Zo, dat is achter de rug. Tentamens zijn klaar, nu morgen nog een presentatie van het project waar we het hele kwartiel aan gewerkt hebben en dan is er een einde, al dan niet voor een weekend.
Morgenochtend vroeg, als eerste, zal ik enkele groepjes en een tutor of drie proberen te vermaken en te boeien met het verhaal over biomaterialen voor de luchtpijp. Kijken of ik mijn tong niet tussen mijn tanden klem.
Als ik eerlijk ben, ben ik niet zo'n vlotte spreker. Vaak raak ik mijn stroom van woorden kwijt, druk mijn bedoelingen uit met slecht gemixte spreekwoorden en struikel ik over mijn eigen lippen. Zo met al dat typen lukt het me meestal beter, dan heb ik de tijd om mijn woorden te overwegen, bij te schaven en kunstzinnig te draperen over de lengte van de zin.
Eerlijk, als ik één wens had, dan zou complete controle over taal en spraak een van de opties zijn. Je bedoeling zo uit kunnen drukken dat het begrijpelijk is, duidelijk en krachtig, gevoelig en voorzichtig. Als ik mensen precies zou kunnen uitleggen wat er zich in mijn hoofd afspeelde, beelden beschrijven, geluiden vertonen en teksten laten horen die de omzet van gedachte naar spraak normaal niet doorstaan.
Er zijn mensen die het bijna kunnen, en daar heb ik ontzettend veel bewondering voor. Mensen die kunnen zeggen waar het op staat, terwijl ze elk woord steunen met heel hun hart. Ik sjoemel nog wel eens met mijn redeneringen, te vlug willen spreken, te snel een punt proberen te maken haalt dan mijn hele verhaal onderuit. Te veel nadenken over wat je wil zeggen heeft ook geen zin, dan zul je klinken alsof je een boek voorleest, te weinig maakt het plat en dimensieloos. Het is vaak zo lastig om mooi te praten. Ach ja, ik blijf oefenen, een scherpe tong heeft slijpstenen nodig.
Hier wat ik afgelopen dinsdag heb gemaakt, ik heb geen idee wat het is, maar ik vond het wel leuk. Beetje stoeien met photoshop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten