Beste Darwin,
Gisteren heeft Sulicius toegeslagen. De eerste stap ik gezet, nu moet ik voorzichtig zijn dat ik er geen naar achteren doe.
Dit jaar zal ik, Sulicius, groeien. Ik zal literair onderzoek doen naar dichters van het verleden en het heden. Ik zal mijn gedichten delen op manieren die ik nog niet eerder geprobeerd heb, en ik zal zelfs naar een uitgever stappen. Dat zal de laatste stap zijn, ik heb nog tijd zat.
Nu wat ik gisteren heb gedaan. Een tijd terug al weer had ik het gedicht "De Paal" gemaakt. Dit ging over de vriendschap van mij en een goede vriendin van mij. Het idee was om deze ook dan op die paal te schrijven, maar dat kwam er maar niet van. In plaats daarvan heb ik het gedicht uitgeprint, in een doorzichtig hoesje gestopt en op die paal geplakt. Ik ben benieuwd of er reacties komen.
Waarschijnlijk niet, maar ik heb hem ondertekend met "Sulicius" ,dus misschien googlet iemand me nog.
Maar nu operatie ETALAGE.
Operatie ETALAGE kwam tot stand door een huis. Beter gezegd, wat zich in dat huis bevond. Achter een grote ruit stond een paspop. De rest van de kamer was vrij leeg, en elke avond wanneer ik langs dat huis fietste zag ik die paspop achter het glas staan loeren. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb het niet zo met paspoppen. Ook in kledingwinkels zie ik paspoppen voor echte mensen aan, en daarna soms echte mensen voor paspoppen. Vervelend.
Maar deze paspop lokte een reactie uit. En niet van de jongen die er langs fietste, nee, van Sulicius. Daarom:
"ETALAGE
Ik ben hier al zo vaak langs gekomen
Maar ik had nooit durven dromen
Dat de mooiste van de mooisten steevast achter het glas stond.
Haar huid smetteloos en zuiver,
En die ogen, oh, ik huiver.
Dat de vertoning van een paspop mijn hartje had verwond.
Maar ik heb haar nooit naar mij zien kijken,
Want hoe kan hard plastic nou bezwijken,
Voor de arme dichter en zijn woorden op papier?
Ik vraag me af hoe ze zou heten,
Maar ik zal het nooit niet weten,
Want ze staat achter glas en ik sta nu hier.
Eenmaal gevallen voor het starre,
Kan niets levends mij verwarren.
Maar zo'n onbeantwoorde liefde maakt van mij een arme ziel
Dus ik rij hier wel weer voorbij
En kijk ik niet meer opzij
Naar de paspop waar ik voor viel."
Dit heb ik op het raam geplakt, tekst naar binnen, ondertekend met "Sulicius". Ik ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten