Something

As I'm running, stealing, hiding, something in the woods is striding.
There's something roaming in the forest and I wonder why
While I'm scared that he will find me, something in the sounds that bind me
I can sense it is behind me walking past me by

Is it evil, monstrous, craven? Is it some bloodthirsty maven?
Will it slay me if it sees me, charging with a cry?
Is is kindly, peaceful, holy? Is that why it moves so slowly?
Will it bless me if it sees me, sending light from far up high?

Now I'm thinking, wishing, waiting, hoping that I am not baiting,
Could it be that it is over, is it my time to die?
While I wet my breeches silent, pondering of fates so violent,
Something is behind me and walking past me by

Sixteen years have gone so fast.

16 years should change things. I mean, that's what I always figured, anyway. I assumed an awkward teenage car ride would never be translatable to me nearly two decades later. Well, I've been wrong before, and I've been proven wrong again. It's still the same.

We've always known why we do this. This late night 45mph attempt at a passenger. It isn't for the destination, and it sure as fuck isn't for the ride. It's simply because it's something to do, and once you realize that, what's there to talk about?

I guess if I were to say that: that last paragraph. We might have something to talk about. We'd talk about how awkward we are and how hysterical the need for interaction is, but I won't. I won't bring that up. There's a chance you won't get it. Then, I'd probably ruin the chances that I've already ruined by thinking about these things in the first place.

Except I don't know that. I don't know I've ruined my chances. I'm too busy taking glances at the speedometer and worrying if you're bored, which I know you are. Am I going too fast? I'm not talking about the speedometer this time.

Transmission

After I am gone, your worldcan continue it's miserable existence. Mankind can play out it's peaceful lives, innocents of life and death. For when I am gone, a light will go out in this world. A small beating heart has stopped beating. Tiny vessels filled with blood will no longer grant me the energy I need.
My nerve system will no longer signal my mind to regret. I will be free. Free of all that I ever was, and the nothingness I will be. For nothing does not exist. I will lay my earthly remains on the ground that has always pulled me down. The shackles of gravtitation will be shattered, men will be silent and women will weep. Death has taken me from the realm I once loved and I will no longer know right or wrong.
I will no longer exist, but only in mind. My words, the small ones, the big ones, will be kept for as long as civilisation is able to thrive.

After that all my letters will lose their meaning. All sounds I recorded will never be heard again, all my strokes with pen and pencil will fade. The thoughts, the love, the hate, all that was stored will be gone.
After that, I will never be remembered. I will be as empty as the void between stars, as meaningless as the dimension we exist in. No fire or cold will ever plague any of my existence.

But before all, before death, the ending of existing and reason, I will live. A short sweet life. With friends and love, parties and beauty. In a word of war and hatred, loss and greed. I'll keep my life short and simple. I'll eat and sleep, I'll sing and dance. Once in a while, I might even fall in love. I will work, count digits, get eaten by stress en guilt, but it will all be over when I'm out.

I will be lost forever.

Rich

Money makes my heart beat faster
Gold is my one and only master
Shining coins and coloured paper
I am a broke desaster.

If I were rich, I'd be a landlord
Live on the money that I had stored
Singing songs of growing richer
Then I'd never be bored

A Grey Hero: George R.R. Martin

Storm’s End dwindled behind them, but the red woman seemed unconcerned. “Are you a good man, Davos Seaworth?” she asked.

Would a good man be doing this? “I am a man,” he said. “I am kind to my wife, but I have known other women. I have tried to be a father to my sons, to help make them a place in this world. Aye, I’ve broken laws, but I never felt evil until tonight. I would say my parts are mixed, m’lady. Good and bad.”

“A grey man,” she said. “Neither white nor black, but partaking of both. Is that what you are, Ser Davos?”

“What if I am? It seems to me that most men are grey.”

“If half of an onion is black with rot, it is a rotten onion. A man is good, or he is evil.”

Dames en heren, de 7e held heeft lang op zich laten wachten, zie hier: GEORGE R. R. MARTIN!

Vanwaar dit enthousiasme?Vanwaar deze man met hoed en baard?

Geboren in September 20, 1948, George was altijd al een fan van comicbooks, fantasy en science fiction. Hij heeft zijn werk gemaakt van zijn passie en heeft vele boeken geschreven maar ook televisieprogramma's geregisseerd. George schreef eerst vooral geschiedenisgetrouwe boeken, wat wil zeggen, hij schreef boeken over  de middeleeuwen die zich ook in die tijd bevonden, en deze werden gewaardeerd.

George begon in 1996 met een echte Fantasyserie. Een boekenreeks die zich in een wereld afspeelde gelijkend aan die van ons, alleen bevind deze zich in een iets magischere wereld. Voordat je afhaakt omdat je niet geïnteresseerd bent in Fantasy, wacht dan even.

De Fantasy is niet de kracht van het boek, het is de manier waarop het is geschreven. De boekenserie, genaamd A Song of Ice and Fire richt zich vooral op leden van de nobele huizen. Eén gezin, de Starks, bestaat uit vader Eddard, moeder Catelyn, zonen Rob, Brandon en Rickon en dochters Sansa en Arya, maar ook de bastaardszoon Jon. Het boek is zo geschreven dat elk hoofdstuk vanuit het oogpunt van één van deze karakters is beschreven. Hierdoor verwisselt telkens het beeld van waarneming, maar er is nog meer. Er wordt ook geschreven vanuit het oogpunt van andere karakters, buiten die familie, en voordat je het weet heb je door hoe karakters naar elkaar kijken.
De wereld van George zit vol nobele huizen, machteloze koningen, brute huurlingen en arme burgers. Hier is zijn vele complotten aan toegevoegd, alle nobele huizen doen een greep naar macht, naar faam en land. Ze trouwen hun dochters met prinsen en sturen hun zonen om schildknapen te worden van 

Een lied over de aanval van Lord Tywin Lannister op zijn ongehoorzame 

edelmannen. Hebben deze een keuze? Nee, natuurlijk niet.
Het is een grauwe wereld, zelfs de meest galante ridders zijn moordenaars, elke vrouw is een hoer en de kinderen zijn verre van onschuldig. Althans, zo wordt het altijd gezien door de andere karakters.

Zo is er geen karakter goed of slecht. Elk doet alleen wat hij meent het beste is voor hem, zijn familie, zijn vrienden en de wereld. Sommigen maakt alles minder uit dan anderen, maar elk is een persoon waar je van gaat houden. Neem de lilliputter Tyrion Lannister. Hij is de zoon van de rijkste en misschien wel machtigste edelman van het hele continent, maar bij zijn geboorte stierf zijn moeder en dat heeft zijn vader hem nooit kunnen vergeven. Hij heeft een tweeling broer en zus, die net iets te vriendelijk voor elkaar zijn. Hij is lelijk en wordt door de meeste mensen aan het hof veracht. Gelukkig is hij slim, heeft hij een scherpe tong en kent hij zijn grenzen. Maar Tyrion is ook niet onschuldig.



Ik ben vorig jaar begonnen met de boeken te lezen, nadat ik door de waanzinnige televisieserie geïntroduceerd was in deze wereld. George heeft me een wereld vol de meest geloofwaardige figuren gegeven die ik ken. Ze zijn zo anders, maar zo hetzelfde als wij.

Ik zou je alleen willen vragen de boeken te lezen, want het is het waard. Elk hoofdstuk geeft je een kijkje in een nieuw stukje verhaal, een nieuwe wereld, nieuwe figuren, nieuwe steden, nieuwe complotten en gevechten. Ik kan geeneens alles uitleggen, zo complex en bijzonder is de serie.

Te lui om 5 boeken van 500+ pagina's elk te lezen? Jammer, maar als je vandaag nog begint met de tv serie, dan kun je 1 april zo verder met het tweede seizoen, waar ook Carice van Houten in speelt!

That's nice

Every day is brighter than the one before
And somehow I keep going straight
Now I'm doing all the right things
Even those I used to hate

Every day that I wake the sun greets my eyes
And I feel like the bad times are gone
The shadows grow lighter and lighter
And the good times will go on and on

I am the Last of the Giants

"Ooooh, I am the last of the giants,
my people are gone from the earth.
The last of the great mountain giants,
who ruled all the world at my birth.

Oh, the smallfolk have stolen my forests,
they have stolen my rivers and hills.
And they have built a great wall through my valleys,
and fished all the fish from my rills.

In stone halls they burn their great fires,
in stone halls they forge their sharp spears.
Whilst I walk alone in the mountains,
with not true companion but tears.

They hunt me with dogs in the daylight,
they hunt me with torches by night.
For these me who are small can never stand tall,
whilst giants still walk in the light.

Ooooh, I am the last of the giants,
so learn well the words of my song.
For when I am gone the singing will fade,
and the silence shall last long and long."

The Last of the Giants, as sung by the Wildlings in A Storm of Swords by George R.R. Martin

You're cool

I said, hey, you look kinda cool
When I saw you at school
You're funny and you like good books too
I think I like you 

Hey, let's hang out after school
Cause I think that you're cool
Let's watch a movie and do rad stuff
I can't get enough

Hey, you're awesome and I like you
I hope that you like me too
Let's go and show the world what we've done
Let's have good fun

Dingetje

Heb je even voor een dichter, heb je een moment voor mij?
Want welke woorden ook je stoorden vanavond, al dat is voorbij.
Ik heb geoefend en geleerd, vele teksten bestudeerd,
En nu gaat het niet verkeerd! Nee nu gaat het niet verkeerd!

Als ik alliteraties altijd afmaak, en geen strofe nu verzaak,
Zou dit best wat moois kunnen zijn, is dat niet mooi, is dat niet fijn?
Maar nu over jou, jij, je,...

Oh jee.
Nu verpruts ik het geheid, ik ben alle woorden kwijt,
Ik had me nog wel zo goed voorbereid!
Ging het nou over je ogen, ging het over je lach?
Ik wil graag opnieuw beginnen als dat van je mag.

Oh jee.
Ik had het helemaal uitgedacht, droeg het voor, en elke nacht
Dacht ik aan hoe je naar me lacht, maar ik ben het vergeten!
Was het iets van liefde, of was het nou van haat?
Oh, jij zult nu ook niet weten, waar dit over gaat.

Arme domme, domme dichter,
Is nu vele woorden lichter.
Maar verder weg dan ooit,
Dit overkomt me nooit.

Ik stamel en ik stotter,
Sta te zweten als een otter.

Oh jee...

Zonlicht, zwanen, goud en manen,
Iets met liefde iets met tranen.
Iets met klimmen uit het dal,
Iets met liefde, werkt dit al?

Ik wil niets liever dan nog wat nog wat,
Ben het harde leven zat.
Dingetje en ik en euhm,
Zit ik dagen aan de rum?

Oh, ik wordt nu eind'lijk zelf bewust
Zie dat je niet naar woorden lust
Ik laat je dan maar met rust...

Theoretisch

Het leukste is nog wel wanneer er beweerd wordt dat evolutie maar een theorie is. Alsof ze stiekem hopen dat op een dag zwaartekracht een grap is en ze zorgeloos wegzweven.

Nachtelijk tochtje

Ik ben je prins op het witte paard
Maar dan geen hoeven en ook geen staart,
Het is geen dier en zelfs niet wit
Het is alleen dat ik op een zadel zit
Het is een fiets
Beter dan niets

Gezwellig

Lieve Darwin,

Dingen veranderen, dagen groeien uit tot weken, grapjes slinken tot nerveuze opmerkingen en problemen groeien uit tot situaties. Hier in mijn bij elkaar geschraapte leventje heb ik mijn goede en slechte momenten. Ik wil leren, ik moet leren, ik wil begrijpen en moet begrijpen, maar wat ik wil en moet zijn niet hetzelfde.

Ik zou graag een internetpersonage willen worden. Sulicius wil een internetpersonage worden. Iemand met interessante stukken. Gedichtjes, originele kunst, grappige tekstjes en links naar dingen die ik mooi, interessant of grappig vind. Daarbij probeer ik een merknaam voor mezelf te maken. Ik probeer thema te houden. Sulicius is Sulicius. Oranje, lichtblauw, nuchter en dromerig, dingen die men meteen aan mij zouden moeten laten denken. Ik zit op veel sites, en probeer elke zo aan te passen dat mijn thema er in voorkomt. Google Sulicius. Doe het maar. Ok, Charles, je zult dan geen computer tot je beschikking hebben, maar daar gaat het niet om. Steam, Reddit, Twitter, Tumblr, Origin, e-mail, IMDB, Livestream, overal ben ik Sulicius. Wat is er nou fijner dan een naam gekozen te hebben die origineel is? Een naam die niemand anders heeft? Zo ben ik uniek, de enige, de echte. Het geeft een gevoel van waarde, al dan niet onverdiend.

Maar Sulicius is een ontwijking. Sulicius is mijn vluchtgedrag naar een wereld die niet bestaat, en dus zal hij niet zo veel voor mogen komen als ik hoopte. Ik heb een tijdje de theorie gehad dat ik uit 4 delen bestond: het lichaam, de aarde van mijn bestaan, Sulicius, het water, de brenger van leven, Zeno, de lucht, denker en onderzoeker en Bram, het vuur, de emoties in mijn geheel. Zo was mijn lichaam de bouwsteen van dit alles, eeuwig en eerste van allen. Zonder mijn lichaam is er niets. Sulicius is de kunstenaar, de poeet en de irrationele fantaseerder. Hij zorgt voor de dingen die niet nodig zijn voor het leven, maar wel nut hebben voor mijn leven. Zeno is de filosoof. Hij is het stoïcijnse deel, nuchter en redelijk. Hij is de werker en de gasgever. Bram is het meest mensachtige van dit allen. Bram wordt verliefd, Bram lacht en huilt. Bram is de brandende passie en het vernietigende vuur.

Dit is een leuk idee, maar ik moet nu Sulicius met rust laten. Hij is nu even niet belangrijk. Even niet dichten, tekenen en constant dingen zoeken zonder rede, werken nu.

"De eerste keer doe ik het, de tweede keer zal ik proberen,
De derde keer vraag ik om raad, want ik moet en zal het leren."


Oh, dit is mijn Tumblr, hij zal de engelse versie van dit blog worden, maar met iets  minder inhoud en meer youtube, reddit en verdere onzin.

Hou je taai Darwin.

Trail and therefore...

The first time I do it,
The second time I try
The third time is ask for help,
'Cause this won't pass on by.