Nog even over gister, maar dan wat globaler. Discussiëren.
Ik vin het heerlijk om iemand mening te beproeven, om de argumenten te vinden, tegenwerpen en herstellen. Om er achter te komen dat iemand na heeft gedacht over wat zijn of haar standpunt is. Wat is er nou mooier dan elkaar te leren begrijpen?
Helaas, weinig mensen delen deze passie, maar heel soms lukt het me om een goede wisseling van argumenten uit te lokken. Mensen zijn bang, ze denken dat ik ruzie zoek wanneer ik ze tegenspreek. Mensen snappen het niet, ze laten de confrontatie liever links liggen omdat ze het de moeite niet waard vinden. Soms zeggen ze zelfs dat het "mijn mening" is.
Het is geen ruzie. Discussiëren lijkt veel op ruzie, alleen zonder kwade bedoelingen. Bij een ruzie geef je iemand de schuld, ontwijk je onterechtheid en woede. Ik ontken niet dat ik me behoorlijk kan laten meeslepen in een discussie. Ik zal degene duidelijk maken dat hij of zij dom is, niet over het algemeen, maar om zijn of haar mening! Ik zal roepen dat je niet zo moet denken, en proberen tegenargumenten te geven, met passie en overtuiging.
Waarom zou ik er over doorgaan? Omdat ik na mijn ervaringen en overpeinzingen ergens uit ben gekomen. Ik heb een mening gevormd over iets en dan hoor ik die van een ander. Deze klopt niet, naar mijn mening. Waarom zou ik diegene dan verbeteren? Omdat ik erop vertrouw dat wat ik zeker weet, de waarheid is. Dus zal ik mijn best doen om diegene die het verkeerd heeft de waarheid te laten zien. Dit begint wat religieus te klinken, maar het komt op hetzelfde neer.
Ik heb niet altijd gelijk hoor. Vaker dan niet ga ik met een ruw gesneden mening een discussie in, overhaast raap ik argumenten bij elkaar waar ik lang niet altijd twee keer over nagedacht heb. Daar kunnen mensen mij op pakken, slimmeriken doen dat ook. Dan grijns ik verontschuldigend en weet ik dat ik met iemand te maken heeft die zijn best doet. Dan geef ik toe, maar wijs ik hem op de ware punten in mijn bewering.
Ook vaak merk ik dat iemand een goed punt heeft. Dat is een erg aangename ervaring, want wat liever dan dat je iets leert van een verhitte discussie? Dan leg ik daar argumenten tegenover die ik belangrijker vind, of verdraai ik het mooie stukje rede net zo lang tot het mijn eigen standpunt versterkt. Prachtig toch?
Helaas zijn de meeste mensen niet in staat om het ook maar op te brengen om zo'n meningsverschil uit te werken. Ze zien wat ik zeg als een mening. "Dat is wat jij vindt." zeggen ze. Uitschot. Voorvochtmensen. Een mening zonder argumenten is geen mening, maar een mens zonder mening is geen mens. Hoe kun je nou verwachten dat ik respect voor je heb als je me niet uitlegt waarom? Waarom veroorzaakt gamen geweldadigheid? Hoezo is het auditieve belangrijker dan het visuele? Vind je Latijn echt onnodig, en kun je het niet voorstellen waarom ik het gekozen heb? De Britste Koningin de hand schudden is een grotere eer dan die schudden van Lady Gaga? Evolutie is onzin?
Lieve mensen, ik zal niet beweren dat het makkelijk is, discussiëren. Mensen hebben soms geen trek aan strijd en zich mentaal in te spannen tegen een vriend of vreemdeling, maar probeer het. Scherpe tongen en vlugge denkers is wat deze wereld nodig heeft. Wees niet bang, wees niet onwetend. Voor je het weet is er iemand die wel kan zeggen wat hij als de waarheid beschouwt. Niets is zo sterk als een overtuiging, een idee. Zeker die die de argumenten hebben. Sta niet aan de zijlijn als mensen beslissen wat het beste is, terwijl jij een nuchtere blik op de zaak hebt.
Bij deze vraag ik jullie om voor het jaar om is een goede discussie te zoeken, maar gebruik hiervoor niet het internet, tenzij je het niet met Sulicius eens bent. Ik accepteer wat je me in mijn schoot werpt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten