ben ik je man
dan vechten we samen
voor dat wat niet kan
We doen nóg meer water bij onze wijn
totdat er alléén nog maar water zal zijn
helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed
zo leven we samen de dood tegemoet
Weg met de eenzaamheid, leve de sleur
jaloezie, irritatie, gesprekken, gezeur
de liefde geeft hoop, de liefde heeft zin
de liefde is een valstrik, maar ik trap er zo graag in
Steeds dezelfde fouten
steeds dezelfde pijn
bijna net zo gruwelijk
als helemaal alleen te zijn
Misschien is het deze keer anders
misschien is het deze keer waar
is alle wijsheid van de wereld maar een fout
ik wil het graag geloven, want ik houd zoveel van haar
Het spel is weer begonnen
ik zit er midden in
verslaafd als een verslaafde
verzetten heeft geen zin
Ik kan alleen verliezen
mijn hart en mijn verstand
de liefde laat pas los
als ze is opgebrand
Dan ben je weer jezelf
alleen en onbemind
maar volwassen en verstandig
totdat het weer begint"
Hans Teeuwen gelooft ook dat humor heel veel goed kan maken, als je de tijd hebt om dat filmpje te kijken, zul je zien dat hij zeker is van de kracht van humor. Een grapje lost spanning op. Een grapje maakt de situatie weer een situatie. Ik merk dat ik net als hem, de humor vaak als een soort schild gebruik, ik doe bijna niets anders dan grapjes maken. Wat is er nou mooier dan iemand aan het lachen maken?
Hier wat engs door mij.
zondag 20 november 2011
Week van de held #1: Bas Haring
Beste Darwin,
Ik heb dit idee al een hele poos gehad, een Week van de Held. Zeven figuren die mij hebben gemaakt wie ik ben, buiten familie en vrienden dan. Deze hebben natuurlijk een grote impact op mijn leven gehad, maar jullie zijn niet geïnteresseerd in dikke gingers en dergelijk.
Vandaar:
Maak je niet druk, deze dromerige cassanova is geen poeet, hij is een filosoof! Ook geeft hij les als hoogleraar op de Universiteit Utrecht. Programma's gepresenteerd, boeken uitgegeven, Bas is een drukke jongen.
Hij is bij mij bekend geworden door zijn eerste boek, "Kaas en de Evolutietheorie". Deze las ik toen ik nog jong was, misschien net 10? Ik weet nog goed dat ik gelovig was in groep 5, ik had geen probleem met de betekenis achter de bijbelverhaaltjes te vinden en was daar erg trots op.
Maar ik veranderde. Zo ergens rond dat ik dit prachtige, simpele boekje las verlostte ik mezelf van het sprookje wat ik het geloof noem. Het boekje gaat over de evolutietheorie, wat niet een theorie is, maar een bouwsteen van logica, begrip en orde in ons universum. Prachtig toch, Charles? Hij legt het op een kinderlijke manier uit, en ik heb twee jaar geleden alsnog het boek gekocht. Ik wil hem aan mensen kunnen geven.
Ik raad je ook aan om het te lezen, zelfs jij, Charles! Hij legt het zo mooi en simpel uit omdat evolutie ook mooi en simpel is. Zie het zo: iets wat beter is in bestaan dan iets anders, zal ook beter bestaan dan dat andere. Dat is wel heel kort door de bocht, maar het boekje is dun en vermakelijk genoeg om in één ruk uit te lezen.
Hij heeft ook programma's gemaakt, "Stof" en "Haring". Maar helaas was ik nog jong en heb ik hier weinig van gekeken. Nu heb ik spijt, en kan ik nergens een download vinden. Dit zijn mijn roots, bij Bas liggen de wortels van Zeno en Sulicius, mijn innerlijke wetenschapper en kunstenaar.
Dankje, Bas.
Ik heb dit idee al een hele poos gehad, een Week van de Held. Zeven figuren die mij hebben gemaakt wie ik ben, buiten familie en vrienden dan. Deze hebben natuurlijk een grote impact op mijn leven gehad, maar jullie zijn niet geïnteresseerd in dikke gingers en dergelijk.
Vandaar:
Bas Haring
Maak je niet druk, deze dromerige cassanova is geen poeet, hij is een filosoof! Ook geeft hij les als hoogleraar op de Universiteit Utrecht. Programma's gepresenteerd, boeken uitgegeven, Bas is een drukke jongen.
Hij is bij mij bekend geworden door zijn eerste boek, "Kaas en de Evolutietheorie". Deze las ik toen ik nog jong was, misschien net 10? Ik weet nog goed dat ik gelovig was in groep 5, ik had geen probleem met de betekenis achter de bijbelverhaaltjes te vinden en was daar erg trots op.
Maar ik veranderde. Zo ergens rond dat ik dit prachtige, simpele boekje las verlostte ik mezelf van het sprookje wat ik het geloof noem. Het boekje gaat over de evolutietheorie, wat niet een theorie is, maar een bouwsteen van logica, begrip en orde in ons universum. Prachtig toch, Charles? Hij legt het op een kinderlijke manier uit, en ik heb twee jaar geleden alsnog het boek gekocht. Ik wil hem aan mensen kunnen geven.
Ik raad je ook aan om het te lezen, zelfs jij, Charles! Hij legt het zo mooi en simpel uit omdat evolutie ook mooi en simpel is. Zie het zo: iets wat beter is in bestaan dan iets anders, zal ook beter bestaan dan dat andere. Dat is wel heel kort door de bocht, maar het boekje is dun en vermakelijk genoeg om in één ruk uit te lezen.
Hij heeft ook programma's gemaakt, "Stof" en "Haring". Maar helaas was ik nog jong en heb ik hier weinig van gekeken. Nu heb ik spijt, en kan ik nergens een download vinden. Dit zijn mijn roots, bij Bas liggen de wortels van Zeno en Sulicius, mijn innerlijke wetenschapper en kunstenaar.
Dankje, Bas.
dinsdag 15 november 2011
Hemel en Aarde
Beste Darwin,
Ik ben druk bezig met tekenen, dichten en films. Gisteren heb ik Anchorman gekeken. Een prachtig lompe komedie die mij te vaak aan het lachen maakte. Kijken dus. Alhoewel je niet zoals mij op de verhaallijn moet letten, want daar draait het niet om. De bloedmooie vrouw is nou eenmaal aangetrokken door idioten die haar niet verdienen. Vooral nadat ze duidelijk laat merken dat ze niet in hem geïnteresseerd is, en daarna zegt: "he is so cute". Laat dan maar, ik geniet wel van de flauwe grappen.
Ik kom nu net terug van Immortals. Een 3D actiefilm over wat Griekse mythologie verbasterd in een vorm waar geen klassieker tegen op kan. Qua actiescenes dan. Ik verwachtte iets zoals "300", een bloederig spektakel opgediend als een oud verhaal. 300 was voor mij geweldig, afgezien van de saaiere scènes, het politieke spel en wat niet al, was het puur genieten. Veel slowmotion, kazige one-liners en genoeg bloed en six-packs om menig man en vrouw door te doen draaien. De film deed ook niet alsof het meer was dan het was. Het ging over dat ze nooit vergeten zouden worden, en dat is waar. Ik heb zelf als jonge jongen het verhaal gehoord over de 300 spartanen die de slag van Thermoplai vochten tegen ontelbare tegenstanders, een prachtig verhaal. "Immortals"? Not so much. Dat hij Theseus heette veroorzaakte alleen maar verwarring bij mij, en de stijl en vormgeving was erg moeilijk om aan te wennen, vaak erg modern en onlogisch. Vooral de rubberen harnassen. Ze deden geeneens moeite om die dingen er stevig uit te laten zien. Wanneer Theseus zijn pantser af doet, zie je duidelijk hoe het zilver gespoten werkje nog even nadeint. Fuck dat, fuck die keuze. En fuck de goden die ze gecast hadden bij een modellen bureau, compleet met de mode uit parijs. Lelijke helmen en troep. Gadverdamme. Ze kozen er ook voor om maar 6 goden te doen, Zeus, Athena, Poseidon, Hermes, Helios en, eh, Ares? Nee, niemand is daar in geïnteresseerd. Ook niet waarom Zeus de vader is van Athena en hoe hij er maar 10 jaar ouder uit ziet. Ook vind Zeus het nodig om Helios te vermoorden zodra hij Theseus helpt. Zeus had namelijk gezegd dat dat niet mocht. Oh, ja, natuurlijk is het dan logisch dat hij gewoon Helios in een stuk steen verbrijzeld. Nee, niemand heeft er een probleem mee dat Athena ook hielp maar niet gedood werd. No problemo, asshole.
De actiescenes waren bruut. Dankje, maar zonde van het geld.
Light creeps up the rooftops, light creeps in my eyes
Woke an hour early, woken by dark skies
Kept my thoughts blinded, but I saw clear by noon
After that the day got longer, the day seemed without end
But the dark came rather quickly, the dark came with my friend
At night I was reminded, I hope you get well soon
Ik ben druk bezig met tekenen, dichten en films. Gisteren heb ik Anchorman gekeken. Een prachtig lompe komedie die mij te vaak aan het lachen maakte. Kijken dus. Alhoewel je niet zoals mij op de verhaallijn moet letten, want daar draait het niet om. De bloedmooie vrouw is nou eenmaal aangetrokken door idioten die haar niet verdienen. Vooral nadat ze duidelijk laat merken dat ze niet in hem geïnteresseerd is, en daarna zegt: "he is so cute". Laat dan maar, ik geniet wel van de flauwe grappen.
Ik kom nu net terug van Immortals. Een 3D actiefilm over wat Griekse mythologie verbasterd in een vorm waar geen klassieker tegen op kan. Qua actiescenes dan. Ik verwachtte iets zoals "300", een bloederig spektakel opgediend als een oud verhaal. 300 was voor mij geweldig, afgezien van de saaiere scènes, het politieke spel en wat niet al, was het puur genieten. Veel slowmotion, kazige one-liners en genoeg bloed en six-packs om menig man en vrouw door te doen draaien. De film deed ook niet alsof het meer was dan het was. Het ging over dat ze nooit vergeten zouden worden, en dat is waar. Ik heb zelf als jonge jongen het verhaal gehoord over de 300 spartanen die de slag van Thermoplai vochten tegen ontelbare tegenstanders, een prachtig verhaal. "Immortals"? Not so much. Dat hij Theseus heette veroorzaakte alleen maar verwarring bij mij, en de stijl en vormgeving was erg moeilijk om aan te wennen, vaak erg modern en onlogisch. Vooral de rubberen harnassen. Ze deden geeneens moeite om die dingen er stevig uit te laten zien. Wanneer Theseus zijn pantser af doet, zie je duidelijk hoe het zilver gespoten werkje nog even nadeint. Fuck dat, fuck die keuze. En fuck de goden die ze gecast hadden bij een modellen bureau, compleet met de mode uit parijs. Lelijke helmen en troep. Gadverdamme. Ze kozen er ook voor om maar 6 goden te doen, Zeus, Athena, Poseidon, Hermes, Helios en, eh, Ares? Nee, niemand is daar in geïnteresseerd. Ook niet waarom Zeus de vader is van Athena en hoe hij er maar 10 jaar ouder uit ziet. Ook vind Zeus het nodig om Helios te vermoorden zodra hij Theseus helpt. Zeus had namelijk gezegd dat dat niet mocht. Oh, ja, natuurlijk is het dan logisch dat hij gewoon Helios in een stuk steen verbrijzeld. Nee, niemand heeft er een probleem mee dat Athena ook hielp maar niet gedood werd. No problemo, asshole.
De actiescenes waren bruut. Dankje, maar zonde van het geld.
Light creeps up the rooftops, light creeps in my eyes
Woke an hour early, woken by dark skies
Kept my thoughts blinded, but I saw clear by noon
After that the day got longer, the day seemed without end
But the dark came rather quickly, the dark came with my friend
At night I was reminded, I hope you get well soon
maandag 14 november 2011
You're the best friend
Lieve Darwin,
De mensen zij zo lief, zo hopeloos positief, nieuwe dingen uitproberen, uitdagingen aangaan, helpen en steunen, ze doen alles om een goed mens te zijn. Van een afstand is het schattig, maar van dichtbij merk ik dat ik dat ik me telkens voorneem meer zoals de gentleman te zijn, de altruïst te zijn, de vriend van de mensheid.
Vaak heb ik geen zin in het slappe gedoe, en probeer de hele situatie te verbasteren met een onzinnige houding. Zodra de mensen dat horen duurt het meestal een tijdje voor ze door hebben wat voorn spel ik speel. Het heet een cynische klootzak zijn, en dat bevalt me soms best.
Af en toe neig ik ernaar om een stereotyp te zijn. Waarom? Nou, beste Charles, dan weten mensen wat ze met je aan moeten. Dan zijn je keuzes makkelijker en je pad een felverlichte snelweg naar een zeker leven. Dat klinkt goed, niet?
Flogging Molly was een goede scheut inspiratie.
IN THE PUB I BELONG
I have stayed so long
In the pub I belong
While you have been away
But the beer is cold
There's a tale untold
So for now, I guess I'll stay
I've seen big men fall
I have seen it all
By the power of a drink
This pub is enough
For a life without love
Empty bottles cover the sink
You were all I had
Then I thought the bad
Aching feelings in my guts
But it's time I learn
That you will return
I drink and snack from a bowl of nuts
First my glass was full,
And the pub was dull.
So I emptied all I could.
Now it's late and fine
To drink the wine
Even though I'm not sure I should
I have tasted the sweet
Of a whiskey I don't need
'cause I saved a drink for you
But you're still not here,
Your drinks warmed, my dear
So I drank all of you drinks too
De mensen zij zo lief, zo hopeloos positief, nieuwe dingen uitproberen, uitdagingen aangaan, helpen en steunen, ze doen alles om een goed mens te zijn. Van een afstand is het schattig, maar van dichtbij merk ik dat ik dat ik me telkens voorneem meer zoals de gentleman te zijn, de altruïst te zijn, de vriend van de mensheid.
Vaak heb ik geen zin in het slappe gedoe, en probeer de hele situatie te verbasteren met een onzinnige houding. Zodra de mensen dat horen duurt het meestal een tijdje voor ze door hebben wat voorn spel ik speel. Het heet een cynische klootzak zijn, en dat bevalt me soms best.
Af en toe neig ik ernaar om een stereotyp te zijn. Waarom? Nou, beste Charles, dan weten mensen wat ze met je aan moeten. Dan zijn je keuzes makkelijker en je pad een felverlichte snelweg naar een zeker leven. Dat klinkt goed, niet?
Flogging Molly was een goede scheut inspiratie.
IN THE PUB I BELONG
I have stayed so long
In the pub I belong
While you have been away
But the beer is cold
There's a tale untold
So for now, I guess I'll stay
I've seen big men fall
I have seen it all
By the power of a drink
This pub is enough
For a life without love
Empty bottles cover the sink
You were all I had
Then I thought the bad
Aching feelings in my guts
But it's time I learn
That you will return
I drink and snack from a bowl of nuts
First my glass was full,
And the pub was dull.
So I emptied all I could.
Now it's late and fine
To drink the wine
Even though I'm not sure I should
I have tasted the sweet
Of a whiskey I don't need
'cause I saved a drink for you
But you're still not here,
Your drinks warmed, my dear
So I drank all of you drinks too
zondag 13 november 2011
donderdag 10 november 2011
I think I found it
Lieve Darwin,
Zo, dat is achter de rug. Tentamens zijn klaar, nu morgen nog een presentatie van het project waar we het hele kwartiel aan gewerkt hebben en dan is er een einde, al dan niet voor een weekend.
Morgenochtend vroeg, als eerste, zal ik enkele groepjes en een tutor of drie proberen te vermaken en te boeien met het verhaal over biomaterialen voor de luchtpijp. Kijken of ik mijn tong niet tussen mijn tanden klem.
Als ik eerlijk ben, ben ik niet zo'n vlotte spreker. Vaak raak ik mijn stroom van woorden kwijt, druk mijn bedoelingen uit met slecht gemixte spreekwoorden en struikel ik over mijn eigen lippen. Zo met al dat typen lukt het me meestal beter, dan heb ik de tijd om mijn woorden te overwegen, bij te schaven en kunstzinnig te draperen over de lengte van de zin.
Eerlijk, als ik één wens had, dan zou complete controle over taal en spraak een van de opties zijn. Je bedoeling zo uit kunnen drukken dat het begrijpelijk is, duidelijk en krachtig, gevoelig en voorzichtig. Als ik mensen precies zou kunnen uitleggen wat er zich in mijn hoofd afspeelde, beelden beschrijven, geluiden vertonen en teksten laten horen die de omzet van gedachte naar spraak normaal niet doorstaan.
Er zijn mensen die het bijna kunnen, en daar heb ik ontzettend veel bewondering voor. Mensen die kunnen zeggen waar het op staat, terwijl ze elk woord steunen met heel hun hart. Ik sjoemel nog wel eens met mijn redeneringen, te vlug willen spreken, te snel een punt proberen te maken haalt dan mijn hele verhaal onderuit. Te veel nadenken over wat je wil zeggen heeft ook geen zin, dan zul je klinken alsof je een boek voorleest, te weinig maakt het plat en dimensieloos. Het is vaak zo lastig om mooi te praten. Ach ja, ik blijf oefenen, een scherpe tong heeft slijpstenen nodig.
Hier wat ik afgelopen dinsdag heb gemaakt, ik heb geen idee wat het is, maar ik vond het wel leuk. Beetje stoeien met photoshop.
Zo, dat is achter de rug. Tentamens zijn klaar, nu morgen nog een presentatie van het project waar we het hele kwartiel aan gewerkt hebben en dan is er een einde, al dan niet voor een weekend.
Morgenochtend vroeg, als eerste, zal ik enkele groepjes en een tutor of drie proberen te vermaken en te boeien met het verhaal over biomaterialen voor de luchtpijp. Kijken of ik mijn tong niet tussen mijn tanden klem.
Als ik eerlijk ben, ben ik niet zo'n vlotte spreker. Vaak raak ik mijn stroom van woorden kwijt, druk mijn bedoelingen uit met slecht gemixte spreekwoorden en struikel ik over mijn eigen lippen. Zo met al dat typen lukt het me meestal beter, dan heb ik de tijd om mijn woorden te overwegen, bij te schaven en kunstzinnig te draperen over de lengte van de zin.
Eerlijk, als ik één wens had, dan zou complete controle over taal en spraak een van de opties zijn. Je bedoeling zo uit kunnen drukken dat het begrijpelijk is, duidelijk en krachtig, gevoelig en voorzichtig. Als ik mensen precies zou kunnen uitleggen wat er zich in mijn hoofd afspeelde, beelden beschrijven, geluiden vertonen en teksten laten horen die de omzet van gedachte naar spraak normaal niet doorstaan.
Er zijn mensen die het bijna kunnen, en daar heb ik ontzettend veel bewondering voor. Mensen die kunnen zeggen waar het op staat, terwijl ze elk woord steunen met heel hun hart. Ik sjoemel nog wel eens met mijn redeneringen, te vlug willen spreken, te snel een punt proberen te maken haalt dan mijn hele verhaal onderuit. Te veel nadenken over wat je wil zeggen heeft ook geen zin, dan zul je klinken alsof je een boek voorleest, te weinig maakt het plat en dimensieloos. Het is vaak zo lastig om mooi te praten. Ach ja, ik blijf oefenen, een scherpe tong heeft slijpstenen nodig.
Hier wat ik afgelopen dinsdag heb gemaakt, ik heb geen idee wat het is, maar ik vond het wel leuk. Beetje stoeien met photoshop.
dinsdag 8 november 2011
Getting in the hang of this
De terreur van tentament
test mij tragisch, telkens weer.
Toch tel ik punten, tergend, toets mezelf en ga tekeer.
Laat mij lachend liggen, luisteren naar leuke liederen
Liever nog lekker luieren, lekker laveloos kliederen
Maar manisch merk ik dat mogelijk mijn magere vermogen
Minder maakt dan mij lief is, mijn brein is monsterlijk bedrogen.
Toch tel ik punten, tergend, toets mezelf en ga tekeer.
Laat mij lachend liggen, luisteren naar leuke liederen
Liever nog lekker luieren, lekker laveloos kliederen
Maar manisch merk ik dat mogelijk mijn magere vermogen
Minder maakt dan mij lief is, mijn brein is monsterlijk bedrogen.
Vergeef me, Darwin.
Studie Ontwijkend Gedrag, like a boss.
maandag 7 november 2011
GERONIMOOOooooooo...
Beste Zeno,
Ik ben nu al een tijd lang niet de homo universalis die ik zou willen zijn. Ik ben niet in balans. Wat wil ik dan zijn? Gezond, kunstzinnig, wijs, grappig en sterk. Bij een gezonde geest hoort een gezond lichaam, maar ik zit al een tijdje zonder beide. Dat gaat veranderen.
Beste Zeno, klaar voor goede voornemens?
Elke maandagavond zal ik een film kijken die ik nog niet heb gezien, een oude of nieuwe, maakt niet uit, net zo lang tot ik alle klassiekers en bekende iconen van het witte doek heb gehad.
Elke dinsdag zal ik een gedicht maken, of in ieder geval, ik zal er elke dinsdag eentje publiceren.
Elke woensdag zal ik mijn best doen om een verhaal te lezen, of luisteren. Ik weet het, luisteren oefent de kunst van het lezen niet en werkt heel anders, maar het is gewoon makkelijker. Deal with it.
Elke donderdag zal ik iets kunstzinnigs uploaden, een mooie schets, tekening of werkje via mij technologisch bevooroordeelde tablet.
Elke vrijdag doe ik lekker niets, of haal ik één van de vorige dingen in, shit happens.
Zaterdag heb ik geen tijd, werken, uitgaan, socializen.
Dan blijft zondag over om mijn lichaam eens te verwennen. Na een uitbrakontbijt zal ik tijdens het luisteren van nieuwe muziek eens goed in de weer gaan met mijn gewichten en dergelijk.
Dat klinkt als een plan. Morgen een gedicht? Laten we het maar proberen.
Dit is Nurgle, God van de wanhoop, ziekte en angst. Hij is voor de rest een goedaardige papzak.
Ik ben nu al een tijd lang niet de homo universalis die ik zou willen zijn. Ik ben niet in balans. Wat wil ik dan zijn? Gezond, kunstzinnig, wijs, grappig en sterk. Bij een gezonde geest hoort een gezond lichaam, maar ik zit al een tijdje zonder beide. Dat gaat veranderen.
Beste Zeno, klaar voor goede voornemens?
Elke maandagavond zal ik een film kijken die ik nog niet heb gezien, een oude of nieuwe, maakt niet uit, net zo lang tot ik alle klassiekers en bekende iconen van het witte doek heb gehad.
Elke dinsdag zal ik een gedicht maken, of in ieder geval, ik zal er elke dinsdag eentje publiceren.
Elke woensdag zal ik mijn best doen om een verhaal te lezen, of luisteren. Ik weet het, luisteren oefent de kunst van het lezen niet en werkt heel anders, maar het is gewoon makkelijker. Deal with it.
Elke donderdag zal ik iets kunstzinnigs uploaden, een mooie schets, tekening of werkje via mij technologisch bevooroordeelde tablet.
Elke vrijdag doe ik lekker niets, of haal ik één van de vorige dingen in, shit happens.
Zaterdag heb ik geen tijd, werken, uitgaan, socializen.
Dan blijft zondag over om mijn lichaam eens te verwennen. Na een uitbrakontbijt zal ik tijdens het luisteren van nieuwe muziek eens goed in de weer gaan met mijn gewichten en dergelijk.
Dat klinkt als een plan. Morgen een gedicht? Laten we het maar proberen.
Dit is Nurgle, God van de wanhoop, ziekte en angst. Hij is voor de rest een goedaardige papzak.
zondag 23 oktober 2011
His name is Robert Paulsen
Dear Tyler Durden,
I know I shouldn't talk about this. I know, you know, everybody knows. At least if it were true. If there was Fight Club. It's a movie with pretentious morals. It's filled with insanity, men, fighting, hatred, depression, insomnia and alot, alot of blood.
Yeah, I just watched it. Again. The first time I watched it I missed the beginning, only a few minutes, I found out later. I was alone, I was impressed. I re-watched. Watched it again later. The effect the movie has on me right now is the same it had back then. I'm there. I've lost my sense of reality for a few hours, and that depends on wether I want to stay in it or not. Right now I'm right-fucking-there. In the abandoned office. I am in the start of a new world. You met me at a very strange time in my life.
Right now I feel great, I feel like the all-singing, all-dancing crap of the world. I'm a guy who's quoting way too many lines of Fight Club in one post. I'm sorry. But I do wish I had that strength, I had the power. I wish that I was without fear to make my purpose in life. To create my own goal.
Sometimes I wish I had that horrible experience, life-changing, threating, horrible. I am the worst. I can change, I have the strength, I have all I need to become the greatest or the worst, yet I do none. Yet I pretend I'm someone I am not. I pretend something, I make jokes like my life depends on it. On the other hand, I'm not sure who I am. Every time I do something bad, it's not how I want to be. Maybe it's good to be imperfect, that way I'll keep trying to become a better person.
I'd like to be a philosopher, an artist, a maker of beauty and love. Some day I'll be just that.
But I know that's a lie. I'm a liar.
Threaten me, tell me I'm gonna die. Rip me out of my life and put the gun against my head. Yell at me, ask me my name and what I want to be. Tell me that if I'm not out there in six weeks, making art, poetry and trying to present it all to the people you will find me. You know where I live.
"Too long; did not read"-versie: Ga Fight Club kijken.
I know I shouldn't talk about this. I know, you know, everybody knows. At least if it were true. If there was Fight Club. It's a movie with pretentious morals. It's filled with insanity, men, fighting, hatred, depression, insomnia and alot, alot of blood.
Yeah, I just watched it. Again. The first time I watched it I missed the beginning, only a few minutes, I found out later. I was alone, I was impressed. I re-watched. Watched it again later. The effect the movie has on me right now is the same it had back then. I'm there. I've lost my sense of reality for a few hours, and that depends on wether I want to stay in it or not. Right now I'm right-fucking-there. In the abandoned office. I am in the start of a new world. You met me at a very strange time in my life.
Right now I feel great, I feel like the all-singing, all-dancing crap of the world. I'm a guy who's quoting way too many lines of Fight Club in one post. I'm sorry. But I do wish I had that strength, I had the power. I wish that I was without fear to make my purpose in life. To create my own goal.
Sometimes I wish I had that horrible experience, life-changing, threating, horrible. I am the worst. I can change, I have the strength, I have all I need to become the greatest or the worst, yet I do none. Yet I pretend I'm someone I am not. I pretend something, I make jokes like my life depends on it. On the other hand, I'm not sure who I am. Every time I do something bad, it's not how I want to be. Maybe it's good to be imperfect, that way I'll keep trying to become a better person.
I'd like to be a philosopher, an artist, a maker of beauty and love. Some day I'll be just that.
But I know that's a lie. I'm a liar.
Threaten me, tell me I'm gonna die. Rip me out of my life and put the gun against my head. Yell at me, ask me my name and what I want to be. Tell me that if I'm not out there in six weeks, making art, poetry and trying to present it all to the people you will find me. You know where I live.
"Too long; did not read"-versie: Ga Fight Club kijken.
dinsdag 18 oktober 2011
You don't get it, do you?
Beste Darwin
Ok, sorry, afgelopen zaterdagavond heb ik me misdragen. Niet als in ook maar iets fysieks, ben je mal? Ik en iets fysieks? Oh, Charles, wat ben je ook een grapjas. Nee, ik viel een meisje lastig met de paradox, die ik volgens mij hier al een keer opgeschreven had.
"God is oppermachtig, God kan alles. Kan God een steen maken die hij zelf niet op kan tillen?"
Het mooie hieraan is dat het duidelijk laat zien dat er niemand kan zijn die alles kan. God, onze spraakmakende zelfverzonnen vriendje, is een bron van tegenstellingen en verwarring. Ik vertelde deze eerst aan iemand anders, die toen zei dat ik het tegen het meisje in kwestie moest zeggen. Vooruit dan maar, ik ben de slechtste niet. Ze zag er het nut niet van in om zo'n steen te maken. WRONG!!! Ze snapt niet dat een paradox geen antwoord heeft, maar als ze echt slim was, dat had ze me het antwoord gegeven waar de redenaar geen macht over heeft. Onrede. Als ze me gezegd had dat God het onmogelijke is, dat wat we ons niet voor kunnen stellen, dan had ik mijn Bijbel gepakt en was ik aan een pelgrimstocht naar Rome begonnen. Gelukkig doen deze mensen dat niet. Ze proberen iets onverklaarbaars te verklaren. Dat werkt niet. Binnen de grenzen van rede en waarheid zijn deze meesters van zichzelf.
Iets later ging het over vrije wil. Oh, jongens, die vind ik nog wel het leukste. Waarom zou God ons zelf laten kiezen, als hij toch weet hoe het eindigt? Om niet verder over God te praten, heb ik geprobeerd haar het idee van vrije wil af te leren.
Een munt heeft twee kanten. Wij kunnen bijzonder goed voorspellen hoe deze munt zal belanden, zelfs wanneer hij op de rand ligt. 50% kans op beide, ietsjes minder dan. We kunnen voorspellen dat als we hem met meer of minder kracht omhoog wippen hij op de andere kant neer komt, reken wind, ligging en oppervlak van waar hij terecht komt mee, en je kunt makkelijk voorspellen hoe hij neer komt, elke keer weer.
Neem een dobbelsteen met zes kanten. Ook bij deze kunnen we voorspellen hoe de dobbelsteen terecht komt. Net zoals de munt zijn er factoren. Hoewel dit er meer zijn, is het mogelijk om ze te berekenen. Dat kost veel tijd en onderzoek, maar het is niets minder dan goed mogelijk.
Dan wordt het lastiger. Een bal. Op zich heeft een bal oneindig veel kanten, wat een heleboel extra factoren maakt. Hij kan stuiteren, rollen, noem maar op. Met nog meer tijd en onderzoek dan de dobbelsteen kun je voorspellen hoe de bal zal eindigen.
Een chemische reactie. Na veel tijd en onderzoek weten we hoe en in welke mate twee stoffen met elkaar reageren.
Van insecten kunnen we voorspellen hoe ze reageren op prikkels, licht, geur, hitte, verschillende vormen en kleuren, makkie. Voor ons dan. Net zoals de bal kan een tor veel verschillende dingen doen, maar de opties zijn te noemen en in verband met de simpele chemische signalen in het lichaampje van de tor kunnen we voorspellen wat hij doet.
Wat als er nou iemand was die de tijd nam, en onderzoek deed, naar hoe wij reageren? Naar wat wij doen? Iemand met haast ontelbaar veel meer tijd, die met haast ontelbaar meer factoren rekening kan houden. Dan zouden wij zonder al te veel problemen te verklaren zijn.
Al jouw ervaringen, je omgeving, je genen, hij kent het allemaal. Zonder al te veel problemen kan hij verklaren dat je voor een groene ipv een rode auto koos. Waarom je je leven om wil gooien. Waarom je kwaad werd.
Waar is de vrije wil dan?
I rest my case.
Ok, sorry, afgelopen zaterdagavond heb ik me misdragen. Niet als in ook maar iets fysieks, ben je mal? Ik en iets fysieks? Oh, Charles, wat ben je ook een grapjas. Nee, ik viel een meisje lastig met de paradox, die ik volgens mij hier al een keer opgeschreven had.
"God is oppermachtig, God kan alles. Kan God een steen maken die hij zelf niet op kan tillen?"
Het mooie hieraan is dat het duidelijk laat zien dat er niemand kan zijn die alles kan. God, onze spraakmakende zelfverzonnen vriendje, is een bron van tegenstellingen en verwarring. Ik vertelde deze eerst aan iemand anders, die toen zei dat ik het tegen het meisje in kwestie moest zeggen. Vooruit dan maar, ik ben de slechtste niet. Ze zag er het nut niet van in om zo'n steen te maken. WRONG!!! Ze snapt niet dat een paradox geen antwoord heeft, maar als ze echt slim was, dat had ze me het antwoord gegeven waar de redenaar geen macht over heeft. Onrede. Als ze me gezegd had dat God het onmogelijke is, dat wat we ons niet voor kunnen stellen, dan had ik mijn Bijbel gepakt en was ik aan een pelgrimstocht naar Rome begonnen. Gelukkig doen deze mensen dat niet. Ze proberen iets onverklaarbaars te verklaren. Dat werkt niet. Binnen de grenzen van rede en waarheid zijn deze meesters van zichzelf.
Iets later ging het over vrije wil. Oh, jongens, die vind ik nog wel het leukste. Waarom zou God ons zelf laten kiezen, als hij toch weet hoe het eindigt? Om niet verder over God te praten, heb ik geprobeerd haar het idee van vrije wil af te leren.
Een munt heeft twee kanten. Wij kunnen bijzonder goed voorspellen hoe deze munt zal belanden, zelfs wanneer hij op de rand ligt. 50% kans op beide, ietsjes minder dan. We kunnen voorspellen dat als we hem met meer of minder kracht omhoog wippen hij op de andere kant neer komt, reken wind, ligging en oppervlak van waar hij terecht komt mee, en je kunt makkelijk voorspellen hoe hij neer komt, elke keer weer.
Neem een dobbelsteen met zes kanten. Ook bij deze kunnen we voorspellen hoe de dobbelsteen terecht komt. Net zoals de munt zijn er factoren. Hoewel dit er meer zijn, is het mogelijk om ze te berekenen. Dat kost veel tijd en onderzoek, maar het is niets minder dan goed mogelijk.
Dan wordt het lastiger. Een bal. Op zich heeft een bal oneindig veel kanten, wat een heleboel extra factoren maakt. Hij kan stuiteren, rollen, noem maar op. Met nog meer tijd en onderzoek dan de dobbelsteen kun je voorspellen hoe de bal zal eindigen.
Een chemische reactie. Na veel tijd en onderzoek weten we hoe en in welke mate twee stoffen met elkaar reageren.
Van insecten kunnen we voorspellen hoe ze reageren op prikkels, licht, geur, hitte, verschillende vormen en kleuren, makkie. Voor ons dan. Net zoals de bal kan een tor veel verschillende dingen doen, maar de opties zijn te noemen en in verband met de simpele chemische signalen in het lichaampje van de tor kunnen we voorspellen wat hij doet.
Wat als er nou iemand was die de tijd nam, en onderzoek deed, naar hoe wij reageren? Naar wat wij doen? Iemand met haast ontelbaar veel meer tijd, die met haast ontelbaar meer factoren rekening kan houden. Dan zouden wij zonder al te veel problemen te verklaren zijn.
Al jouw ervaringen, je omgeving, je genen, hij kent het allemaal. Zonder al te veel problemen kan hij verklaren dat je voor een groene ipv een rode auto koos. Waarom je je leven om wil gooien. Waarom je kwaad werd.
Waar is de vrije wil dan?
I rest my case.
maandag 17 oktober 2011
Funk in the trunk
Beste Darwin,
Wat maakt een mens zichzelf? Is het zijn omgeving en zijn rijkdom? Nee, dat leren we van alle verhalen, rijkdom is vergaard en kan net zo snel verloren worden, daar heb je niets aan. Zijn het je talenten en voorkeuren? Die veranderen, die kunnen ook makkelijk verloren worden. Een man die zijn voet kwijtraakt zal geen goede voetballer meer zijn. De vrouw die eerst dol was op paardrijden is nu meer geïnteresseerd in dans. Zijn het je herinneringen? De foto's en geluidsfragmenten die iedere keer als ze opgehaald worden aan de zon blootgesteld worden, waardoor ze hun kleuren en sterkte verliezen?
Ik dacht hier over na omdat ik dicht. Het is een deel van mij geworden. Maar ben ik mijn gedichten? Zijn mijn gedichten mij? Zonder papier, zonder tekstverwerking kan ik erg lastig dichten. Ben ik wel dezelfde Sulicius zonder gedichten? Daar kan ik best bang van worden. Het idee dat ik iets wat mij speciaal maakt verlies is niet fijn. Neem het tekenen. Ik teken steeds minder, in plaats daarvan zit ik achter deze levenszuigende laptop. Ok genoeg voor vandaag.
Wat maakt een mens zichzelf? Is het zijn omgeving en zijn rijkdom? Nee, dat leren we van alle verhalen, rijkdom is vergaard en kan net zo snel verloren worden, daar heb je niets aan. Zijn het je talenten en voorkeuren? Die veranderen, die kunnen ook makkelijk verloren worden. Een man die zijn voet kwijtraakt zal geen goede voetballer meer zijn. De vrouw die eerst dol was op paardrijden is nu meer geïnteresseerd in dans. Zijn het je herinneringen? De foto's en geluidsfragmenten die iedere keer als ze opgehaald worden aan de zon blootgesteld worden, waardoor ze hun kleuren en sterkte verliezen?
Ik dacht hier over na omdat ik dicht. Het is een deel van mij geworden. Maar ben ik mijn gedichten? Zijn mijn gedichten mij? Zonder papier, zonder tekstverwerking kan ik erg lastig dichten. Ben ik wel dezelfde Sulicius zonder gedichten? Daar kan ik best bang van worden. Het idee dat ik iets wat mij speciaal maakt verlies is niet fijn. Neem het tekenen. Ik teken steeds minder, in plaats daarvan zit ik achter deze levenszuigende laptop. Ok genoeg voor vandaag.
maandag 10 oktober 2011
Godless
Beste Darwin,
Ok, ik ben al een tijdje te lief geweest, maar het heeft zich weer opgebouwd. Dan gaat mijn masker van verdraagzaamheid af. De smerige atheïst, Zeno, komt te voorschijn en bekt alle onschuldige gelovigen af.
Ik weet dat je niet durft te beweren dat god niet bestaat, dat durf ik ook niet. Maar de god die wij ons voor kunnen stellen kan niet bestaan. We weten dat de wereld ouder is dan een jaar of vijfduizend, we weten dat dieren door evolutie aangepast zijn (let op! NIET "hebben aangepast"!) en we weten dat natuurrampen tot op zekere hoogte te voorspellen zijn.
Af en toe lijkt het gewoon op bijgeloof. Het vertrouwen dat leven, het universum en alles nut heeft. Dat er een plan is, een bedoeling en een einde. Waarom verwachten mensen dat zodra ze sterven er een "happy end" komt? Mensen willen gewoon hopen op betere tijden. Dat is wat al het leven vaak sterk houdt. Het is een kwaliteit die ons in leven houd, net als twee benen, spraak en lust. Hoe erg mensen het ook zullen hebben, ze zullen niet ongelukkiger worden, andersom hetzelfde.
Kunnen mensen niet accepteren dat dit het is? Dat het leven geen nut heeft betekent niet dat JOUW leven geen nut heeft. Sommige mensen denken dat we goed en kwaad hebben omdat iemand die bedacht heeft. Dat we aardig zijn omdat dat zo hoort. Nee, dat vinden we gewoon fijner. Zonder een wakend oog in de hemel gaat er hier heus niets mis. Zonder het plan van de hemelse vader kunnen we heus wel een eigen plan maken. We hebben een dimensie, een universum, een melkweg, een planeet waar wij op leven. We hebben een aardkorst bedekt met de meest ingenieus gebouwde organismen, van het kaskrakersucces van de koe tot het misèreverhaal van de dodo. Alles vindt een weg. Geniet er van. Als het bestaan van God jouw gelukkiger maakt, geloof er dan in. Als het grote plan je gerust stelt, luister dan niet naar wat ik heb gezegd.
De waarheid is iets waar ik ook moeite mee heb, laat mensen gelukkig zijn. Dring je mening niet op, als het niet nuttig is.
Maar vind ik het belangrijk? Ja. Kan ik daar mee leven? Kan ik gewoon normaal doen, en er niet over beginnen? Het is helemaal niet nodig om iemand te belagen met geloofsontwrichtende paradoxen of existentiële aanvallen.
"Archimedes used levers to pull a fully loaded ship on shore, thus supporting his statement: "give me a lever long enough and a place to stand and I can move the Earth"."
Ok, ik ben al een tijdje te lief geweest, maar het heeft zich weer opgebouwd. Dan gaat mijn masker van verdraagzaamheid af. De smerige atheïst, Zeno, komt te voorschijn en bekt alle onschuldige gelovigen af.
Ik weet dat je niet durft te beweren dat god niet bestaat, dat durf ik ook niet. Maar de god die wij ons voor kunnen stellen kan niet bestaan. We weten dat de wereld ouder is dan een jaar of vijfduizend, we weten dat dieren door evolutie aangepast zijn (let op! NIET "hebben aangepast"!) en we weten dat natuurrampen tot op zekere hoogte te voorspellen zijn.
Af en toe lijkt het gewoon op bijgeloof. Het vertrouwen dat leven, het universum en alles nut heeft. Dat er een plan is, een bedoeling en een einde. Waarom verwachten mensen dat zodra ze sterven er een "happy end" komt? Mensen willen gewoon hopen op betere tijden. Dat is wat al het leven vaak sterk houdt. Het is een kwaliteit die ons in leven houd, net als twee benen, spraak en lust. Hoe erg mensen het ook zullen hebben, ze zullen niet ongelukkiger worden, andersom hetzelfde.
Kunnen mensen niet accepteren dat dit het is? Dat het leven geen nut heeft betekent niet dat JOUW leven geen nut heeft. Sommige mensen denken dat we goed en kwaad hebben omdat iemand die bedacht heeft. Dat we aardig zijn omdat dat zo hoort. Nee, dat vinden we gewoon fijner. Zonder een wakend oog in de hemel gaat er hier heus niets mis. Zonder het plan van de hemelse vader kunnen we heus wel een eigen plan maken. We hebben een dimensie, een universum, een melkweg, een planeet waar wij op leven. We hebben een aardkorst bedekt met de meest ingenieus gebouwde organismen, van het kaskrakersucces van de koe tot het misèreverhaal van de dodo. Alles vindt een weg. Geniet er van. Als het bestaan van God jouw gelukkiger maakt, geloof er dan in. Als het grote plan je gerust stelt, luister dan niet naar wat ik heb gezegd.
De waarheid is iets waar ik ook moeite mee heb, laat mensen gelukkig zijn. Dring je mening niet op, als het niet nuttig is.
Maar vind ik het belangrijk? Ja. Kan ik daar mee leven? Kan ik gewoon normaal doen, en er niet over beginnen? Het is helemaal niet nodig om iemand te belagen met geloofsontwrichtende paradoxen of existentiële aanvallen.
"Archimedes used levers to pull a fully loaded ship on shore, thus supporting his statement: "give me a lever long enough and a place to stand and I can move the Earth"."
woensdag 5 oktober 2011
Lies
Je ontwijkt telkens mijn blik,
Ik weet, deschuldige ben ik.
Want ik heb je blijkbaar laten zien
Dat ik je ogen niet verdien
Ik ben ook bang voor jou, meisje
Toen ik niet wist wat ik zou, meisje (*Er was een moment dat ik je wou* TE CREEPY)
Maar ik had zojuist door
Dat ik je dagen terug verloor
Het is aan jou om te kiezen
Of wij een vriendschap zullen verliezen
Aan wat meer of aan negeren
Ik durf niet anders te beweren
Had ik langer moeten wachten
Om deze afgang te verzachten?
De waarheid doet me pijn,
Ik hoop dat we anders nog vrienden kunnen zijn. (*We zullen hierna nauwelijks vrienden zijn*)
Het spijt me dat ik telkens weer
Maar niet van mijn fouten leer.
Zeg je nee, dan keer ik om
Neem je niets kwalijk, ik weet waarom.
Zeg je ja, maar niet zo snel,
Dan ben ik gelukkig, maar ik snap het wel
Maar weet je niet wat je moet doen
Denk dan eens na over een zoen
De waarheid is, ik ben te moe
En ik wil graag naar mijn huisje toe
Zeg je nee, of zet je me in de wacht,
Dan ga ik nu naar huis, weltrusten meid, slaap zacht.
Ik weet, deschuldige ben ik.
Want ik heb je blijkbaar laten zien
Dat ik je ogen niet verdien
Ik ben ook bang voor jou, meisje
Toen ik niet wist wat ik zou, meisje (*Er was een moment dat ik je wou* TE CREEPY)
Maar ik had zojuist door
Dat ik je dagen terug verloor
Het is aan jou om te kiezen
Of wij een vriendschap zullen verliezen
Aan wat meer of aan negeren
Ik durf niet anders te beweren
Had ik langer moeten wachten
Om deze afgang te verzachten?
De waarheid doet me pijn,
Ik hoop dat we anders nog vrienden kunnen zijn. (*We zullen hierna nauwelijks vrienden zijn*)
Het spijt me dat ik telkens weer
Maar niet van mijn fouten leer.
Zeg je nee, dan keer ik om
Neem je niets kwalijk, ik weet waarom.
Zeg je ja, maar niet zo snel,
Dan ben ik gelukkig, maar ik snap het wel
Maar weet je niet wat je moet doen
Denk dan eens na over een zoen
De waarheid is, ik ben te moe
En ik wil graag naar mijn huisje toe
Zeg je nee, of zet je me in de wacht,
Dan ga ik nu naar huis, weltrusten meid, slaap zacht.
dinsdag 4 oktober 2011
Happy Days
Oh, het is die dag van de week weer hoor, Sulicius voelt zich weer eens niet zo lekker, morgen heeft hij een deeltentamen en voor de rest heeft hij zijn zaakjes ook weer niet voor elkaar. Genoeg daar over.
Jonge meiden, mooie meiden,
Zo moeilijk te beschrijven
Jonge meiden, mooie meiden,
Met die goddelijke lijven
Jonge meiden, mooie meiden,
Ik wordt gek als ik ze zie
Veel te mooi om mee te zoenen,
Ook al vinden ze van niet
Jonge meiden, mooie meiden,
Zo moeilijk te beschrijven
Jonge meiden, mooie meiden,
Met die goddelijke lijven
Jonge meiden, mooie meiden,
Ik wordt gek als ik ze zie
Veel te mooi om mee te zoenen,
Ook al vinden ze van niet
maandag 3 oktober 2011
Kip of het ei
Gister heb ik tijd verspild met paradoxen lezen. Wat een genieten. Het mooiste wat er is.
De Brug van Buridan
Socrates wil een brug oversteken, deze wordt bewaakt door Plato die zegt:
"Socrates, zijn de eerste woorden die je tegen mij uitspreekt een leugen, dan gooi ik je van de brug. Maar spreek je de waarheid, dan zal ik je laten passeren."
Socrates antwoord: "Je gooit me van de brug."
Wat moet Plato doen?
Later kwam ik ook op een andere paradox, de paradox van het hedonisme: wie geluk zoekt zal het niet vinden. Simpelweg gelukkig willen zijn en daarnaar zoeken zal niet helpen. Ik heb zo het idee dat het net zo is bij de liefde. Ik ren zo hard op liefde af dat ik er langs loop. Ik moet geen liefde zoeken, ik moet liefde vinden, tegenkomen, maar niet door het af te dwingen.
De Brug van Buridan
Socrates wil een brug oversteken, deze wordt bewaakt door Plato die zegt:
"Socrates, zijn de eerste woorden die je tegen mij uitspreekt een leugen, dan gooi ik je van de brug. Maar spreek je de waarheid, dan zal ik je laten passeren."
Socrates antwoord: "Je gooit me van de brug."
Wat moet Plato doen?
Later kwam ik ook op een andere paradox, de paradox van het hedonisme: wie geluk zoekt zal het niet vinden. Simpelweg gelukkig willen zijn en daarnaar zoeken zal niet helpen. Ik heb zo het idee dat het net zo is bij de liefde. Ik ren zo hard op liefde af dat ik er langs loop. Ik moet geen liefde zoeken, ik moet liefde vinden, tegenkomen, maar niet door het af te dwingen.
zondag 2 oktober 2011
Nothing to do
Afgelopen donderdag kwam ik een oud klasgenootje tegen. Een jongen van de basisschool waar ik heel goed mee bevriend was. Apart, want het was zo'n vriend waar ik net zo vaak ruzie mee had. Basisschoolruzie, maar toch. Echt 6 jaar geen contact gehad, afgezien van een raar msn-gesprekje. Hij was lang geworden, had een mooie bos krullen en zag er goed uit, al hoorde ik dat het ernstig slecht met zijn broer is.
We praatten een beetje en hij vroeg me wat mijn hobbies waren. Ik stond met een mond vol tanden.
Hobby? In mijn ogen is een hobby iets actiefs, iets uitdagends, iets wat je ontwikkeld en in contact brengt met andere mensen. Een hobby is een interesse gehamerd in de vorm van een activiteit, een vermaak van lichaam en/of geest.
Wat doe ik? Ik zit veel op mijn laptop. Ik zoek grappige filmpjes, foto's, interessante artikelen. Ik download een filmpje en speel een spelletje, en het grootste gedeelte van mijn vrije tijd besteed ik daar aan. Dat terwijl ik me aan de social media hecht als een eenzaam testaapje aan een ijzeren raster. Niet dat het zo voelt, integendeel, het is ontzetten leuk, twitter, facebook, skype, msn, maar niet echt.
Je zou dichten een hobby van mij kunnen noemen. Maar dan heb ik weer het idee dat ik mensen bedrieg. Dichten duurt bij mij nooit lang, ik heb alleen wat inspiratie en tijd nodig, en dan maak ik het meeste binnen een moment. Zo voelt het in ieder geval, waarschijnlijk omdat ik me dan zo concentreer. Maar actief? Er zijn weinig passievere dingen die je kunt doen. Uitdagend zou je het kunnen noemen, maar ik word niet uitgedaagd. Niemand vraagt, niemand eist, niemand pusht me om beter te worden. Ik weet ook niet waar ik mee bezig ben. Mensen zeggen dat ze het mooi vinden, of dat ze de vorige mooier vonden. Helpt niet.
Tekenen? Over bedriegen gesproken, ik teken al bijna een maand niet actief meer. Met actief tekenen bedoel ik, thuis, terwijl ik beter probeer te worden. Nu zit ik in de collegezaal met aantekeningen die uit enkel tekeningen bestaan. Ik leer niet, qua tekenen dan.
Films? Is dat een hobby? Op je kont naar een kunstzinnig verhaaltje kijken? Zo veel mensen doen het, maar die noemen dat toch ook niet hun hobby? Ik probeer wel elke week een nieuwe film te zien, vorige week was dat "It" naar het boek van Stephen King en "Clash of the Titans".
Gamen? Laat me niet lachen.
Al mijn "hobbies" zijn passieve zitfestijnen. Sterker nog, het gros van de bevolking zou hierbij zijn schouders ophalen. Ergens is dit deprimerend, maar ik geniet toch van elk ding. Film, kunst, poëzie en muziek zijn de dingen die me echt gelukkig maken. Oh, en meisjes. Die maken me ook gelukkig.
Give me love, a little more
I'll give you all you need
Give me love, a little more
And knock me off my feet
Give me love, a little more
And more, and more again!
Happy as can be
I'm the luckiest of men.
We praatten een beetje en hij vroeg me wat mijn hobbies waren. Ik stond met een mond vol tanden.
Hobby? In mijn ogen is een hobby iets actiefs, iets uitdagends, iets wat je ontwikkeld en in contact brengt met andere mensen. Een hobby is een interesse gehamerd in de vorm van een activiteit, een vermaak van lichaam en/of geest.
Wat doe ik? Ik zit veel op mijn laptop. Ik zoek grappige filmpjes, foto's, interessante artikelen. Ik download een filmpje en speel een spelletje, en het grootste gedeelte van mijn vrije tijd besteed ik daar aan. Dat terwijl ik me aan de social media hecht als een eenzaam testaapje aan een ijzeren raster. Niet dat het zo voelt, integendeel, het is ontzetten leuk, twitter, facebook, skype, msn, maar niet echt.
Je zou dichten een hobby van mij kunnen noemen. Maar dan heb ik weer het idee dat ik mensen bedrieg. Dichten duurt bij mij nooit lang, ik heb alleen wat inspiratie en tijd nodig, en dan maak ik het meeste binnen een moment. Zo voelt het in ieder geval, waarschijnlijk omdat ik me dan zo concentreer. Maar actief? Er zijn weinig passievere dingen die je kunt doen. Uitdagend zou je het kunnen noemen, maar ik word niet uitgedaagd. Niemand vraagt, niemand eist, niemand pusht me om beter te worden. Ik weet ook niet waar ik mee bezig ben. Mensen zeggen dat ze het mooi vinden, of dat ze de vorige mooier vonden. Helpt niet.
Tekenen? Over bedriegen gesproken, ik teken al bijna een maand niet actief meer. Met actief tekenen bedoel ik, thuis, terwijl ik beter probeer te worden. Nu zit ik in de collegezaal met aantekeningen die uit enkel tekeningen bestaan. Ik leer niet, qua tekenen dan.
Films? Is dat een hobby? Op je kont naar een kunstzinnig verhaaltje kijken? Zo veel mensen doen het, maar die noemen dat toch ook niet hun hobby? Ik probeer wel elke week een nieuwe film te zien, vorige week was dat "It" naar het boek van Stephen King en "Clash of the Titans".
Gamen? Laat me niet lachen.
Al mijn "hobbies" zijn passieve zitfestijnen. Sterker nog, het gros van de bevolking zou hierbij zijn schouders ophalen. Ergens is dit deprimerend, maar ik geniet toch van elk ding. Film, kunst, poëzie en muziek zijn de dingen die me echt gelukkig maken. Oh, en meisjes. Die maken me ook gelukkig.
Give me love, a little more
I'll give you all you need
Give me love, a little more
And knock me off my feet
Give me love, a little more
And more, and more again!
Happy as can be
I'm the luckiest of men.
maandag 26 september 2011
Hoe kun je je vervelen? Ik snap echt niet als mensen zich vervelen. Ik heb altijd wel wat te doen, en daarbij heb ik veel te danken aan het internet, beter gezegd, een computer. Maar zelfs zonder! Ik zet gewoon een muziekje op, ga tekenen, vind iets om mee te knutselen, lees of maak eten. Desnoods ga ik slapen, want slaap kan ik altijd gebruiken. Ik kan ook nog altijd gaan dichten. Waarom vervelen mensen zich? Ik heb niet zo zeer andere mensen nodig om me bezig te houden, is dat slecht? Niet zozeer voor mij, maar als ik geen mensen nodig heb om het leuk te hebben dan kan het zijn dat ik eerder voor mezelf dan voor andere mensen kies. Een angstaanjagend idee. Ik wil nooit zonder vrienden zitten.
Hier een gedicht geïnspireerd door Edgar Allen Poe's "The Raven". Ik gebruikte dat waanzinnig hypnotiserende rijmschema, prachtig.
Wanneer de lichtjes allen doven en de sterren mij beloven
Wanneer ik ze moet geloven, geloven dat ik leef
Zodra de tijd mij wijs kan maken
Dat ik geen slaap meer mag verzaken
In de nachtelijke zaken als ik van vermoeidheid beef
Dan weet ik dat ik slaap moet vatten omdat ik van vermoeidheid beef
Maar hij was wakker en hij schreef
Wie minder kan verrachten dat ik vecht in alle nachten
En geen leed meer kan verzachten, verzachten wat ik geef
Aan een geest die nog wil dichten, en zijn zielslust wil verlichten
Want ik zal altijd zwichten voor de rijmsels die ik weef
Oh, de zoete, zachte woorden van de rijmsels die ik weef
Hij was wakker want hij schreef
Zo heeft de maan mij al verloren, het is het duister wat kan horen
Alleen het duister heeft de oren die luisteren naar wat ik ze geef
Terwijl mijn ogen mij bedriegen kan mijn pen al niet meer liegen
Zie ik alle woorden vliegen, vliegen, meer nog dan ik zweef
Want ik kan pas zinnen vinden als ik in het donker zweef
Toch was hij wakker en hij schreef
Nu komt het einde van de dichter ben ik vele zinnen lichter
Kijk ik naast me en dan licht er een pagina wat scheef
Het is het schrift dat ik moet leren om mijn dame te vereren
Want ik kan me niet verweren tegen haar zo lang ik leef
Ik zal de woorden altijd kennen voor haar zo lang ik leef
Tot hij haar eindelijk verdreef
Hier een gedicht geïnspireerd door Edgar Allen Poe's "The Raven". Ik gebruikte dat waanzinnig hypnotiserende rijmschema, prachtig.
Wanneer de lichtjes allen doven en de sterren mij beloven
Wanneer ik ze moet geloven, geloven dat ik leef
Zodra de tijd mij wijs kan maken
Dat ik geen slaap meer mag verzaken
In de nachtelijke zaken als ik van vermoeidheid beef
Dan weet ik dat ik slaap moet vatten omdat ik van vermoeidheid beef
Maar hij was wakker en hij schreef
Wie minder kan verrachten dat ik vecht in alle nachten
En geen leed meer kan verzachten, verzachten wat ik geef
Aan een geest die nog wil dichten, en zijn zielslust wil verlichten
Want ik zal altijd zwichten voor de rijmsels die ik weef
Oh, de zoete, zachte woorden van de rijmsels die ik weef
Hij was wakker want hij schreef
Zo heeft de maan mij al verloren, het is het duister wat kan horen
Alleen het duister heeft de oren die luisteren naar wat ik ze geef
Terwijl mijn ogen mij bedriegen kan mijn pen al niet meer liegen
Zie ik alle woorden vliegen, vliegen, meer nog dan ik zweef
Want ik kan pas zinnen vinden als ik in het donker zweef
Toch was hij wakker en hij schreef
Nu komt het einde van de dichter ben ik vele zinnen lichter
Kijk ik naast me en dan licht er een pagina wat scheef
Het is het schrift dat ik moet leren om mijn dame te vereren
Want ik kan me niet verweren tegen haar zo lang ik leef
Ik zal de woorden altijd kennen voor haar zo lang ik leef
Tot hij haar eindelijk verdreef
zondag 25 september 2011
How to get your balls back
Misschien ga ik wel gewoon op een date.
She's a torch in the darkness
A star in the sky
With the flame in her hair
She would still catch my eye
So bright, yet so terrible
The colour of war
But she wore the crown
And would take it far
For her hair was what shines
And her hair, it shines red
Even now I remember
The last thing she said
Oh, yes, I got as close
As I could possibly get
But the one kissed by fire
Now she is dead
When she shun in the evening
Ever so bright
Her hair caught the moon
And shun red-hot light
Oh the girl was a passion
Kissed by fire
But when her hair doused
She burnt on the pyre
As the girl could not live
Without her flame
She was a true one
And Madelaine her name
VOOR DE ECHTE ROODHARIGEN
woensdag 21 september 2011
If you use that word again, I don't think you know what it means
Weet je, ik vind mij studie wel leuk. Hij sluit bijna naadloos aan bij mijn profiel op de middelbare school en de mensen zijn zo gezellig als menig ander. Toch weet ik dat het niet 100% mijn studie is. Ik wil leren tekenen, leren maken wat geliefd kan worden, dichten, songteksten schrijven, schilderen, filmscenario's schrijven, mooie dingen, mooie dingen. Maar ik geloof niet dat ik goed genoeg ben. Ik weet dat ik niet het doorzettingvermogen heb, niet het talent wat beteren beschikken. Ik weet dat ik deze vooral via het internet ontdek, maar ze zijn er. En als ik ze kan vinden, vinden zij ze ook. Er is nog zo veel wat ik moet leren, zo veel wat ik moet lezen, wat ik moet oefenen, er is geen beginnen aan. Maar alsnog zou ik het moeten proberen.
Maar dat niet alleen, de tijden zijn ook niet goed voor de kunstzinnige. Eerlijk is eerlijk, door alle bezuinigingen kun je niet verwachten dat je rond deze tijd carriére kunt maken met een kunstzinnig vak, zonder dat je écht goed bent. Alle artistieke studies zullen ook weinig financiële ondersteuning kunnen verwachten. Ik heb vrienden die die kant op gaan en ik hoop dat het ze allemaal lukt.
Wat zou ík dan willen doen?
Iets met films zou ik fantastisch vinden. Het maakt me haast niet uit wat, designer van de achtergrond, designer van kostuums, scriptschrijver, maakt me niet uit. Ik heb alleen erg weinig ervaring hiermee, dus ik weet niet zeker of dat iets voor mij is.
Iets met kunst? Ja, uhm, de dingen die ik graag teken zijn mensen, dieren en monsters, één uit een miljoen. Er zijn mensen die dingen maken waar je haren recht van overeind staan, en ze kunnen het met potlood, met verf, met klei en met photoshop, waar kan ik hier dan in uitblinken?
Dichten? Laat me niet lachen. De bekendste dichter die ik (van nu) ken is Nico Dijkshoorn, en zijn stijl bevalt me meestal al niet, kijk naar hoe ik dicht. Totaal anders. Songteksten schrijven zou nog kunnen, maar hoe ik in die wereld terecht wil komen is me een raadsel.
Ik ga wel door met mijn moleculen.
Maar dat niet alleen, de tijden zijn ook niet goed voor de kunstzinnige. Eerlijk is eerlijk, door alle bezuinigingen kun je niet verwachten dat je rond deze tijd carriére kunt maken met een kunstzinnig vak, zonder dat je écht goed bent. Alle artistieke studies zullen ook weinig financiële ondersteuning kunnen verwachten. Ik heb vrienden die die kant op gaan en ik hoop dat het ze allemaal lukt.
Wat zou ík dan willen doen?
Iets met films zou ik fantastisch vinden. Het maakt me haast niet uit wat, designer van de achtergrond, designer van kostuums, scriptschrijver, maakt me niet uit. Ik heb alleen erg weinig ervaring hiermee, dus ik weet niet zeker of dat iets voor mij is.
Iets met kunst? Ja, uhm, de dingen die ik graag teken zijn mensen, dieren en monsters, één uit een miljoen. Er zijn mensen die dingen maken waar je haren recht van overeind staan, en ze kunnen het met potlood, met verf, met klei en met photoshop, waar kan ik hier dan in uitblinken?
Dichten? Laat me niet lachen. De bekendste dichter die ik (van nu) ken is Nico Dijkshoorn, en zijn stijl bevalt me meestal al niet, kijk naar hoe ik dicht. Totaal anders. Songteksten schrijven zou nog kunnen, maar hoe ik in die wereld terecht wil komen is me een raadsel.
Ik ga wel door met mijn moleculen.
- Walgelijke
Ik walg soms van mezelf
Wanneer niemand het ziet
Ik wil wel veran'dren
Maar veran'dren kan ik niet
Alles waar ik goed in ben
Zie ik als het grootste goed
Terwijl ik net als iedereen
Gewoon hard werken moet
Ik ontken wat ik moet doen
Praat overal doorheen
Idiote waanideeën
Ik eindig nog alleen
Luisteren is zo belangrijk
En dat doe ik ook wel vaak
Maar ben ik eenmaal op dreef
Dan is dat een slechte zaak
Dan opent mijn monster zijn muil
En bijt en brult door
Dat mijn eigen oren sluiten
En ik niets meer hoor
Het spijt me dat ik zwak ben
Zo zwak en zo klein
Dan is het best wel fijn
Dat jullie mijn vrienden zijn.
Ik walg soms van mezelf
Wanneer niemand het ziet
Ik wil wel veran'dren
Maar veran'dren kan ik niet
Alles waar ik goed in ben
Zie ik als het grootste goed
Terwijl ik net als iedereen
Gewoon hard werken moet
Ik ontken wat ik moet doen
Praat overal doorheen
Idiote waanideeën
Ik eindig nog alleen
Luisteren is zo belangrijk
En dat doe ik ook wel vaak
Maar ben ik eenmaal op dreef
Dan is dat een slechte zaak
Dan opent mijn monster zijn muil
En bijt en brult door
Dat mijn eigen oren sluiten
En ik niets meer hoor
Het spijt me dat ik zwak ben
Zo zwak en zo klein
Dan is het best wel fijn
Dat jullie mijn vrienden zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)