Ok, sorry, afgelopen zaterdagavond heb ik me misdragen. Niet als in ook maar iets fysieks, ben je mal? Ik en iets fysieks? Oh, Charles, wat ben je ook een grapjas. Nee, ik viel een meisje lastig met de paradox, die ik volgens mij hier al een keer opgeschreven had.
"God is oppermachtig, God kan alles. Kan God een steen maken die hij zelf niet op kan tillen?"
Het mooie hieraan is dat het duidelijk laat zien dat er niemand kan zijn die alles kan. God, onze spraakmakende zelfverzonnen vriendje, is een bron van tegenstellingen en verwarring. Ik vertelde deze eerst aan iemand anders, die toen zei dat ik het tegen het meisje in kwestie moest zeggen. Vooruit dan maar, ik ben de slechtste niet. Ze zag er het nut niet van in om zo'n steen te maken. WRONG!!! Ze snapt niet dat een paradox geen antwoord heeft, maar als ze echt slim was, dat had ze me het antwoord gegeven waar de redenaar geen macht over heeft. Onrede. Als ze me gezegd had dat God het onmogelijke is, dat wat we ons niet voor kunnen stellen, dan had ik mijn Bijbel gepakt en was ik aan een pelgrimstocht naar Rome begonnen. Gelukkig doen deze mensen dat niet. Ze proberen iets onverklaarbaars te verklaren. Dat werkt niet. Binnen de grenzen van rede en waarheid zijn deze meesters van zichzelf.
Iets later ging het over vrije wil. Oh, jongens, die vind ik nog wel het leukste. Waarom zou God ons zelf laten kiezen, als hij toch weet hoe het eindigt? Om niet verder over God te praten, heb ik geprobeerd haar het idee van vrije wil af te leren.
Een munt heeft twee kanten. Wij kunnen bijzonder goed voorspellen hoe deze munt zal belanden, zelfs wanneer hij op de rand ligt. 50% kans op beide, ietsjes minder dan. We kunnen voorspellen dat als we hem met meer of minder kracht omhoog wippen hij op de andere kant neer komt, reken wind, ligging en oppervlak van waar hij terecht komt mee, en je kunt makkelijk voorspellen hoe hij neer komt, elke keer weer.
Neem een dobbelsteen met zes kanten. Ook bij deze kunnen we voorspellen hoe de dobbelsteen terecht komt. Net zoals de munt zijn er factoren. Hoewel dit er meer zijn, is het mogelijk om ze te berekenen. Dat kost veel tijd en onderzoek, maar het is niets minder dan goed mogelijk.
Dan wordt het lastiger. Een bal. Op zich heeft een bal oneindig veel kanten, wat een heleboel extra factoren maakt. Hij kan stuiteren, rollen, noem maar op. Met nog meer tijd en onderzoek dan de dobbelsteen kun je voorspellen hoe de bal zal eindigen.
Een chemische reactie. Na veel tijd en onderzoek weten we hoe en in welke mate twee stoffen met elkaar reageren.
Van insecten kunnen we voorspellen hoe ze reageren op prikkels, licht, geur, hitte, verschillende vormen en kleuren, makkie. Voor ons dan. Net zoals de bal kan een tor veel verschillende dingen doen, maar de opties zijn te noemen en in verband met de simpele chemische signalen in het lichaampje van de tor kunnen we voorspellen wat hij doet.
Wat als er nou iemand was die de tijd nam, en onderzoek deed, naar hoe wij reageren? Naar wat wij doen? Iemand met haast ontelbaar veel meer tijd, die met haast ontelbaar meer factoren rekening kan houden. Dan zouden wij zonder al te veel problemen te verklaren zijn.
Al jouw ervaringen, je omgeving, je genen, hij kent het allemaal. Zonder al te veel problemen kan hij verklaren dat je voor een groene ipv een rode auto koos. Waarom je je leven om wil gooien. Waarom je kwaad werd.
Waar is de vrije wil dan?
I rest my case.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten