Tragic Hero

Beste Darwin,

Laatst had ik het met mijn gedachtekameraden over helden. Ze zagen een held als iemand die met een geweer de levens van anderen red. Een figuur die zijn leven opoffert, die durft te gaan waar niemand durft te gaan. De man met de badge. De vrouw die een kind red uit de vijver. Mensen die levens redden.

Dan druk ik je nog even de drie grondbeginselen van de evolutie in je handen:
1. Elk individu is net iets anders.
2. In de genen van een individu staat hoe hij zal zijn en deze geeft hij door bij de voortplanting.
3. Binnen een soort is er altijd competitie.

Wat betekent dit, beste Charles? Dat helden een vreemdsoortig iets zijn. Een held offert zijn leven, zijn genen, zijn evolutionaire voordelen en kracht, op voor anderen. Waarom zou hij dit doen? Heeft dit nut voor de man? Één leven voor dat van velen wordt toch vaak gezien als een goede ruil, al ligt het dat wel aan de levens die gered worden. Kinderen, vrouwen, vrienden, familie, al deze zijn het vaak waard om te redden.

Toch is dit weer logisch te verklaren. Sorry, het is de manier waarop ik de wereld begrijp. Als je een soort hebt waarin helden leven zullen er vaak genoeg mensen gered worden doordat één van hen zich opoffert. Zo blijven er meer van die soort over, simpel toch? Helaas zit er een foutje in dit idee. Een individu is maar net zo succesvol als de hoeveelheid genen die hij deelt met zijn nageslacht en familie. Iemand die zijn kinderen red is waarschijnlijk vrij effectief bezig. Dus ook mensen redden die voor je kinderen zullen zorgen.
Maar dat ben je zelf ook. Je eigen leven redden is een van de meest belangrijke dingen voor jezelf. Je neemt dan nog een kans om je leven uit te werken. De lafaard leeft langer dan de held.

Wij zijn de lafaarden. Wij zijn de geredden. Wij zij de mensen die te bang waren om de ambulancebroeders te helpen en daardoor onze eigen huid redden. Heel af en toe zit er een succesvol knikje in onze angsthazenideologie en springen we iemand te hulp. Zo red je een leven.

Een leven redden met een geweer in je hand en een vinger op de trekker? Dat is voor mij niet indrukwekkend. Je bent begonnen aan een opleiding soldaat, je bent gegroeid in een omhulsel wat de ideale, morele strijder is. Ren je weg? Welnee. Geen wonder dat je je compagnie probeert te beschermen en je opoffert. Het is je baan. Maar de man die het bijzondere doet, het buitengewone? Dat is een held. De man die als een kat in het nauw een ongekende kracht heeft en doet wat hem goed lijkt.


Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik naartoe wil met dit verhaal, excuses. Ik zal voortaan deze stukken plannen en duidelijk opstellen. Charles, ik loop af en toe wat vast, want mijn gedachten werken ook niet op een manier die gemakkelijk te verwoorden is.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion

Chances are...

She's like the dice
Whatever way you roll her
You know you can't control her
Unsettling eyes
She has such polar sides
In the actions she hides

Puddin's

Syllabels slide along your lips
The soft rumble of your fingertips
Somehow honing that simple smile
Wretched, pitiful, oh-so vile

Every day you laugh again
Couldn't stand to be a man
How your hoots make my head hurt
Absolutely and absurd

Spark

Electric charges keep turning

The clouds and skies go around and change lay of the land

Somehow the forests are burning

The thunder crackles and blasts the tallest trees where they stand

Slowly the green turns to red

And everything whispers with the sound of the rain

No leaves but ashes instead

Eyeless tears glister but now it's all in vain.

But please, show me where is evil, show me where is light

'Cause evil is has gone away

Show me what's the evil, show me what's the light

Not sure what is wrong today

Technologic

Beste Darwin,

Wat kreeg het dove, blinde kind met kerst?

Kanker.

Wanneer mag je lachen om zo'n grap? Dit is namelijk een anti-grap. Het begint meestal met iets wat je al kent, "Komt een man bij de dokter...", "Lopen er een Chinees, een Japanner en een Mongool een bar binnen...". Daarna neemt de grap een heel ander pad. Iets wat niet alleen onverwachts is, maar ook niet aansluit bij dat wat een grap kan worden genoemd.

Toch lach ik. "Wat is er erger dan een worm in je appel?" - "De Holocaust." Simpel, gruwelijk en al snel onrespectvol bij mensen die dit niet om te lachen vinden. Ik merk dat dit totaal niet in de smaak valt bij de meeste mensen. Nog een soortgelijke grap is eentje met een erg lang verhaal die eindigt met: "Wat denk je dat de pinguïn zei? Niets, pinguïns praten niet." Minder pijnlijk.
Ik kan niet laten om er om te lachen. Een meta-grap. Een grap die al voorbij de standaard gaat. Ik hou van clichés doorbreken en iets te doen wat een uitdaging is. Toch moet ik oppassen. Mensen vinden het niet leuk. Terwijl ik zenuwachtig door lach, zie ik hun ogen mij veroordelen. Wie zit fout? Is dit een kwestie van vrijheid van meningsuiting? Is grinniken om een moord te veel? Schateren om een oorlog? De grootste grap is dit hele gebeuren. Ik weet niet wat er van me verwacht word.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion

Anti-Joke

"A man sees a cute girl in a bar. He badly wants to approach her but feels insecure about himself. He thought about passing her a note. "If you like me, smile, otherwise do a backflip ;)". She read the note, smiled, stood up and did a backflip."

Haha, ik lach om de grap. Teleurstelling na een schattige opbouw. Toch is er iets bijzonders aan deze grap.

Hij begint met een klassiek scenario: de bar, de man en het meisje. Niets geeft ons een fijnere ondergrond om onder ons weg gehaald te laten worden. Het hardst kun je vallen wanneer je denkt dat je goed staat. Doordat je schrikt van een simpele opzet met een vreemd einde is de reactie van het absurde echter. Dit is een simpel idee wat in alles gebruikt wordt waarbij men het publiek wil verassen. Maargoed, een bar.

Hij vindt haar leuk. Geen wonder, ze is 'cute'. Ik ben vast niet de enige die hoopt dat ze samen eindigen. Wat is er mooier dan een happy ending? Helaas, de man is onzeker en weet niet hoe hij het meisje het beste kan benaderen. We kennen het allemaal wel, ze twijfel bij wat je moet doen. Hoe zeg je iemand dat je ze wel graag beter wil leren kennen zonder over te komen als een engerd? We leven in een wereld waar de hoeveelheid contact is verminderd onder vreemden zodat we niemand hoeven te vertrouwen met onze woordkeuze, onze goede bedoelingen. Een "Goedemorgen!" zonder een "Goedemorgen!" terug is niet leuk. Hierbij is de goede bedoeling gestraft door een mogelijk bange of chagrijnige ochtendstapper. We zijn bang om gekwetst te worden met hoe we proberen om te gaan met mensen.

Nog erger is het natuurlijk bij een aantrekkelijk persoon van het voorkeursgeslacht. Je wil graag dat diegene je mag, dat je hem/haar aan het lachen kan maken, kan vermaken. Je bent bang om vreemd over te komen, om fouten te maken die je later onder de douche nog tot in oneindigheid herhaalt met een goede oplossing. Lang verhaal kort: we leven mee met de man.

Nu komt iets nieuws, de man heeft een idee. Hij schrijft een briefje! Briljant! Hierbij kun je zorgvuldig je woorden kiezen en vanaf een veilige afstand. Minder risico. Toch geeft dit extra signalen naar het meisje. Allereerst kan hij nu schuwer lijken. Bang voor direct contact. Misschien is hij wel doof of niet in staat om te spreken. Of mysterieuzer. Een figuur die niet meteen zijn masker af doet kan bijzonder interessant zijn om een gesprek mee te voeren. Is de tekst origineel van hem? Is het zijn masker? Met het masker bedoel is het beeld dat de man geeft van wat hij niet is. Misschien wil hij ook mysterieus overkomen. Is dat mysterieus? Tenslotte is het briefje schattig. Het is een vrij rustige, vriendelijke manier om iemand niet meteen met jezelf op te zadelen.

Maar dan, de tekst op het briefje! Ongelofelijk! Wanneer ze hem ziet zitten zal het glimlachen sowieso al vanzelf gaan. Glimlachen is geen buitengewoon moeilijke of vreemde opgave. Het is een lieve, natuurlijke reactie. Deze reactie verwachten maakt de man sympathieker. Net gedaan, meneer, chapeau!

"Otherwise, do a backflip." Dit is het kenmerk van een slim persoon. Door eerst te laten zien dat hij haar de keuze geeft maakt het het wat makkelijker om er van uit te gaan dat de man het goed bedoelt. Toch is het eigenlijk geen keuze. De 'backflip' is een atletische uitdaging die maar weinig even in een bar uit kunnen voeren. Dit geeft het meisje het teken dat de man stiekem hoopt dat ze geen nee zegt, maar ook dat hij haar zo graag wil leren kennen dat hij haar het liefste geen keus geeft. Een soort mix tussen lef en wanhoop die vastberadenheid uitstraalt, erg bijzonder. Nu is het zo dat de man er dus ook van uitgaat dat het meisje begrijpt wat er staat. Er staat eigenlijk "I like you, I hope you like me too, come over here.", al is hier de humor uit gehaald. Als het meisje zich aan de 'afspraak' houdt dan zal ze moeten kiezen tussen glimlachen en een backflip doen. De een is veel makkelijker en leuker dan de ander. Hij geeft haar eingelijk geen optie, maar doet dit op een vriendelijke manier. Het blijft een briefje, ze kan het negeren, hij staat niet vlak voor haar met een aangeschoten kop schreeuwend "DO A BACKFLIP!".

Maar dan, ze lacht! Heilige Allah, Vishnu en Thor! De man heeft geluk en ze blijkt gunstig gestemd te zijn, nu kan hij dan eindel-"stood up, and did a backflip."

...

Ze heeft het gedaan. Maar ze lachtte! Het is niet te geloven dat ze een backflip kon, en nu zitten we met een teleurgestelde man en een mooi meisje die een backflip doet in een bar. We lachen, de opgebouwde spanning van verwachting ebt langzaam weg en we zijn gevuld met melancholie. Arme man.

Maar nu komt de nabeschouwing. Wat dacht het meisje? Het eerste wat je denkt is dat ze niet geïnteresseerd was. Maar glimlacht ze dan omdat ze leuk vind dat ze wel een backflip kan? Glimlacht ze omdat ze de man teleur kan stellen? Is ze boosaardig en geniet ze van de teleurstelling die ze onze held zal bezorgen? Deze passen allemaal in het rijtje: ze is niet geïnteresseerd, maar wat als ze dat wel is?

Wat nou als het meisje eerlijk glimlacht, maar alsnog graag wil laten zien dat ze een backflip kan, enkel om de man te verbazen en mogelijk voor de gek te houden met een dubbel antwoord?

Ik hoop op het laatste.

Lordling's Wail

I have a fortress made of feelings
It's made of arguments and facts to help them stand
The walls are high, the gate is barred now
But you don't know why, you just don't understand

I made it large to fit my ego
I made it larger so that what I think can grow
But don't be scared I am a good lord
I made it larger so my friends can come and go

Sometimes it's dark and I'm cold and alone
I sit in my hall that's made of love and stone
But I know that I am safe and can go out and do good
Just like any person would

You have a fortress made of feelings
It's made of arguments and love to make them stand
The walls are thick the gate is open
I don't know why, I just don't understand

Fort Sulicius

Beste Darwin,

Oh jongens nog aan toe. Ik ben dus naar Taizé geweest en ik heb genoeg denkstof. Wauw. Zo waanzinnig veel leuke, interessante mensen ontmoet, het was echt bijzonder. Drie keer per dag "bidden" in de kerk geeft je genoeg tijd om even wat op een rijtje te zetten.

Om dit niet in een tienerblog te veranderen met updates over mijn vakantie zal ik het maar weer hebben over Sulicius' hersenspinsels. We beginnen met fort Sulicius.

Ieder mens leeft in een zekere zekerheid. Een overtuiging waar ze begrip en rust in vinden. Om het bestaansregeltje nog een keer op te sommen: "Alles wat goed is in bestaan, bestaat." Dit betekent ook dat een overtuiging die niet wankelt na het voorstellen van een andere mening al totaal in elkaar stort. Daarom is het ook niet gek dat mensen een overtuiging over iets bijschaven en sterker maken. Elke dag staan we open en bloot in contact met andere mensen, andere meningen, andere gedachten en deze laten hun indruk achter.
Doordat de sterkere overtuigingen blijven en zich ook verspreiden, zullen deze meer voorkomen. Evolutie, dear Darwin.

Maar nu komt het volgende. Twee overtuigingen die haaks op elkaar staan, bestaan in dezelfde wereld. Deze gebruiken argumenten en bewijzen. Feiten en filosofieën. Deze komen allemaal uit dezelfde wereld. We dekken ons in met deze bewijzen. We beschermen ons met argumenten en filosofieën. Mensen met gaten in hun fort kunnen best overtuigd worden door een ander. Fort Sulicius is er net zo een. Hij is gemaakt van de stenen Rede, Logica, Wetenschap en Evolutie. De stenen zijn verwerkt met lagen van ervaring en vertrouwen. Zonder dat staan de stenen niet.

Is dat niet geweldig? Nu lijkt een fort eng en gesloten, maar hoe anders kan je iemand helpen zonder dat je jezelf kunt verdedigen? Een veilige plek om je terug te trekken en te laten zien wie je bent. Niet iedereen heeft een fort nodig, niet iedereen zal er namelijk op aangevallen worden. Het zijn onbeschermde dorpjes die een struikrover of twee wel weg kunnen jagen, maar waar geen muur gevraagd wordt, zal er geen gebouwd worden.
Wie kan beter aanvallen dan hij met een geweldig fort? Iemand compleet gedekt met zijn overtuigingen heeft niets te verliezen als hij er met iemand over praat. Wat zal diegene hem dan ook terug kunnen doen?

Hoezo begin ik hier over? Nou, neem een goede protestant. Eentje die in een kasteel van Geloof, Jezus en God woont. Ik loop dit even versneld af, maar maak je niet druk, ik zal hier nog allemaal dieper op ingaan.
Ik zal zeggen dat de mens zoekt naar oorzaak gevolg. Logica en rede is wat onze wereld betrouwbaar en vredig maakt. Helaas zijn we net niet slim genoeg. We zouden alles kunnen verklaren, maar zijn daartoe nog niet in staat. Ergens willen we ook niet alles verklaren.
De protestant zal het met me eens zijn en zeggen dat alleen God alles weet. De mens is imperfect. Maar dat is niet mijn conclusie. Mijn idee is dat de mens goden heeft verzonnen omdat hij gebrekkig is. Als een soort Sinterklaas erbij om ons gelukkig te maken met het idee dat we beloond worden voor ons goede gedrag. Wauw, een vergelijking met Sinterklaas bevat nog veel meer bruikbare stof. Voor vandaag ben ik klaar, ik schrijf je morgen wel weer, Charles.

Met vriendelijke groet,

Sulicius Zeno Pygmalion

Shimmer

Can I show you something you haven't seen
Something special that has always been
Look now, be now, mirror makes light
At you, as you turn into sight

This is who are today
Things have always been this way
Mirror, mirror on the wall.
Is this what you want at all?

As you see there's something you lost
Want it back no matter the cost
But it's been replaced by nothing you've known
It's not what your mirror has shown

This is what you want today
You know what you need to say
Mirror, mirror on the wall
Turns out you were never small