The Lost World

Laten we het zo zeggen, ik ben een beetje de weg kwijt. Ik moet dingen en wil dingen maar dat gaat niet. Ik moet even alles op een rijtje zetten met het belangrijke bovenaan. Ik faal nog een beetje daar in. Het gaat al beter.

Verhip, volgens mij gaat dit al een stuk beter.

Ik ben nu al een poos in de ban van George R.R. Martin's boekenserie: A Song of Fire and Ice. Het is een fantasyserie die bijzonder waardig en sterk geschreven is. Het zijn hele dikke boeken die telkens een hoofdstuk vanuit het oogpunt uit een ander hoofdkarakter beschreven wordt. Ik kwam in aanraking met de serie door, tja, een televisieserie. Deze is gloednieuw en bestaat uit 10 afleveringen die het eerste boek bevatten. Geweldig vond ik het. Toen heb ik het eerste boek van Bastiaan geleend, maar ik heb een stiekeme voorliefde voor audioboeken. Ja, audioboeken. Een man met een inlevende stem die het boek voorleest. Op die manier kan ik luisteren en tekenen/gamen tegelijkertijd. Dat ontspant mij ontzettend. Eerste boek was 21 nummers van anderhalf uur. Ik heb hem al afgeluisterd. Tweede boek, 225 nummers van 10 minuten, ik ben bij nummer 216. ZOOO VET!

Kijk het!

- Universeel

Kosmische krachten,
Sterren, planeten,
Jouw ogen verzachten
Jouw lippen vergeten

Het licht en het duister,
Deel jij in mijn leven,
Je praat en ik luister,
Welke energie jij mij kan geven.

Jij trekt me aan,
Mijn lippen en ogen.
Zoals zon de maan,
De hemel verbogen.

Maar deze baan,
Rond jouw bewustzijn.
Zal langzaam vergaan,
En sterrenstof zijn.



            - Waan

Apen met vleugels,
Een stoel met een mond,
Een vrouw zonder benen,
Een kop of een kont.

Fruit dat kan lopen,
Een teen zonder voet.
Drie honden gaan samen,
Hun dood tegemoet.

Messen die huilen,
Een oog die niet kijkt.
Een huis dat kan bloeden,
En daardoor bezwijkt.

Vogels die vallen,
De dag zonder licht.
Een haas met een hoed,
En een mensengezicht.

Katten die zingen,
De lucht in het rood.
Er valt niets te bedwingen,
Ik lach met de dood.

De weg naar het vuur,
Is mij al te bekend.
Het laatste uur,
Heeft geen ziel gekend.

Spaar mij geen pijn,
Want het leven is kort.
Gun mij het lijden,
Waar ik mij in stort.

Beter

Dat wat ik gisteren getypt heb ga ik niet weer lezen. Nooit zelfs. Gedachten zijn mooie herinneringen als je ze niet precies meer weet. Gelukkig komen nieuwe gedachten ook telkens weer op gang. Vandaag gun ik mezelf rust.

Trouwens, het is Sulicius, uitgesproken als Soe-líé-kie-oes. Zo heb ik het het liefst. De naam die ik draag bind mij aan mijn familie, aan Nederland, aan Abraham, een figuur uit de Bijbel. Dat heb ik liever niet. Ik heb liever een naam die ik verdien. Of ik Sulicius verdien weet ik nog niet, maar ik doe mijn best. Sulicius is een kunstenaar, een dichter, een andersdenkende. Sulicius kan lachen om pijn en huilen om schoonheid. Ooit ben ik Sulicius.

- Nico

Zeg, leg mij nu eens uit,
Waarom je dit doet,
Waarom je dit besluit,
Is voor niemand goed!

Je eet soms dagen selderij met boter en ui,
Of wacht je even met ademen, na een grote bui.
Om dan haast te stikken tot het punt,
Dat je na paars aanlopen jezelf gunt.

Zeg, leg mij nu eens uit,
Waarom je dit doet,
Waarom je dit besluit,
Is voor niemand goed!

Of toen je vorig jaar kampeerde bij je moeder in de schuur,
En met zelf gevangen mussen,
Betaalde je de huur.
Je moeder wist geen raad en had professionele hulp gezocht.
Toch heeft het zeven uur geduurt voor er eentje van jou naar binnen mocht.

Zeg, leg mij nu eens uit,
Waarom je dit doet,
Waarom je dit besluit,
Is voor niemand goed!

Maar afgelopen juni was je pas echt te ver gegaan,
Je had op het openbaar station, een narrenpak aan.
Je liep daar rond te springen, blij om de meest bizarre dingen,
Je viel de mensen lastig,
Door over hun kapsel te gaan zingen.

                        -Kerstbal

Nu de sneeuw is aangekomen,
En de winter is geland.
Hebben we de warme lentedromen,
En een want aan elke hand.

Om de kou te verdrijven,
Uit onze vingers en ons hart.
Boom opzetten, kaartjes schrijven,
Als laatst wordt het echte feest gestart.

Meisjes, het bal is daar,
Versier je jurk met sterrenstof.
Vlecht het zonlicht in je haar,
Vanavond ontvang je alle lof.

Ogen als de nacht met volle maan,
Lippen als rozen, zo rood en zo rond.
Waar jij bent zullen de mensen gaan,
De wereld zal van jou zijn deze avond.

Al jaren op school en al zo veel gegroeid,
Je lichaam, je geest en je manier van doen.
Je werd zo snel volwassen, raakte nooit vermoeid,
Van de eerste rijles, eerste wijntje eerste zoen.

School is zo slecht nog niet,
Wat de mensen ook beweren,
Het gaat om vrienden,
Niet wat leraren je proberen te leren.

Maar genoeg over toen,
Nu staat te wachten,
Wat je vanavond zult gaan doen,
Zal niemand verwachten.

Muziek blert door de zaal,
Slecht bier wordt afgetapt.
De introductie was een saai verhaal,
En er wordt te vaak op je teen gestapt.

Maar niemand pakt het moment meer af,
Dat je samen met je vrienden en vriendinnen,
Uit je dak gaat, misschien dan wat maf.
Tekst zingt die jullie half moeten verzinnen.

En de bekerbezaaide vloer stijgt op,
Het plafon is de sterrenbezaaide nacht,
De muziek is één in je kop.
Zolang jij maar lacht.

We hebben het mooi gehad,
Feest na feest.
Deze avond deze stad.
Het is me wat geweest.

Maar nu slapen, want morgen weer vroeg,
Werken en werken, ik moet dus ik zwoeg.
Als de avond maar goed is geweest,
En ik maar met jou heb gedanst.

Een hele diepzinnige kerst en een dubbelzinnig nieuwjaar!

 
Leuk he? Die eerste is geïnspireerd door Nico Dijkshoorn, dichter en schrijver en huisdichter van De Wereld Draait Door. Hij is apart, ik volg hem op twitter. Daar tweet hij korte dingetjes over "Klaas". Klaas is een verzonnen figuur die alles en niet kan, huilt om ijsblokjes en praat met dikke Marokkanen over tuinieren. In het begin kon ik die korte dingetjes wel waarderen, nu ben ik ze een beetje beu. Veel herhaling. 

De tweede was voor het kerstbal dit jaar. Mijn god, wat gaat zo'n jaar snel en wat dicht ik veel!

Unbroken

Ik dacht gister eens na over hoe goed ik het heb. Haha, nee niet grappig. Hoe ik leef zonder zorgen en last, pijn en honger, ziekte en angst, oorlog, kanker, tyfus alles. Ik ben afgeschermd van een harder leven door de maatschappij en mijn ouders. En geef ze eens ongelijk. Voor geen goud zou ik willen ruilen met Arie uit Ghana of Youssouf uit Turkije. In mijn huis is genoeg eten om twee maal het aantal mensen dat hier woont een week royaal te laten eten. Ik ben afgeschermd van de zon en de regen, van hitte en kou.
Maar ik weet niet beter. De films en foto's en hartenbrekende verhalen over oorlog en aids raken niet meer dan mijn net- en trommelvliezen. Ik heb nog meer medelijden met een in de steek gelaten hond.
En in plaats van ergens te helpen of de hond in huis te nemen gebruik ik mijn geld voor eigen genot. Bier, feestjes, muziek, kunst, films, vrienden. Geld voor dingen waar ik baat bij heb en tegelijk niet nodig zijn. Geef Arie uit Ghana maar een iPod. Voor je het weet heeft hij hem geruild tegen een paar flessen drinkwater. Al is dat water vuiler en duurder dan het doorzichtige goud dat bij mij uit de kraan loopt.

Ik heb al lang geen schuldgevoel meer hierom, maak ik mezelf vaak wijs. Ik weet maar vergeet. Beter voor mij. Maar weet ik dat zeker? Ik leef zonder tegenslag. Elk gevaar op de weg die ik al van verre zag aankomen is mij gepasseerd terwijl ik mijn ogen stevig dicht kneep. Niets heeft mij laten lijden. En de dames dan? Tranen zijn wel gelopen om deze mooie wezens en je zou kunnen zeggen dat ik lange tijden gekweld ben. Maar lijden ken ik niet. Al mijn fouten vagen telkens weg. Genegeerd.
Maar het duurt niet lang voor de maatschappij (en mijn ouders) al die energie terug verwachten. Ze zullen verwachten dat ik begrijp wat ik moet doen. Dat ik weet hoe de wereld in elkaar steekt en dat ik me uit belangrijke situaties weet te redden. Maar ik ben bang. Bang als een vrouw die haar zoon naar oorlogsgebieden ziet gaan. Alleen weet de vrouw waarom ze bang is. Ik niet.
Ik moet, nee, ik wil volwassen zijn. Zelfstandig, wijs, sterk. Fouten aan zien komen en er mee om kunnen gaan. Problemen niet uit de weg gaan. Maar dat ben ik niet. Ik ben 18 jaar en nog steeds een domme, trotse sukkel. Niet dat ik daar problemen mee heb, maar ik groei niet snel genoeg. Qua geest dan he?
Ik probeer de hele wereld in mijn handen te dragen, te slepen naar waar ik hem hebben wil. In licht waar ik hem kan bestuderen en begrijpen. Ik zou moeten rollen, maar dat doe ik niet. Ik ben veel te bang om de wereld de grond te laten raken, te bang om een fout te maken. Op die manier maak ik alleen maar grotere fouten. En er komt een tijd dat mensen dat door hebben. Hoe slordig, asociaal en lui ik ben. Maar dat zal nog heel lang duren. Zeker omdat ik er aan werk. Ik probeer beter op te letten, meer contacten te onderhouden en koesteren en wil me beter inzetten in alles wat ik doe. Ik ben er nog niet, maar ik werk eraan. Ondertussen waan ik mezelf groot, omdat ik wil groeien en bloeien en de wereld in mijn licht wil zetten.

Maakt u zich niet druk, zulke gedachtegangen lijken zwart op wit een stuk serieuzer en kwader, maar ze leiden me niet af

van...

GEDICHTJES OH JOTTEM! HEEL WAT KLEINE KORTE DIN-CHENTJES VOOR UWER VERMAAK!

- Stripper

Slowly moving her hand,
To remove the shirt and
With her body tightly sealed,
My mind is alert,
When the surface is revealed
Of yet another shirt...

- The wretched pale-skinned girl

Would you stop staring at me!
I despise you, can't you see?
Your hungry eyes burn,
So I'll ignore them and turn.

- Pretty

Pretty as a rosebud,
More pretty than her mother.
She doesn't really like me, but
I love her like no other.

  -Verloren

Als je me roept,
Zal ik je horen,
Als zij me roept,
Ben ik verloren.
Noem jij mijn naam,
Dan zal ik blij zijn
Noemt zij mijn naam,
Dan doet mijn hart pijn.
 

- Jammer dan

Ik wil je ogen niet meer zien,
Je weet dat ik je niet verdien.
Het klinkt misschien wat raar schat,
Maar toch wou ik da'k je had.

- Ongewoon

Vrouwelijk schoon,
Wordt nooit gewoon.
Ze zijn altijd in zicht,
Behalve met ogen dicht.

Ik heb een gedicht gemaakt,
Helemaal alleen voor jou.
Hij is misschien dan niet volmaakt,
Maar er staat dat ik van je hou.

- Iets

Was daar iemand?
Ik dacht dat ik iets hoorde.
Was daar niemand?
Er was iets wat me stoorde.
Ik ben niet gek ja,
Alleen misschien paranoïa.

 - Rennen

Hijgen als een gek,
Als eerste over de lijn.
Zo is het om op de plek,
Van winnaars te zijn.
De wereld is mijn trofee,
Dit geluk neem ik mee.

 - Ziek

Ik lig in een bed
Onheelbaar ziek.
Misschien red ik het net,
Dat weet ik niet.
Infuus is mijn keten
Kamer mijn cel.
Pijn vergeten
Kan ik wel.

 - Tradition

When I see you in action,
And feel the attraction,
You fuel the admiration,
Of my heart's desperation.
You turn me on,
You know you won.

- Dwight

Hear the tale 'bout dem pirate named Dwight,
He set sail alone at night,
Bad pirate and not very bright,
Got with dem Kraken in a fight.
A tireless battle in the moonlight,
Yet no match for Kraken, Dwight was crushed tight.

            - Meisjes

Is er een dag somber en grauw,
En heb ik weer geen zin,
Dan komen ze al gauw,
En kleuren de grijze massa in.

Lachende meisjes
Zijn een wonder,
Lachende meisjes,
Kan niet zonder



Beste mensen, soms draai ik door, mijn excuses daarvoor. Ik denk dat ik de waarschuwing bij moet werken.

Adios

Rules don't rule, I do

When I saw you, It was like I'd never seen a girl before.

Didn't know what to do, Before you were outside the store.

Ik leer hier dode talen,
Van de Griek en de Romein
Mythologische verhalen,
Om gymnasiast te zijn.
Ik ben me aan het vervelen,
Dus ga ik dichtertje spelen,
Door dit versje met je te delen.

Hee, meneer Ornée,
Neemt u nog koffie mee?
Om wakker te blijven,
En ons met grammatica in te lijven.
De kwelling van de spelling
Van de Nederlandse taal.
Het verdwijnen van breinen,
Is er onze ergste kwaal.
Maak korte metten met slecht opletten,
En vertel ons een verhaal.
Over de kwelling van de spelling
Van de Nederlandse taal.

Peroxide, waterstof, natriumfosfaat
Ik weet al lang niet meer waar dit over gaat
Germanium, titaan, broom
Van scheikunde wordt ik sloom

Mijn ogen zijn geopend,
Maar mijn gedachten nog wat vaag.
Ik kan nu niet wegdromen,
Want ik heb wiskunde vandaag.

Paranoid

AAARGHH,

Ik ben nog nooit zo gejend door mijn mobiel. Don Juan zit er niet in vanavond...

Vrees

"Ik ben bang voor de werld,
Bang voor jou,
Bang voor die kerel
En bang voor die vrouw.

Bang voor wat ik heb gedaan,
Bang voor wat ik moet doen,
Bang voor het schoppen en slaan
En voor het geven van een zoen.

Ik ben o-zo bang voor jou
Bang voor wat je bent
Bang dat ik misschien van je hou
Bang dat je me herkent

Bang voor buiten,
Bang voor binnen
Voor niet besluiten
En voor beginnen

Het meest bang ben ik voor mezelf,
Omdat ik diep vanbinnen weet
Dat ik de enige ben die niet bang hoeft te zijn.
Bang, dat ik je vergeet."



Verliefd, ook op de rest
  
"Mooie voeten, mooie handen
Mooie oren, mooie tanden,
Mooie frons en mooie rug
Mooie tijd, ik wil terug.

Niet je borsten of je billen,
Het is mak'lijk die te willen.
Maar je buik en mooie nek,
Maakten me pas echt gek.

Kijk eens verder dan je neus
Of er achter misschien,
Maar doe niet hypocriet
Als je de waarheid wel kunt zien.

Want jij zag ook mijn gezicht,
Dat was te veel.
Ik kneep abrupt mijn ogen dicht,
Bang voor oordeel.

Openend zag ik die blik,
Die niet naar mij keek
Maar naar mijn lelijke ik
En toch, mijn hart bezweek.

Ik kon niet met je praten,
Zelfs als mijn angst het toe zou laten,
Want ik had wel in de gaten,
Dat je me gauw zou gaan verlaten."