Hoe kun je je vervelen? Ik snap echt niet als mensen zich vervelen. Ik heb altijd wel wat te doen, en daarbij heb ik veel te danken aan het internet, beter gezegd, een computer. Maar zelfs zonder! Ik zet gewoon een muziekje op, ga tekenen, vind iets om mee te knutselen, lees of maak eten. Desnoods ga ik slapen, want slaap kan ik altijd gebruiken. Ik kan ook nog altijd gaan dichten. Waarom vervelen mensen zich? Ik heb niet zo zeer andere mensen nodig om me bezig te houden, is dat slecht? Niet zozeer voor mij, maar als ik geen mensen nodig heb om het leuk te hebben dan kan het zijn dat ik eerder voor mezelf dan voor andere mensen kies. Een angstaanjagend idee. Ik wil nooit zonder vrienden zitten.

Hier een gedicht geïnspireerd door Edgar Allen Poe's "The Raven". Ik gebruikte dat waanzinnig hypnotiserende rijmschema, prachtig.

Wanneer de lichtjes allen doven en de sterren mij beloven
Wanneer ik ze moet geloven, geloven dat ik leef
Zodra de tijd mij wijs kan maken
Dat ik geen slaap meer mag verzaken
In de nachtelijke zaken als ik van vermoeidheid beef
Dan weet ik dat ik slaap moet vatten omdat ik van vermoeidheid beef
Maar hij was wakker en hij schreef

Wie minder kan verrachten dat ik vecht in alle nachten
En geen leed meer kan verzachten, verzachten wat ik geef
Aan een geest die nog wil dichten, en zijn zielslust wil verlichten
Want ik zal altijd zwichten voor de rijmsels die ik weef
Oh, de zoete, zachte woorden van de rijmsels die ik weef
Hij was wakker want hij schreef

Zo heeft de maan mij al verloren, het is het duister wat kan horen
Alleen het duister heeft de oren die luisteren naar wat ik ze geef
Terwijl mijn ogen mij bedriegen kan mijn pen al niet meer liegen
Zie ik alle woorden vliegen, vliegen, meer nog dan ik zweef
Want ik kan pas zinnen vinden als ik in het donker zweef
Toch was hij wakker en hij schreef

Nu komt het einde van de dichter ben ik vele zinnen lichter
Kijk ik naast me en dan licht er een pagina wat scheef
Het is het schrift dat ik moet leren om mijn dame te vereren
Want ik kan me niet verweren tegen haar zo lang ik leef
Ik zal de woorden altijd kennen voor haar zo lang ik leef
Tot hij haar eindelijk verdreef