It's alive!

I LIVE!

Eindelijk is het zo ver, ik, Bram, ook wel bekend als Sulicius, heb een blog!

Ik heb al langer nagedacht over het nemen van een blog. Dit doe ik niet zomaar. Nee, eerder had ik het plan om een blog bij te houden als een soort dagboek, maar als ik dat nu doe zal Darwin mij dat nooit vergeven. Darwin is mijn groene dagboek, hij praat weinig terug.

Waarvoor schrijf ik dan? Nou, mij werd aangeraden om mijn gedichten te bloggen door de eeuwig charmante Irene Geijselaars. Ik vond dat wel een goed idee. Ik dicht namelijk al een jaar en dan tel ik Sinterklaasgedichten niet mee. Dat kwam door een gebroken hart. Heel triest ik weet het, maar deze dichter is beter in zichzelf gek maken met een meisje dan met woorden rijmen. Ze was beeldschoon, maar overduidelijk niet geïnteresseerd in mij. Toen kwam een andere charmante dame met het idee om deze hartstochtelijke energie om te zetten in gedichten.

Without further adue:

"Her Eyes

Let the wind stop blowing,
The traffic stop going,
Silence the waves crashing down on the shore,
My love is no more.

Restless is my sleep,
This crush was way too deep.
There was no love to begin with, and none to end.
My head knew, my heart refused, now it has to be mend.

I never could have won,
Still tried to go on.
I was madly in love, and so wouldn’t see,
The wretched truth right in front of me.

No grief, no wail, no tear will be wasted,
Moving on is what I should do instead.
Yet still, her eyes haunt my head.

Will I escape this terrible fate?

Is it worth trying, or is it too late?

Now please listen to me,
This wasn’t what it seemed to be.
You had no fault in this mistake,
I just needed you to really awake.

I first stood cornered, with my back to the wall,
Now it seems there hasn’t been any at all.
The pieces of it, is what I now seek,
I try to hold on, but they are too weak.

Rocks of illusions, concrete of love,
Isn’t there anything with mercy above?
I guess he knew, what I have to do,
Close this chapter, and let go of you."

 *snotter*

Ik kende hem op een gegeven moment uit mijn hoofd. Deze gaat natuurlijk over domme hartstocht en liefde van één kant. Maak je niet druk, ik ben er nu overheen, daar hielpen de gedichten bij. Ze is nog steeds één van de mooiste meisjes die ik ooit heb gezien. Ooit zal ik haar alle gedichten die over haar gaan geven. Niet als een wanhopige actie, maar als een dankjewel. Zonder haar zou ik nooit dichter zijn geworden.

Even over dichter zijn: ik noem mezelf dichter. Ik ben een amateurdichter. Ik doe maar wat met rijmende woorden. Deze blog is om mijn gedichten wat meer houvast te geven in de virtuele wereld dan op twitter. Het plan is om elke dag één van mij gedichten te delen, maar ik denk dat ik even een sprintje neem en er nog eentje deel.

"Vuurtje

Verliefdheid brandt en schroeit,

Het arme hart raakt vermoeid.

Kon ik het vuurtje maar doven en niet meer geloven,

Dat er daarboven, iemand ons gunstig gestemd is.

Beneden wordt het bepaald, of de liefde nog daalt,

Maar hij geniet van mijn vlammend verdriet,

Schelden doe ik niet,

Want zoals je ziet,

Weten we allebei dat niet hij,

Maar ik mij dit aandoe,

Al drijft zij mij naar wanhoop toe

Ik kan nu haar ook niet verwijten,

Dat het haar moet spijten

Het ligt aan mij hart, rokend en zwart

ook nu nog verward

Hij smeult met de kracht,

Die je van een bosbrand verwacht

Dat slaat om zich heen, en brengt niet bedoeld gemeen, angst op de been

Maar gestart door uitdroging en zon, bron van het leven,

Om dan hitte te geven,

Die niet te verdragen is,

Na een poos gaat dat mis.

Dus vlammetje klein en warm,

Ik ben ook klein en arm,

Ik zal je niet stoken met takken of poken,

Maar je gang laten gaan

Blijf je dan nog aan?

Dan kijk ik wat ik daarmee moet,

Of ik het nog doven moet.

Maar vlammetje klein en zacht,

Wat ik eigenlijk verwacht,

Is een duistere zaak,

Dat ik de controle over je lichtje kwijt raak!

Wie zich nu niet vermant raakt dan ernstig verbrand,

Door leed en door pijn,

En ik ben bang, een van hen te zijn.

Dus vlammetje klein in het bos

Laat me toch alsjeblieft los!"

Er is geen betere vergelijking met de liefde dan vuur.

Vond je deze eerste blogpost leuk? Reageer dan hieronder of op twitter! Het zou mij een ontzettend plezier doen als je in je reactie in cijfer wil geven voor het gedicht in de post, typ de titel van het gedicht, een rating van 1 tot 10 en mogelijk op twitter een hashtag #SuliciusOriginal. 

I rest my case.