Beste Darwin,
Laatst had ik het met mijn gedachtekameraden over helden. Ze zagen een held als iemand die met een geweer de levens van anderen red. Een figuur die zijn leven opoffert, die durft te gaan waar niemand durft te gaan. De man met de badge. De vrouw die een kind red uit de vijver. Mensen die levens redden.
Dan druk ik je nog even de drie grondbeginselen van de evolutie in je handen:
1. Elk individu is net iets anders.
2. In de genen van een individu staat hoe hij zal zijn en deze geeft hij door bij de voortplanting.
3. Binnen een soort is er altijd competitie.
Wat betekent dit, beste Charles? Dat helden een vreemdsoortig iets zijn. Een held offert zijn leven, zijn genen, zijn evolutionaire voordelen en kracht, op voor anderen. Waarom zou hij dit doen? Heeft dit nut voor de man? Één leven voor dat van velen wordt toch vaak gezien als een goede ruil, al ligt het dat wel aan de levens die gered worden. Kinderen, vrouwen, vrienden, familie, al deze zijn het vaak waard om te redden.
Toch is dit weer logisch te verklaren. Sorry, het is de manier waarop ik de wereld begrijp. Als je een soort hebt waarin helden leven zullen er vaak genoeg mensen gered worden doordat één van hen zich opoffert. Zo blijven er meer van die soort over, simpel toch? Helaas zit er een foutje in dit idee. Een individu is maar net zo succesvol als de hoeveelheid genen die hij deelt met zijn nageslacht en familie. Iemand die zijn kinderen red is waarschijnlijk vrij effectief bezig. Dus ook mensen redden die voor je kinderen zullen zorgen.
Maar dat ben je zelf ook. Je eigen leven redden is een van de meest belangrijke dingen voor jezelf. Je neemt dan nog een kans om je leven uit te werken. De lafaard leeft langer dan de held.
Wij zijn de lafaarden. Wij zijn de geredden. Wij zij de mensen die te bang waren om de ambulancebroeders te helpen en daardoor onze eigen huid redden. Heel af en toe zit er een succesvol knikje in onze angsthazenideologie en springen we iemand te hulp. Zo red je een leven.
Een leven redden met een geweer in je hand en een vinger op de trekker? Dat is voor mij niet indrukwekkend. Je bent begonnen aan een opleiding soldaat, je bent gegroeid in een omhulsel wat de ideale, morele strijder is. Ren je weg? Welnee. Geen wonder dat je je compagnie probeert te beschermen en je opoffert. Het is je baan. Maar de man die het bijzondere doet, het buitengewone? Dat is een held. De man die als een kat in het nauw een ongekende kracht heeft en doet wat hem goed lijkt.
Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik naartoe wil met dit verhaal, excuses. Ik zal voortaan deze stukken plannen en duidelijk opstellen. Charles, ik loop af en toe wat vast, want mijn gedachten werken ook niet op een manier die gemakkelijk te verwoorden is.
Met vriendelijke groet,
Sulicius Zeno Pygmalion
Geen opmerkingen:
Een reactie posten