Hoe kun je je vervelen? Ik snap echt niet als mensen zich vervelen. Ik heb altijd wel wat te doen, en daarbij heb ik veel te danken aan het internet, beter gezegd, een computer. Maar zelfs zonder! Ik zet gewoon een muziekje op, ga tekenen, vind iets om mee te knutselen, lees of maak eten. Desnoods ga ik slapen, want slaap kan ik altijd gebruiken. Ik kan ook nog altijd gaan dichten. Waarom vervelen mensen zich? Ik heb niet zo zeer andere mensen nodig om me bezig te houden, is dat slecht? Niet zozeer voor mij, maar als ik geen mensen nodig heb om het leuk te hebben dan kan het zijn dat ik eerder voor mezelf dan voor andere mensen kies. Een angstaanjagend idee. Ik wil nooit zonder vrienden zitten.

Hier een gedicht geïnspireerd door Edgar Allen Poe's "The Raven". Ik gebruikte dat waanzinnig hypnotiserende rijmschema, prachtig.

Wanneer de lichtjes allen doven en de sterren mij beloven
Wanneer ik ze moet geloven, geloven dat ik leef
Zodra de tijd mij wijs kan maken
Dat ik geen slaap meer mag verzaken
In de nachtelijke zaken als ik van vermoeidheid beef
Dan weet ik dat ik slaap moet vatten omdat ik van vermoeidheid beef
Maar hij was wakker en hij schreef

Wie minder kan verrachten dat ik vecht in alle nachten
En geen leed meer kan verzachten, verzachten wat ik geef
Aan een geest die nog wil dichten, en zijn zielslust wil verlichten
Want ik zal altijd zwichten voor de rijmsels die ik weef
Oh, de zoete, zachte woorden van de rijmsels die ik weef
Hij was wakker want hij schreef

Zo heeft de maan mij al verloren, het is het duister wat kan horen
Alleen het duister heeft de oren die luisteren naar wat ik ze geef
Terwijl mijn ogen mij bedriegen kan mijn pen al niet meer liegen
Zie ik alle woorden vliegen, vliegen, meer nog dan ik zweef
Want ik kan pas zinnen vinden als ik in het donker zweef
Toch was hij wakker en hij schreef

Nu komt het einde van de dichter ben ik vele zinnen lichter
Kijk ik naast me en dan licht er een pagina wat scheef
Het is het schrift dat ik moet leren om mijn dame te vereren
Want ik kan me niet verweren tegen haar zo lang ik leef
Ik zal de woorden altijd kennen voor haar zo lang ik leef
Tot hij haar eindelijk verdreef

How to get your balls back

Misschien ga ik wel gewoon op een date.

She's a torch in the darkness
A star in the sky
With the flame in her hair
She would still catch my eye

So bright, yet so terrible
The colour of war
But she wore the crown
And would take it far

For her hair was what shines
And her hair, it shines red
Even now I remember
The last thing she said

Oh, yes, I got as close
As I could possibly get
But the one kissed by fire
Now she is dead

When she shun in the evening
Ever so bright
Her hair caught the moon
And shun red-hot light

Oh the girl was a passion
Kissed by fire
But when her hair doused
She burnt on the pyre

As the girl could not live
Without her flame
She was a true one
And Madelaine her name

VOOR DE ECHTE ROODHARIGEN

If you use that word again, I don't think you know what it means

Weet je, ik vind mij studie wel leuk. Hij sluit bijna naadloos aan bij mijn profiel op de middelbare school en de mensen zijn zo gezellig als menig ander. Toch weet ik dat het niet 100% mijn studie is. Ik wil leren tekenen, leren maken wat geliefd kan worden, dichten, songteksten schrijven, schilderen, filmscenario's schrijven, mooie dingen, mooie dingen. Maar ik geloof niet dat ik goed genoeg ben. Ik weet dat ik niet het doorzettingvermogen heb, niet het talent wat beteren beschikken. Ik weet dat ik deze vooral via het internet ontdek, maar ze zijn er. En als ik ze kan vinden, vinden zij ze ook. Er is nog zo veel wat ik moet leren, zo veel wat ik moet lezen, wat ik moet oefenen, er is geen beginnen aan. Maar alsnog zou ik het moeten proberen.
Maar dat niet alleen, de tijden zijn ook niet goed voor de kunstzinnige. Eerlijk is eerlijk, door alle bezuinigingen kun je niet verwachten dat je rond deze tijd carriére kunt maken met een kunstzinnig vak, zonder dat je écht goed bent. Alle artistieke studies zullen ook weinig financiële ondersteuning kunnen verwachten. Ik heb vrienden die die kant op gaan en ik hoop dat het ze allemaal lukt.
Wat zou ík dan willen doen?
Iets met films zou ik fantastisch vinden. Het maakt me haast niet uit wat, designer van de achtergrond, designer van kostuums, scriptschrijver, maakt me niet uit. Ik heb alleen erg weinig ervaring hiermee, dus ik weet niet zeker of dat iets voor mij is.
Iets met kunst? Ja, uhm, de dingen die ik graag teken zijn mensen, dieren en monsters, één uit een miljoen. Er zijn mensen die dingen maken waar je haren recht van overeind staan, en ze kunnen het met potlood, met verf, met klei en met photoshop, waar kan ik hier dan in uitblinken?
Dichten? Laat me niet lachen. De bekendste dichter die ik (van nu) ken is Nico Dijkshoorn, en zijn stijl bevalt me meestal al niet, kijk naar hoe ik dicht. Totaal anders. Songteksten schrijven zou nog kunnen, maar hoe ik in die wereld terecht wil komen is me een raadsel.
Ik ga wel door met mijn moleculen.

 

- Walgelijke
 
Ik walg soms van mezelf
Wanneer niemand het ziet
Ik wil wel veran'dren
Maar veran'dren kan ik niet
 
Alles waar ik goed in ben
Zie ik als het grootste goed
Terwijl ik net als iedereen
Gewoon hard werken moet
 
Ik ontken wat ik moet doen
Praat overal doorheen
Idiote waanideeën
Ik eindig nog alleen
 
Luisteren is zo belangrijk
En dat doe ik ook wel vaak
Maar ben ik eenmaal op dreef
Dan is dat een slechte zaak
 
Dan opent mijn monster zijn muil
En bijt en brult door
Dat mijn eigen oren sluiten
En ik niets meer hoor
 
Het spijt me dat ik zwak ben
Zo zwak en zo klein
Dan is het best wel fijn
Dat jullie mijn vrienden zijn.

You made me say I'm sorry, and then you turned away.

Mijn buurjongen is dood. Niet dat hij naast me woonde, niet dat ik hem kende, maar hij blijft dood. Zijn ouders en broer wonen naast me, maar hij niet. Hij was een pop waar wat leven in gepompt was. Zijn hersenen waren zo slecht ontwikkeld dat ze niet dachten dat hij ouder dan 2 zou worden. Volgens mij is hij de 12 gepasseerd. Hij was eigenlijk altijd een baby, maar nog gebrekkiger en zonder controle over zijn ledematen. Vaak vergat hij adem te halen en moest hij gered worden. Zijn broer, mijn buurjongen, had ook altijd wat. Bij lange na niet zo erg als zijn broertje, maar hij is wel een beetje traag. Aardige jongen verder.
Maar mijn buurman en buurvrouw hebben dus jaren lang gezorgd en gehouden van een jongetje die niet alleen niet een normale jongen is, maar ook elk moment eigenlijk niet meer in staat zou kunnen zijn om verder te leven. Hij zat in een centrum waar ze voor hem zorgden, ik weet het niet precies, maar hij woonde niet thuis. Soms moest hij aan een beademingsapparaat. Afgelopen zondag was het genoeg. De jongen was niet meer in staat om te leven en ze hebben de stekkers eruit getrokken.
Verschrikkelijk. Zoiets hulpeloos, maar wel van jezelf. Als ouders van zo'n fragiel kind, je houd van je kind, zelfs wanneer hij meer op een huisdier lijkt dan een mens. Ik kan me het niet voorstellen. Zullen ze altijd van hem gehouden hebben?  Zoveel als van mijn buurjongen?
Ik denk dat het beter was geweest als hij eerder was gestorven. Iets wat natuurlijk nergens toe in staat is leeft voor mij niet. Ik kan geeneens kracht zetten bij die woorden. Wat een gruwelijk lot moet het zijn om een abnormaal kind te krijgen. Een met Down, kanker of die al snel een kasplantje wordt. Tuurlijk zul je van ze houden, maar ik wens het mijn ergste vijand nog niet toe. Wat nou als ik zo'n kind krijg, die zonder machines niet kan leven? Kunnen ik en mijn vrouw dan ook een einde aan zijn verloren leven maken? Ben ik zo harteloos? Ik geloof dat iets wat meer verdriet veroorzaakt dan geluk het verdient om verwijderd te worden, maar of dat een rede is om een hulpeloos kind te doden weet ik niet.
Waarom is de wereld niet mooier, sterker en slimmer? Omdat de natuur geen geweten heeft, omdat de mens geen ideaal is en omdat de werkelijkheid onze geest vertroebelt.

Dat was dat voor vandaag.



Stay today, tomorrow comes
And take you away from me
Stay today, tomorrow comes
Because time has no mercy

Stay today, tomorrow comes
But now is so sweet and fine
Because today, just for now
The whole of you is mine

My Doll

Je bent niet lelijk. Niet voor mij in ieder geval.

Dat is niet waar. Sterker nog, ik hou ervan om mensen te onderwerpen aan mijn criteria van mooi en lelijk. Uiterst vermakelijk voor iemand die zijn ogen ver, maar dan ook ver boven zijn oren verkiest. Waarom weet ik niet. Ik vind het prachtig om te kunnen zeggen wat ik wel en niet mooi vind, en wat mijn rede daarvoor is. Ik vind het afzichtelijk als een kin te soepel overgaat in de hals. Prachtig als een meisje grote oorbellen draagt (waarom is me nog een raadsel).
Dat zijn de kleine dingen, maar er zijn natuurlijk veel meer dingen. Dus wat ik doe wanneer ik iemand zie is een soort lijst afgaan, niet echt bewust, maar ik doe het wel. Daarna pas leer ik diegene kennen. Helaas werkt het nou eenmaal zo. Mooie meisjes zullen altijd mijn aandacht trekken en lelijke zullen mij ontgaan.
Oh, de treur van de lelijke meisjes! Ik vind het verschrikkelijk dat ze bestaan! Niet zozeer voor mij, maar voor zichzelf. Continu als ze in de spiegel kijken zullen ze zien dat ze niet lijken op de filmsterren, de modellen en de zangeressen. En nee, ik heb het niet alleen over dik en dun. Je wordt niet lelijk van dikker zijn. Je gezicht is het belangrijkste. Zo heb ik een vriendin die wat benadeeld is. Ze heeft een mooi lichaam, een leukere persoonlijkheid, maar haar gezicht... Het lijkt net alsof een amateur een gezicht uit een brok steen heeft proberen te hakken. Niet vrouwelijk gewoon.
Wat als ik verliefd wordt op iemand om het uiterlijk? Wat als ik van iemand hou die geen kin heeft, dik is maar geen borsten heeft, dofbruine ogen, vlassig blond haar, vlekkerige huid en een stem waar je hoofdpijn van krijgt? Dan moet ik echt verliefd zijn. Dan zal ze wel echt de ware voor mij zijn...

Eyes like an untouched forest
Lips, soft and sweet
Eyes like an untouched forest
A smile that knocks me off my feet

Eyes like an untouched forest
A walk that makes me turn,
Those eyes still get me
Behind I can see the forest burn

Is this the real life?

Is this just fanta-sea?

Ik wil me niet verschuilen achter een deur van voorzichtigheid en verdraaide waarheden. Zij die me kapot willen maken zullen dat toch doen, zij die dit op prijs stellen zullen mij op prijs stellen. Deze woorden ben ik. Ik ben niet het grapje die ik van een ander heb gehoord, ik ben de lach die de eigen grap verrijkt. Ik ben niet de verf op het doek, ik ben de vlek in de rechterbovenhoek, de intentie van het werk. Ik ben niet woord voor woord de mening in mijn gedicht, ik ben Sulicius.

Gisteravond schoot ik vol inspiratie, het was niet tegen te houden. Blame the jazz, baby, blame the jazz.

Have a drink on me
This evening is so young!
Have a drink on me
There are songs to be sung!

Have a drink on me
'till my money is all gone
Even when I wake up with a headache
I know this wasn't wrong

-

Eyes like an untouched forest
Lips, soft and sweet
Eyes like an untouched forest
A smile that knocks me off my feet

Eyes like an untouched forest
A walk that makes me turn,
Those eyes still get me
Behind I can see the forest burn

Why won't you take care of me?

RANTRANTRANT

EDIT: Naaktfoto's van Scarlett Johansson uitgelekt op het internet. Dag goed.

I run the god-damned pretzel store

Waarom is het vaak zo moeilijk om jezelf te zijn? Er zijn zo veel mensen die niet zichzelf kunnen zijn. Het is altijd wat lastig, maar het kan. Ik voelde me de laatste paar jaar op mijn middelbare school zo op mijn gemak dat ik mezelf heb willen laten zien. Als je eenmaal vrienden hebt die je accepteren dan kun je je vrijer bewegen. Alhoewel, vrienden moeten eigenlijk je vrienden worden omdat je jezelf bent. Vrienden die je dan mogen zullen je altijd mogen, waarom pak ik, en zeer waarschijnlijk veel anderen, het dan zo raar aan?
Ik gok dat het komt omdat ik eerst bang ben. Bang om meteen mensen een verkeerde indruk te geven. De indruk dat ik zo gek ben als ik ben. Door me eerst een beetje neutraal op te stellen leer ik mensen kennen. Cool toch?

Ik probeer ook mensen te accepteren zoals ze zijn, al hebben sommige mensen daar meer moeite mee. Tuurlijk heb ik ook een godsgruwelijke hekel aan mensen om hun doen en laten, maar er zijn mensen die ik niet zo zeer mag, maar eerder bewonder. Bewonder om hoe ze ik elkaar zitten. Neem een zekere Meneer B. Meneer B is zo nichterig als de pest. Hij praat en loopt als een wijf en is ook nog eens irritant en oppervlakkig. Er zijn weinig mensen die hem uit kunnen staan, ook ik heb er vaak last van. Maar hij is speciaal. Hij is een type die ik interessant en bijzonder vind. Hoe vaak kom je zo'n typ tegen? Het is iemand die je kan verrassen door zijn andere manier van denken en doen en daar kan ik van leren. Helaas heb ik altijd de neiging om net zo "gay" te reageren op hem, zonder dat ik het door heb.
Neem Mister T. Een sarcast, doet zich oppervlakkig voor en heeft een duidelijke hekel aan alles wat anders is. Hij oordeelt over mensen die hij niet kent alsof het zijn vak is, en maakt van oordelen over de mensen die hij wel kent een kunst. Hij had zelfs een hekel aan mij, geen wonder. Toch is hij een soort vriend van mij geworden die ik gedoog en waar ik ontzettend mee kan lachen. Achter zijn harde schil zit een veel zachtere kern die hij nauwelijks laat zien. Ik hou ervan om hem voor schut te zetten.
Neem Mevrouw R. Nee, neem niet mevrouw R. Ze is iemand die ik haat tot op het bot, iemand waarvan ik zeker weet dat de wereld haar kan missen. Ze snapt me niet, terwijl ik haar vaker dan niet beter door heb dan zij zichzelf. Daarbij komt ook nog eens dat ze zo, zo... Laat ik maar ophouden. Ik ga zelfs liever niet met haar om. Eerst wel een beetje, niet met opzet, wanneer ik haar vooral plaagde op een manier die de meeste mensen wel kunnen hebben. Zij niet. Ze was zelfs een keer echt boos, écht boos op mij geworden om zo'n plagerij. Noem het van mijn part pesten als ze het zo heeft ervaren. Ik kan haar alleen maar uitlachen en hopen dat ik haar niet meer tegenkom. Ze is iemand die niemands leven verrijkt, die de wereld niet mooier maakt (zeker niet) en iemand die mij écht boos kan maken. Maar ze is een harde werker en een goed hoofd voor iets zwaars. Zo lang ik maar niet meer met haar om hoef te gaan.
Ik dwaal al weer af.


Shatner of the Mount

Afgeraden, afgewezen zette ik mijn voeten op het pad
De klim, ik weet het, niet slim alsof ik geen andere keuze had
Laat in de lente liet ik mijn eerste stappen maken
Door mijn benen, trouw geplaatst, onder mij om de grond te raken

Waarom beklim ik deze berg,
Waarom is dit noodlot erg?
Ik maak de berg van mij
En omhels hem zoals jij

Alleen ik trotseerde de zomerzon de hele dag
Lekgestoken door de muggen als ik in de schaduw lag
De nachten werden killer zonder sterren zonder maan
En zonder het verlangen kon ik niet verder gaan

Waarom beklim ik deze berg,
Waarom is dit noodlot erg?
Ik maak de berg van mij
En omhels hem zoals jij

Alle jongens met hun dromen grijpen de uitdaging van steen
Maar toen ik de berg uitdaagde was ik moederziel alleen
Geen bomen in de rotsen, geen gras meer in de sneeuw
Ik kon de kilte voelen, het vroor hier al een eeuw

Waarom beklim ik deze berg,
Waarom is dit noodlot erg?
Ik maak de berg van mij
En omhels hem zoals jij

De wind beet door mijn kleren maar de liefde brandde door
Vandaar dat mijn tong nog net niet aan mijn gehemelte vroor
Uitgemergeld, uitgeput kwam ik verloren op te top
De dood nam me in zijn armen want mijn liefde was nu op

Oh Lord Allmighty

Er was net een aardbeving. Een heuze, echte aardbeving. Niet overdreven of gevaarlijk, maar eentje die ik zeker toch wel opmerkte. Ik zat namelijk op mijn kamer toen ik een vreemd schudden voelde. Het was alsof mijn vader tegen de dunne muurtjes van de zolder stond te duwen. Dat dacht ik zelfs, en zei: "Hou eens op!" Ik kreeg geen reactie natuurlijk. Ik weet geeneens meer hoe laat het was toen dat gebeurde. Vreemd hoor, de rest van het gezin merkte er beneden niets van.Ik kan weer iets van mijn lijstje strepen.

Kijken of ik het nog kan.

Lost flames

No stranger thing can exist
Than the meeting of old flames
The scorching you have missed
From  playing the silly games

When you found him on your path
He was so new and so unknown
You shared some time and had a laugh
Since then his mishaps had shown

Now when you talk a little
And he smiles without his eyes
Both know the awkwardness is brittle
Untill you say your sweet goodbyes

Some of them will be the good ones
And still feel so close at heart
When you remember how it was once
Before the fate took you apart

Others become the shadows
Who haunt themselves with you
While you talk about the good times
He can't help his shade of blue

But he is still doubts what he should do
When you just came to say hello
Because he wants to say hi too
Without his confusion to show

You know how hard it is
To live and let love die
Just be at peace with all of his
And let the good dreams fly

May the lost flames be ever burning
Let them warm your hands at night
As the sun and stars are turning
To bathe new dreams in light

Als ik ergens van houd is het wel liefde met vuur vergelijken.

Haskar

Sulicius is back.

I don't think I like you better

Ik ben beter dan andere mensen. Ik denk dat ik beter ben dan andere mensen. Ik schaam me ervoor dat ik denk dat ik beter ben dan andere mensen. Ik vind het komisch dat ik me ervoor schaam dat ik denk dat ik beter ben dan andere mensen.
Ik zie het zo, iedereen leeft volgens zijn eigen leefregels. Je bent voor jezelf de enige die alles volgens je plan doet, voor zo ver je dat kunt. Ik ben naar eigen idee nog best een toffe kerel. Veel mensen vind ik onderontwikkeld, vals, dom, naïef, lelijk, zwak of dergelijk. Niet iedereen, lang niet iedereen. Neem alleen al religeuze mensen. Ik walg ervan hoe graag ik al hun argumenten en hun geloofsovertuiging onderuit wil halen. Alsof ik het echt beter weet.

Mensen die naar sbs6 kijken. Mensen die zwarte t-shirts dragen. Mensen die V for Vendetta nog nooit hebben gezien. Mensen die geen vis lusten. Mensen die van sport houden. Mensen die meer van "droge humor" houden. Mensen die zich beter voelen dan andere mensen. Mensen die tegen het systeem in willen gaan. Mensen die Hans Teeuwen niet kunnen waarderen. Mensen die van katten houden. Mensen die denken dat ze kunnen tekenen. Mensen die frikadellen eten. Mensen met tattoos. Mensen die geloven dat er "iets" is.

Ik voel me beter dan hen. Soms. Ik weet ook wel dat dit niet zo hoeft te zijn en dat er een grote kans is dat andere mensen zich ook beter voelen dan mij. Ik hoop het. Dan hoef ik me iig niet schuldig te voelen.

A Promise Forgotten

Beloof me dit: Blijf zoals je bent. Beloof me dat je er altijd zult zijn, dat je eeuwig bent. Dat je accepteert hoe je bent geschapen door de jaren en de wereld. Beloof me dat je lief zult hebben. Dat je houd van je familie, vrienden, van je partner, maar vooral van jezelf. Beloof me dat je zult groeien, dat je niet stil staat. Dat je je ontwikkeld op manieren die ik niet mogelijk heb gezien. Dat je vrienden maakt, maar ook vijanden, want een vriend zonder vijand is als een hemel zonder aarde. Begrijp en leer, houd stand en pas aan. Van mijn part besluit je om je leven radicaal over een andere boeg te gooien, maar wees gelukkig.
Ondanks afscheid, verdriet, angst en woede, wees gelukkig. De wereld zit zo in elkaar dat jij een van de weinige bent die het verdient om gelukkig te zijn.
Ik heb het over jou en ik hoop dat je dat begrijpt. Beloof me alles en niets, maar alsjeblieft, beloof me dat je me niet vergeet.

"1975: Alex Mitchell, a 50-year-old from Norfolk, England, died laughing while watching The Goodies. A particular scene had caused Mitchell to laugh nonstop for twenty-five minutes before dying of heart failure."

A Brand New Day

Holy Seven, Gods of all,

Hear me pray and heed my call.
Every one of you is me,
Hear me pray and let it be.

Lovely Maiden, young and fair
Give me love of a girl's care
May your grace descend on me
Hear me pray and let it be

Great Warrior, fierce and stout
Give courage to those without
Strengthen those with dignity
Hear me pray and let it be

Gentle Mother, bringer of life
Grant me daughters and a wife
Have mercy for mine and me
Hear me pray and let it be

Working Smith, tireles and strong
Let me build the place where I belong
Let me draw all I can see
Hear me pray and let it be

Ageless Crone, so tough yet frail
Show me years I can prevail
Grant me wisdom and certainty
Hear me pray and let it be

Lord Father, leader of men
Give me counsil again and again
And the strength to lead others with me
Hear me pray and let it be

Unknown Stranger on my path
Save me from trouble and your wrath
The thousand faces that I see
I will pray and it will be