zondag 8 januari 2012

Friendzones and the Pain of the World

Beste Darwin,

Een nieuw jaar! Nieuwe kansen, nieuwe ervaringen en nieuwe mensen om mijn leven een jaar verder te helpen.

Hierboven een foto van een arme jongen die een roos aanbied aan actrice "Megan Fox". Wat maakt deze foto mooi? De boze, geïrriteerde blik van Megan. Ze wil weg, het is leuk geweest, mensen moeten aan de kant. Ze is moe, heeft uren leuk en mooi gedaan met de mooie, slimme mensen en wil nu naar huis.
De bodyguard doet zijn werk, mensen moeten aan de kant, dit is zijn moment om te laten zien dat zijn spierbundels en lengte goed betaalt worden. Laat zijn vrienden hem maar niet serieus nemen om de diepgang van zijn werk, hij is de muur tussen de wondermensen en de rest.
En dan, degene die het plaatje onvergetelijk maakt: de jongen. De wenkbrauwen, fronsend, maar opgetrokken. Een blik van verlangen, last, liefde bedekt zijn gehele gezicht. Merk ook zijn mond op. Op dit moment roept hij: "Megan, Megan, Megan!" Maar dan de roos, hij is zo blank als Megan's huid.

Waarom ik dit aan je laat zien? Ach, Charles, ik weet het eigenlijk niet. Waarschijnlijk heb ik gewoon te doen met de arme jongen, een soort medelijden. Niet dat ik het eens ben met zijn keuze, er is heel wat mooiers dan mevrouw Fox.

Nu nog iets veel mooiers. Dit gaat over de zogehete "Friendzone". Dit is een "plek" waar "mannen" zich bevinden die tot in zekere mate gek zijn op een "vrouw" die hem alleen als een "vriend" ziet. Vanwaar al die woorden tussen haakjes? Omdat de situatie vanuit elk oogpunt anders is.
De dame in kwestie heeft te maken met een goede vriend van haar, vaak haar beste. Eentje die naar haar luistert en dingen met haar doet die ze ook met vriendinnen doet.
Voor de jongen is zij het meisje waar hij zich op zijn gemak bij voelt. Hij ziet haar als het meisje die degene zou kunnen zijn. Ze is voor hem het einde.

Klinkt dit ergens bekend?


Dit is Johnny Friendzone, een jongen die meisje leuk vind. Zij heeft het alleen niet door.

Kijk naar deze foto, de chocolade en rozen, witte rozen. Hij staat als de man die zijn laatste beslissing heeft gemaakt, de voorwerpen beide vast in zijn handen. Het is voor haar. De gezichtsuitdrukking is ook klassiek. Johnny weet dat er van hem een foto gemaakt wordt. Hij gelooft dat dit hem wordt. Maar je ziet het ongemak. Lizz is prachtig en ze is gek op Johnny, maar niet op die manier.

Is dit allemaal waar? Jazeker

Morgen klets ik wel verder. Maar beste Charles, treur niet! Waar halen we meer kracht uit dan het ongemak van de wereld?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten