Letters

I feel I'm faked out, I feel it's wrong.
It seems so clever, it seems so strong.
Collision courses, rocking the boat,
Striking the substance, striking the note.
The button's broken, now it's alone.
Don't even dare to pick up the phone.

Sometimes it's funny, sometimes I go.
How does it matter, how do they know?
I only leave them with digital clues,
Wrapped in the plastic intelligent ,shades of, blues.

Electric kisses, electric smiles.
Retract the memories, out of the files.
I feel it's useless, I feel its glow,
There's nothing special, there's nothing to show.

That I Ever Had

Now I am not sure you know him yet,
But you'll like him, I'm sure, I'll bet.
He's not from around, but close to my heart,
Something in him sets my friend apart.

Oh, come on you guys, give him a chance!
He might not party,he might not dance.
He might not talk and boast that much,
Or joke and laugh and such.

So he doesn't drink, and doesn't smoke,
But by all means, he's a good bloke!
It seems that only I can see,
That he is thrice as good as me.

Precious

Beste Darwin,

Ach, ja, praat me er niet over. Een arme ziel als mij snapt niets van het gedoe met de dames. Het ene moment zijn ze overal, en kun je ze niet luchten of zien, terwijl het andere moment zelfs de meest vluchtige aanblikken je doen over romantiseren. Gelukkig weet ik dat iedereen verdoemd is om uiteindelijk iemand te vinden. De manier waarop mijn ouders, grootouders, overgrootouders en hun ouders daarvoor hebben gedaan. Sterker nog, ik ben een lid van een super succesvolle reeks mensen en organismen die ondanks al hun lijden en problemen, een partner hebben gevonden waarmee ze een kind hebben opgevoed. Is dat niet waanzinnig? Waar zou ik me dan druk om maken?

In principe zijn wij allemaal kampioenen van de dood. Geen ziekte, geen moord en doodslag staat ons bestaan in de weg. Wij zijn de ongebroken reeks winnaars. Wij hebben onze genetische cocktail van de winnaars, en zullen hem doorgeven aan de winnaars. Wat is geluk dan? Wat is geld? Over duizend jaar weet niemand dat je je favoriete televisieserie van de buis hebt zien gaan. Niemand zal ooit nog beseffen dat je zo dicht bij het plegen van zelfmoord zat, dat je twijfelde aan de rede van het bestaan zelf. Je bent een letter op een pagina in de geschiedenis van de wereld. Je bent een deel van het heden en de toekomst, zonder jou zou het duidelijk anders zijn, maar niemand zal je missen. Wil je een hoofdletter zijn? Wil je meer dan een letter? Wees goed, wees slim en zet je leven voort in dat van anderen. Zij maken je zin af. Je zult misschien niet helemaal blij zijn met wat er uiteindelijk in de zin staat, maar wat kunnen ze verkeerd doen? Je kinderen zullen net als jij leven, liefhebben, verdriet hebben en hun nagels knippen.

Deze waanzinnige, eeuwige (voor ons, in ieder geval) waarheid over onze nietigheid en grote invloed op de wereld is niet gemakkelijk uit te leggen. Niemand heeft er ook echt wat aan. Het is een leuk gevoel. Dat je bijzonder bent, maar je niet druk hoeft te maken. Je bent één uit duizenden, en van de duizenden maar één.

Bah, Charles, dit helpt me niets verder met de vrouwmensen. Ik schrijf wel weer een keer een gedicht om mijn pseudo-filosofische gedachten te uiten.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion

Reloaded

I am slowly falling, falling through your eyes
Everytime I see you, you look a little less
You were so very clever, you were so very wise
Now when we try to tell us, it turns out as a mess

I can see you slipping, slipping through the time you had
Your words are broken down, you stumble when you speak
But getting up is harder, everytime it's turning bad
Your memories are fading, your reminiscense goes weak

Every day your still here, I'm counting better days
When we still know what's going on
Slowly flying further, I'll lose you in the haze
But now you and I keep going strong

Ugly Betty

Mijn waarde Charles,

We hebben al veel besproken, maar ik moet nu toch iets opbiechten. Het zit namelijk zo: ik ben gek op mooie mensen. Och, zul je zeggen, och Sulicius, waarom is dat nou een openbaring? Denk je origineel uit een nieuwe hoek te komen met iets zo simpel en normaal dat het in een ander licht te zien is?
Dan heb je wel gelijk, Darwin. Ik wil nog best wel eens wat ideeën herhalen. Testen. Waar ben ik mee bezig, waarom doe ik dit?

Waarom, dear Watson, val op op het mooie?
Om die vraag te beantwoorden moeten we eerst kijken wat dat allemaal inhoudt, en waarom het een probleem is.
Wat is me aangetrokken voelen? Nou, na een eerste aanblik kijk ik kritisch naar iemand. De kleur haar, de hoogte van de neus, de grootte van de ogen, de omvang van de lippen, de ligging van de jukbeenderen en ga zo maar door. Begrijp wel dat ik dit onbewust doe. Nadat ik iemand gekeurd heb neem ik me al gauw voor of ik deze persoon beter wil leren kennen. Of ik hem mijn tijd waardig vind. Doet hij of zij genoeg aan de verzorging van het uiterlijk?
Wat is mooi? Is de man in de film mooi? Is de vrouw op het billboard mooi? Ik durf al gauw op beide ja te zeggen, want de moderne media prent ons de ideale vormen wel in. Dit onderwerp is uitgemolken, op naar het volgende.
Waarom is dit een probleem? Er zijn weinig mensen mooi, volgens mijn waardes. Ik schrik soms van hoe weinig echt mooie mensen er rondlopen. Nog erger schrik ik van de lelijke mensen. De afschuwelijke aanblikken van gelaatstrekken die geen evolutionair voordeel hebben doen mij denken aan jou, Charles. Dijen die rijken tot ver over de grenzen van een gemakkelijke zit, lippen die zich als twee bloedzuigers op elkaar hebben genesteld, een kaaklijn waar een ravijn nog een puntje aan kan zuigen.

Zou het niet veel makkelijker zijn als ik ze allemaal mooi vond? Ben ik niet dom om iets te prefereren? Ik denk dat ik terugkom op de tragedie van kritisch zijn: hij die niet oordeelt is gelukkiger.

Ik laat het hier maar weer eens bij.

Regards,

Sulicius Zeno Pygmalion

Womankind

Beste Darwin,

Waarom er geen goddelijk moraal nodig is? Dat is eigenlijk vrij simpel. Mensen geloven in de mens. Zo is het altijd al geweest. Men weet dat de mens kwaad kan doen, maar ook goed. De mens weet dat er elke dag keuzes gemaakt worden. Een leugen die sneller werkt dan de waarheid. Iets niet delen omdat de maag gevuld moet worden. De woede komt op bij een ongelukkig incident. Het snel beoordelen van iemand op basis van uiterlijk en eerste kennismaking. Elk heeft een voordeel en een nadeel, en worden soms als goed, en soms als slecht beschouwd.
Er zijn vele gelovigen die beweren dat de regels van hoe men zich behoort te gedragen vastgelegd is. Ze hebben oeroude geschriften, mythen, verhalen over het bovenaardse, goed of slecht. Ze weten zeker dat hij die slecht leeft ook slecht zal ontmoeten. Er is een geweten, iets universeel dat bepaald dat mannen van vrouwen houden. Dat mensen gelukkig worden van familie en vrienden. Dat is hun geloof.

Mensen die deze manier van leven niet hebben zijn dan ook slechter. Ze leven niet volgens de juiste regels. Pas op, Darwin, niet elk geloof is even strict, niet elk geloof is hetzelfde en even spiritueel. Toch weten ze zeker dat ze goed zitten. Want waarom niet? Naar hun idee garandeert hun stijl van leven hen op een goed leven. Bij die stijl hoort goed zijn voor anderen, zorgen voor jezelf en familie. Er hoort bij begrip te hebben, mensen een tweede kans te geven en hen straffen die anderen pijn en verdriet doen. Ga maar na, in vrijwel elke overtuiging zit dit gewerkt.

Darwin, jij wordt toch ook gelukkig van liefde en vrienden? Heb je niet ook een hekel aan ruzie en haat? Dan zullen de gelovigen zeggen dat je bij hen moet komen. Deel hun liefde, deel hun vriendschap!

Maar je hebt het niet nodig. Darwin, het leven is vele malen simpeler dan het lijkt, al is het leven van een individu ondragelijk ingewikkeld. Al zonder een god, al zonder een universeel moraal, zelfs zonder regels en geschriften is pijn nog steeds onaangenaam. Als iemand jou zeer doet zul je hem dat kwalijk nemen. Hij zal hetzelfde bij jou doen. Iemand hij jou helpt wanneer je in de problemen zit, zul je geneigd zijn hetzelfde terug te doen. Je wil iemand vertrouwen. Je wil dat mensen met je praten en aardig voor je zijn, en zij verlangen dat ook terug.

Wat is hier onnatuurlijk aan? Dat het punt wat ik probeer te maken. Een soort die onderling verdeeld en vijandig is maakt een kleinere kans. Over het algemeen zijn soorten in groepen in het voordeel. Samenwerking bracht een stelletje cellen met simpele functies samen tot een ingewikkeldere cel. Deze ingewikkelde cellen hadden ook verschillende voordelen en nadelen, en klitten samen om hun zwakke kanten toe te vertrouwen aan de ander. De een kan de ander van voedingsstoffen voorzien wanneer hij die nodig heeft. Elkaar helpen, het is altijd al zo geweest. Langzaam groeide dat uit tot een organisme, organismes die we vandaag de dag kennen. Dat werkte met evolutie. Nou, Darwin, daar kun je mij ook nog wel wat over vertellen.

Waarom zou je dan aardig zijn? Waarom, beste Darwin, zouden we dan met mate genieten, oppassen en rekening houden met anderen?
Omdat je daar gelukkig van wordt. Charles, ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is dat je gelukkig bent. Het mooie aan de mens is nog wel dat hij gelukkig wordt van anderen en anderen van de mens zelf. Een wisselwerking van waardes en regels neemt plaats.
Alsnog zijn er dieven, moordenaars en verkrachters, maar heeft evolutie ooit fouten afgeschreven? Mensen kunnen ook verkeerde beslissingen maken, dat kan niet uitgesloten worden, maar het is normaal.

Er is niets bovennatuurlijk aan liefde en andere emoties. Niet nieuws aan voor elkaar willen zorgen. We zijn hier met een stel zintuigen en een zenuwstelsel op aarde verschenen en ik stel voor dat we ze een plezier doen.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion

Not Never But Now

Lieve Darwin,

Elk moment dat verstrijkt denk ik opnieuw: wat is nu? Gisteren was het ook al continu nu, want alles wat gisteren gebeurde is alleen te verklaren met wat we nu hebben. Een briefje waar ik het woord "TIJD" op heb geschreven geeft weer dat ik op een bepaald moment het woord "TIJD" op een briefje heb geschreven. Ik zou kunnen achterhalen met een goed getimede herinnering dat ik gisteren rond 8 uur 's avonds dat berichtje voor mezelf heb achter gelaten, maar daar overtuig ik jou niet mee.
Stel dat ik wordt opgenomen op film terwijl ik het briefje schrijf. Samen met een ingebouwde klok is het dan bewezen dat ik woord "TIJD" om 8 uur op een stom velletje papier heb geschreven. Of ik nuttig bezig was is iets anders, waar ik hier geen uitleg over kan geven. Dus. Er bestaat een moment waarop ik een briefje schreef,  dat is een feit. Er is een briefje, er is een rare snuiter die arme velletjes papier lastig valt en een camera die een scene heeft opgenomen. Maar op het moment dat je naar de weergave van mijn vreemde literatuurcreatie kijkt, zie je een opname. Je ziet LED-lichtjes, stroom, opgevangen licht, maar ik doe het niet op dat moment.

Misschien lijkt het alsof ik een probleem oplos wat ik zelf verzonnen heb, wat ook het geval is, maar ik probeer je te laten zien dat tijd niet liniear is. Er is alleen een continu "nu". Hoe je ook met koolstofdatering tot op 2 jaar precies kunt zeggen hoe oud een mammoet is, hij op geen manier leeft. 

Tijd is een illusie van tandwielen en wijzers op een plaat met zelfbedachte waardes. Tijd is star en onbuigbaar, tijd is een stip in plaats van een lijn. We kunnen niet vooruit of terug.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion