Heb je even voor een dichter, heb je een moment voor mij?
Want welke woorden ook je stoorden vanavond, al dat is voorbij.
Ik heb geoefend en geleerd, vele teksten bestudeerd,
En nu gaat het niet verkeerd! Nee nu gaat het niet verkeerd!
Als ik alliteraties altijd afmaak, en geen strofe nu verzaak,
Zou dit best wat moois kunnen zijn, is dat niet mooi, is dat niet fijn?
Maar nu over jou, jij, je,...
Oh jee.
Nu verpruts ik het geheid, ik ben alle woorden kwijt,
Ik had me nog wel zo goed voorbereid!
Ging het nou over je ogen, ging het over je lach?
Ik wil graag opnieuw beginnen als dat van je mag.
Oh jee.
Ik had het helemaal uitgedacht, droeg het voor, en elke nacht
Dacht ik aan hoe je naar me lacht, maar ik ben het vergeten!
Was het iets van liefde, of was het nou van haat?
Oh, jij zult nu ook niet weten, waar dit over gaat.
Arme domme, domme dichter,
Is nu vele woorden lichter.
Maar verder weg dan ooit,
Dit overkomt me nooit.
Ik stamel en ik stotter,
Sta te zweten als een otter.
Oh jee...
Zonlicht, zwanen, goud en manen,
Iets met liefde iets met tranen.
Iets met klimmen uit het dal,
Iets met liefde, werkt dit al?
Ik wil niets liever dan nog wat nog wat,
Ben het harde leven zat.
Dingetje en ik en euhm,
Zit ik dagen aan de rum?
Oh, ik wordt nu eind'lijk zelf bewust
Zie dat je niet naar woorden lust
Ik laat je dan maar met rust...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten