Precious

Beste Darwin,

Ach, ja, praat me er niet over. Een arme ziel als mij snapt niets van het gedoe met de dames. Het ene moment zijn ze overal, en kun je ze niet luchten of zien, terwijl het andere moment zelfs de meest vluchtige aanblikken je doen over romantiseren. Gelukkig weet ik dat iedereen verdoemd is om uiteindelijk iemand te vinden. De manier waarop mijn ouders, grootouders, overgrootouders en hun ouders daarvoor hebben gedaan. Sterker nog, ik ben een lid van een super succesvolle reeks mensen en organismen die ondanks al hun lijden en problemen, een partner hebben gevonden waarmee ze een kind hebben opgevoed. Is dat niet waanzinnig? Waar zou ik me dan druk om maken?

In principe zijn wij allemaal kampioenen van de dood. Geen ziekte, geen moord en doodslag staat ons bestaan in de weg. Wij zijn de ongebroken reeks winnaars. Wij hebben onze genetische cocktail van de winnaars, en zullen hem doorgeven aan de winnaars. Wat is geluk dan? Wat is geld? Over duizend jaar weet niemand dat je je favoriete televisieserie van de buis hebt zien gaan. Niemand zal ooit nog beseffen dat je zo dicht bij het plegen van zelfmoord zat, dat je twijfelde aan de rede van het bestaan zelf. Je bent een letter op een pagina in de geschiedenis van de wereld. Je bent een deel van het heden en de toekomst, zonder jou zou het duidelijk anders zijn, maar niemand zal je missen. Wil je een hoofdletter zijn? Wil je meer dan een letter? Wees goed, wees slim en zet je leven voort in dat van anderen. Zij maken je zin af. Je zult misschien niet helemaal blij zijn met wat er uiteindelijk in de zin staat, maar wat kunnen ze verkeerd doen? Je kinderen zullen net als jij leven, liefhebben, verdriet hebben en hun nagels knippen.

Deze waanzinnige, eeuwige (voor ons, in ieder geval) waarheid over onze nietigheid en grote invloed op de wereld is niet gemakkelijk uit te leggen. Niemand heeft er ook echt wat aan. Het is een leuk gevoel. Dat je bijzonder bent, maar je niet druk hoeft te maken. Je bent één uit duizenden, en van de duizenden maar één.

Bah, Charles, dit helpt me niets verder met de vrouwmensen. Ik schrijf wel weer een keer een gedicht om mijn pseudo-filosofische gedachten te uiten.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion