Someone is crazy and it's you

Jaha, nou ga ik daar toch echt even bij stilstaan. Wat is normaal?

Normaal is twee benen, twee armen een romp en een hoofd, al zijn daar al uitzonderingen op. Nee, daar ga ik het niet over hebben, maar misschien gebruik ik het nog wel eens als voorbeeld.
Ik wordt er altijd zo gek van als ik probeer te bepalen wat normaal is, want wat voor de een normaal is, is voor de ander vreemd. Zelfs als iets vaker voorkomt dan anders hoeft het nog niet normaal te zijn.
Stel je hebt een jongen die dol is op mooie trucjes te doen met zijn skateboard. Het is zijn hobby en passie en hij heeft een plek waar hij met zijn mede-skateboarders graag uithangt. De jongen land nog wel eens verkeerd. In tegenstelling tot zijn vrienden krijgt hij wanneer hij valt bijna altijd het skateboard tegen zijn elleboog. Of het skateboard slaat omhoog, of hij land erop met zijn elleboog. De rest van zijn vrienden maken en grapjes om, maar de jongen valt toch bizar vaak op die manier. De jongen neemt aan dat dit voor hem normaal is, het gebeurt eenmaal het vaakst, misschien komt het door de manier waarop hij skate, wie weet. Voor de rest is het niet normaal. Enkel en alleen door ervaringen kan bij iemand 'normaal' anders zijn. Ik weet dat dit een gek voorbeeld is, maar ik moest ergens beginnen.
Er is een verkiezing. In die verkiezing zijn er twee partijen, waarvan de één veel groter is dan de ander. Beter gezegd, de Blauwe partij heeft 90% van de stemmen terwijl de Rode partij er altijd 10% krijgt. Is het dan normaal om op de Blauwe partij te stemmen? Je zou kunnen zeggen dat bij kiezen er geen kansberekening aan de hand is, die 90% staat voor het aantal stemmen, niet hoe groot de kans is dat er iemand op de Blauwe partij stemt. Maar dat is wel zo. Kansberekeningen bestaan uit een aantal factoren, bij een dobbelsteenworp zijn die factoren bijvoorbeeld de snelheid waarmee hij terecht komt, het gewicht van de steen, de ruwheid van het oppervlak waar hij overheen rolt en de stand waarmee hij in de hand ligt. Bij kiezen zijn er ook factoren. Waar de mensen vandaan komen, hoe oud ze zijn, hoe vaak ze serieus nadenken over de regering van hun land, etc. Als je dan in dat land komt ga je er vaak van uit dat de mensen die je tegenkomt aanhangers van de Blauwe partij zijn. Daar kun je vanuit gaan en 9 van de tien keer zul je er geen problemen mee hebben. Dan is het raar als je iemand tegenkomt die aanhanger is van de Rode partij. (Weer een apart voorbeeld moet ik eerlijk zeggen, ik ben hier nog niet zo goed in.)
Maar 10% van alle mensen maakt iets nog niet raar, zou je zeggen, dan zijn ze alleen iets anders. Maar vanaf welk percentage dan wel? Stel nou dat 0,0000023% van alle mensen op aarde tenen te veel hebben. Dat is raar, maar aangeboren. Het komt voor ja, maar raar is maar net hoe vreemd je 7 tenen aan een voet vindt. De mensen kunnen er niet aan doen en het is aangeboren.
Al weer een tijd terug was er bewezen dat een zekere mate van pedofilie ook aangeboren was. Pedofilii is verachtelijk. Kinderen die nog niet volgroeid zijn als lustobjecten zien is verkeerd, vind ik, en nog veel meer mensen. Er zal dus ook een percentage zijn van aangeboren pedofilie in de wereld zijn. Zijn deze mensen raar? En als ze niet raar zijn, zijn ze dan normaal? Raar is 10% misschien niet, maar veel minder zal voor verrassingen en excentriekelingen zorgen. Is raar fout, of alleen die manier van raar zijn fout. Ook als ze ermee aangeboren zijn?
Ik ben er nog niet uit, maar volgens mij komt het op meningen neer. Dit frustreert me omdat er in mijn perfecte wereld geen meningen bestaan, alleen rede, pure logica.

Regendruppels storten zich als kogels op mijn gezicht,
Ik loop al uren door de stad, maar elke deur zit dicht.
Elke windvlaag jaagt het water vanuit een andere hoek tegen mijn lichaam,
Ik weet niet waar ik eindig en de storm begint, en toch ben ik eenzaam.

De donder heeft heel de mensheid een kluizenaar gemaakt,
Zodat niemand het hoort als mijn wanhoop kreten slaakt.
De bliksem verlicht de duistere steegjes net genoeg om te zien,
Dat er in oude dozen vele katten schuilen, ik tel er wel tien.

Mijn handen zijn gevoelloos, net als mijn neus en oren,
Terwijl er nu hagel zich in mijn vlees wil boren.
Plotseling opent een deur, ik zie een verblindende gloed,
Een bezorgde gedaante komt mij met een deken tegemoet.

I Feel Fantastic

And I never felt as good as how I do right now,
Except for maybe when I think of how I felt that day
When I felt the way that I do right now.

Werken bij de post is leuk. Ik sta rond kwart over 10 op om dan om kwart over 11 bij het depot aan de Gronausestraat aan te komen. Dan pak ik mijn tassen vol en loop ik in een uur of vier mijn wijk. Ondertussen is er haast een spelletje gaande. Hoe veel mensen kan ik vrolijk maken door ze een goedemorgen/middag te wensen?
Als ik normaal over straat loop wordt ik een soort antisociaal blik met benen. Oogcontact vermijdend en spanningbouwend. Het is alsof iedereen liever even raar naar zijn schoenen kijkt dan de tegemoetkomende voetganger aankijkt. Ik snap dit wel. Het gaat allemaal veel te snel. In één ogenblik heb je een nieuw persoon in je zichtveld, het volgende moment is deze verdwenen, voor geen idee hoe lang. Grote kans dat je hem/haar nooit meer tegenkomt. Waarom dan ook goedendag zeggen?
Ik vind het wel ingewikkeld en bijzonder, want vanaf welk punt wil je iemand leren kennen? Wanneer moet je iemand leren kennen? Wanneer moet je je van je beste kant laten zien? Altijd?
Ik meen dat aardig en beleefd doen terwijl je iemand 5 seconden voorbij ziet komen onnodig is, maar het is leuker om het wel te doen. Het kost te veel moeite en mensen zijn het niet gewend. Misschien is dat het wel. Dat wat we gewend zijn is normaal, en ik vraag me af wat normaal is. Waarom normaal is.

Daar kom ik nog wel een keer op terug.

            - Wretched
 
You miserable wretched scum,
You have no place where you belong
We don't need you, why did you come?
You aren't smart nor are you strong.
 
You're not that funny and don't look that great,
The one that breaks the game is you,
It's not your lisp or face I hate,
Or that there's nothing you can do.
 
It's just your unneeded ability,
To screw everyone around,
You owe them money and you tell on them,
And brag about the things you found.
 
You tell jokes that end like shit,
And don't want to explain,
Worse still, you just can't take a hit,
You lie down writhing in fake pain.
 
Worse is that they like you more,
While I am so much more than you,
In you there's nothing to adore,
Because I'm smarter, prettier and funnier too!
 
The day I understand this nonsense,
The world will implode,
As there is no sense,
For it to explode.

Oopsydaisy

- Sunshine

Suddenly, love.
Just when I had a bad day,
You stood in my way.
And while I'd never seen you before,
You stood there, here, where you stood.
My mouthed fell open and I tried,
To cover my amazement as good as I could.
You smiled, I knew you would.
And asked if you could pass,
If I would step aside.
Blushing what I could not hide.

I should have made a nice remark,
Of my clumsy behavior,
But my tung was hanging out of my mouth,
There was no savior.
I mumbled a few words,
And quickly stepped aside,
Blushing what I could not hide.

As you passed by, away you went,
You left the most wonderfull scent.
As your hair swept through the air,
I lost every care.

You looked like an angel, smellt like a rose, my longing grows.
Oh, and your voice, that wonderfull noise.
Beautifull, kind and smart too,
I bet there is no one like you.

Now I've ruined my entrance,
But the show must go on.
I'll sing for you and dance.
And you'll notice when I'm done.

            - Lovely

She likes me!
Did you hear? Did you see?
Oh gods of Olympus, Allah, Vishnu and Thor,
She likes me and I want more!

She likes me!
Did you hear? Did you see?
I asked her if she liked a drink,
And I didn't know what to think.

But she said yes!
And guess?
She was eager to go,
In the cold in the snow.

The tension in my heart was unbearable,
But she was nice and adorable.
Half the time I didn't hear what she said.
I enjoyed every moment I could get.

Oh, she smiled, smiled so sweet,
I felt happy, so happy and freed.
There I was with her and I loved her without doubt,
There was little to say out loud.

Because she was interested in the lucky basterd me,
Did you hear? Did you see?
And when we parted we were ready for more,
Thank you, gods of Olympus, Allah, Vishnu and Thor.

 - The Break-up
 
It's really hard to say,
That I don't like you that way,
Don't get me wrong,
We had it good so long.
 
You're a good friend,
But understand.
As we both stopped talking,
Only I kept walking.
 
You turned around and ran.
I never saw you again.
 
You feel hurt and shamed,
So down and maimed.
Your heart bled out,
With sorrow and doubt.
 
Please, don't cry,
I don't want to say goodbye.
I love you like a brother,
But for real love I want another.
 
You get mad and I get sad,
There is little to be said.
Don't hate me for this,
I'm telling you the way it is.
 
Please don't cry,
I don't want to say goodbye.
I love you like a brother,
I hope you will find your other.

Deze zijn uit een serie van "The Relation". Ik zou er nog wat bij kunnen doen, zoals eentje over de eerste kus, eentje over gelukkig zijn met de ander en/of de eerste keer. Goed genoeg?

A little bit of me

Ik ben erachter gekomen dat ik blond mooier vind dan voorheen. Is dat positief? Wel voor de blondines, niet voor mij. Ik ben zojuist een deel van mijn smaak verloren. Is dat niet ontzettend zonde? Er waren dagen dat ik kon zweren bij blauwe ogen donker haar, maar die tijd is veranderd.
Laten we hopen dat ik niet verder verander. I

- Close, Lady

I failed to show you how much I cared back then.
But if l were back there, l'd do the same again.
I'm so afraid to hurt you with each and every touch.
Always afraid I would do too much.

Now ofcourse I see my mistake of waiting far too long,
But going for it like a rocket is just as wrong.
I had time in my hands and lost it far away.
And I searched and found it back today.

It's no use to spin the hourglass and hope for the best.
It was fun, but I must now lay those feelings to rest.
There's no sense in being sad for being shortly glad,
There's no wailing grief to be had.

No, I will spare you the stories of a gamble and guess.
But somwhere I still hoped she'd say yes.

Eeuwig verlangen

Let it rain, let it pourAnd wash away the sorrow
Let it rain, let it pour,
I will shower 'till the morrow

Let it rain, let it pour
The tears and dirt away
They all will be forgotten
To make a better day

Laat me niet alleen.

Ik ben een schijtert. Ik vrees het bekende en het onbekende. Ik ben bang voor waar ik geen onvloed op heb, en nog banger voor waar ik wel invloed op heb. Ik ben bang voor pijn, bang voor verdriet en lijden, bang voor fouten maken en geconfronteerd worden met de waarheid.
Ik ben bang voor mensen. Ik ben bang dat ik ze pijn doe, terwijl ik het nooit zo bedoel. Dat ze me uitlachen, of nog erger, niet om me kunnen lachen. Mensen die ik niet begrijp zorgen er voor dat ik me niet veilig voel. Ze kunnen tegen me liegen zonder dat ik het door heb. Ik kan een slechte indruk bij ze maken, terwijl ik helemaal niet zo ben, of nog erger, omdat ik wél zo ben.
Daar ben ik denk ik nog wel het meest bang voor. Dat iemand ziet wie ik ben, met al mijn talenten en gebreken en me niet mag. Is dat niet angstaanjagend? Dat je gewoon tekort komt?

Natuurlijk maakt het geen ene fuck uit of Jan je wel of niet mag, maar het is zo naar. Ik ben bijgelovig in karma. Ergens heb ik het idee dat ik een goed mens moet zijn, een vriend, een zoon, een broer. Wie goed doet, goed ontmoet. Maar als iemand je niet mag, dan heb je toch iets niet goed gedaan? Ik denk dat het onzekerheid is. Ik weet wel dat ieder mens anders is en dus andere mensen aardig of 'goed' vindt, maar dan nog. Ik ben degene die ze niet aardig of niet 'goed' vinden. Ik kan hen niet veranderen, mij wel. Dus dan is de oplossing om te veranderen, op een manier dat meer mensen me aardig of 'goed' vinden. Zo zie ik het.
Gelukkig ben ik instaat om me niet vast te klampen aan één soort gedrag. Je weet ook wel dat je je bij verschillende mensen verschillend gedraagt. Een persoonlijkheid is ook alleen maar een kader waarbinnen een persoon reageert op verschillende situaties. Simpel as that.
Nee, ik maak me hier niet altijd druk over, meestal niet zelfs. Ik ben erg tevreden over wie ik ben, al heb ik wel een lijstje van dingen die ik wil verbeteren.

You know I'll never hurt you
You know I mean no tears
To make you hate me has to be
One of my biggest fears

The reason might be false
But at heart it will feel true
But you know I mean no harm
I mean no harm to you!

Yet my foolishness surpasses
The caution of my love
I seem to always hurt you
And we've both had enough.

I blame it on mistakes,
While you blame it on me
But you know I'll never hurt you
So why won't you see?

That the shell of my being
Is the cause of all the bad
Sadly, the shell and I are one,
So there's no confusion to be had

I hope to never hurt you
So you never hold a grudge on me
The nasty words and pain contain
The man I seem to be.

I was fine

Ik ben dol op kinderen. Al die hummeltjes zorgen er altijd voor dat ik me warm vanbinnen voel. Ik kan niet wachten om zelf een zoontje of dochtertje te krijgen. Niet dat ik daar nu klaar voor ben, natuurlijk niet. De verantwoordelijkheden en zorgen en lasten zijn voor iemand die zijn leven al op een rijtje heeft, ik niet. Ik zit nog maar in een beginfase van mijn leven. Ik stijg net op. Het vliegtuig is nog nauwelijks goed de lucht in. Eenmaal daar zal hij wat turbulentie krijgen en een lastige passagier hebben, maar zodra het vliegtuig neerdaalt zal iedereen voldaan klappen.

Oh, alle dingen die ik met kinderen zou doen, ze meenemen naar kinderboerderij, met ze stoeien en spelen en ze 's avonds verhaaltjes voorlezen. 

Maar wat nou als ik een lastig kind heb? Eentje die huilt en schreeuwt en slaat, die niet luistert en dwars ligt. Zal ik hem of haar wel kunnen opvoeden? Wat als het kind iets naars aangeboren heeft? Nachtmerries. 

Gelukkig ben ik daar nog niet mee bezig en zal ik dat nog wel een tijd niet doen. Eerst de basis leggen voor mijn bestaan. Carrière, geluk en nog veel belangrijker: een partner!

- All mine
 
Should I write a thousand poems that all rhyme with 'love',
Should I pray and hope the lord sends you a message from above?
Should I send you flowers, roses, beautifull and red,
Or entertain you with my witty jokes instead?
 
Should I tell you you look better than the lights in the sky,
Should I act like I'm real tough and just walk by?
Should I try to get to know you in time?
Should I go for it and talk to you to make you really mine?
 
Should I sing a thousand songs about your beauty and grace,
Should I play hard to get and give you space?
Should I even wait?
 
Have to do something, don't know how
Have to do something and gotta do it now.
Gotta draw my sword, gotta keep my word, gotta go, no time, gotta make you mine!

 

The Critic's Lament

Gister begon ik er al over, het goed en kwaad onderscheiden. Dan bedoel ik eigenlijk goed en slecht. Kwaad gaat al meteen over een onaangename bedoeling, en daar heb ik het niet over.
Net zoals iedereen heb ik een mening over alles wat ik zie en hoor. Vind ik het mooi, lelijk, geslaagd of mislukt, dat soort dingen. Misschien had je het nog niet door, maar ik ben best een cinefiel. Ik ben dol op films en het hele gebeuren rond het maken van een film. Het is dan ook geen wonder dat ik na of voordat ik films zie een review doorlees of kijk. Waarom doe ik dit? Allereerst omdat ik dan beter weet wat ik kan verwachten en ten tweede omdat ik weet waar ik op moet letten en als ondersteuning van mijn eigen kijk op de film. Door meer meningen aan te horen kun je je eigen mening bijschaven en duidelijk maken. Scherpe spraak leer je niet door te dichten, mind you. Door kritisch een film te kijken kun je beter beoordelen of deze goed of slecht is, of hij met zorg en inspanning gemaakt is of dat er maar wat aan elkaar gefilmd is.
Dit geld natuurlijk voor alles, je kunt zo muziek, kunst, auto's, sport, toneel, cabaret, boeken, onderwijs, ziekenhuizen, restaurants, make-up, etc. alles kun je met goed of slecht beoordelen. Dit is handig om te doen, want dat kun je diegene kiezen die je het meest bevalt. Vaak is het ook fijn om mensen om je heen te kunnen helpen met een keuze.
Gister kwam ik op iets verhelderends. Een man deed een review over een film en had het over wat mensen ervan zouden vinden. Hij zei dat ze altijd wel iets te klagen hadden. Ik quote: "People can't just enjoy anymore."
Dat is waar. Doordat ik een eigen smaak voor films heb gekregen keur ik ook films af. Waarom kan ik niet gewoon naar de bios gaan en genieten van het spektakel op het scherm? Is het niet veel fijner om gewoon niet zuur te doen over alle slechte dingen die er zijn? De neppe maskers, de kleding die niet past in een oud stuk, de acteurs die houterig overkomen. Waarom geniet ik niet gewoon? Snap wel dat de films die voor mij geweldig zijn ook echt mij favorieten worden. Ik zal ze aan mijn vrienden aanraden en menig kritiek erop ondermijnen.

In muziek voel ik me veel minder op mijn gemak. Ik was nooit echt een muziekluisteraar en zelfs nu ben ik niet zo diep in muziek als ik zou willen. Maar er zijn natuurlijk mensen die dat wel zijn. Die hun hart en ziel in de noten en klanken steken. Jaloers? Een beetje, maar ik weet dat ik geen muziekmens ben en dat dus ook nooit zal worden. Ik heb wel muziek die ik mooi vind, maar een mening om deze te verantwoorden ontbreekt vaak. Bij films weet ik waar ik op moet letten, maar bij muziek niet. Ik probeer me voor te stellen hoe het is als ik iemand uithoor over zijn mening over een film, iemand die niet zo erg in films is als mij. Arme ziel, zo voel ik me in muziek. Ik kan mijn mannetje wel staan, maar tegen een fanaat zullen mij woorden tekort schieten.

-Not easy being green

Je loopt verzekerd lang en breed
Je weet hoe ellek merkje heet
Je tanden blik'ren en je schoenen staan je goed
Je kijkt lief en ook lelijk
Je armen dik en volle kuiten aan je been
Je straalt al ga je nergens heen
Het is te zien je bent gezond
Zelfs vanwaar ik zellef stond

Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie

Je hebt de noten in je hand
En een muzikaal verstand
Je kunt ze spelen en je zingt ze zelfs erbij
Je kent de dirigent maar de bands ook
De muziek is rode draad die door je loopt
Als jij je brood met noten koopt
Van waar ik aan je lippen hang
En stieken naar je kunst verlang

Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie

Je bent de slimste van de klas
Zoals zelfs Eistein nog niet was
Je hebt veel inzicht en je kunt ook elke taal
Je weet de tijd en de jaren
Je kent de cijfers en zelfs de naam die daarbij hoort
Als jij telkens weer het beste scoort
Zit ik van achter zuur alleen
En kijk ik door mijn blaadje heen

Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie

Je bent bent de maker van het feest
Je bent de Belle en het Beest
Mensen lachen en het komt alleen door jou
Je kunt vertellen en weet ook
Wanneer te zwijgen, je ruikt de sfeer van verre af
En maakt de sfeer al klinkt het maf
Terwijl ik bij de losers sta
Ga ik saaie gesprekken na

Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Maar ik ben groen van jaloezie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Nu ben groen van jaloezie

Ik wil het kunnen maar ik kan niet beter zijn
Kan niet beter zijn dan ik ben
Je bent niet beter dan de rest maar beter dan de meeste dan
Beter dan ik wezen kan

Tanden knarsen, vuisten ballen
Je weet van niks, het zal je ook echt niet opvallen
Dat ik alleen maar haat zie
Om wat jij bent, om wat jij kan
Waarom ik niet, waarom is het nou toch niet anders
Help me want ik haat deze jaloezie

Beauty and the Beast

Ze loopt over straat. Er is niets bijzonders aan de hand. Het weer is matig, de dag is één uit duizenden en de wereld draait zijn rondje zoals altijd. Maar zij is mooi. Lang, golvend haar, zandloperfiguur en een tred waar ik wel langer naar móét kijken. Ze heeft mooie ogen en volle lippen en een hartvormig gezicht. Maar wat maakt haar mooi?
Wat haar mooi maakt heb ik net opgenoemd, maar mooi zit in kleine dingen. Zelf een meisje die geen geweldig figuur heeft kan door alleen al haar fiets van het slot te halen de bewegingen maken waarvan ik al tranende ogen krijg.
- Even kort, ja het gaat over meisjes, maar liever ben ik niet seksistisch of wat dan ook. Probeer alsjeblieft wat ik ook zeg niet als beledigend op te vatten, ik meen dat man en vrouw gelijk zijn, maar ik val nou eenmaal op vrouwen. Vanuit dat standpunt heb ik mijn blik op de wereld. Mijn excuses.-
Waarom verdient dit meisje mijn aandacht? Waarom heb ik in mijn hoofd een soort checklist van alle goede kenmerken van het betere geslacht? Sterker nog, zie ik bijvoorbeeld twee vriendinnen naast elkaar dan vergelijk ik deze en maak ik een keuze "voor welke ik zou gaan". Idioot. Grote kans dat ik deze twee dames nooit van mijn leven weer zal zien. Ik snap niet waarom ik zoiets denk.
Wat geeft mij het recht om mensen alleen op hun uiterlijk te beoordelen? Vaak beoordeel ik eerst en realiseer ik me daarna dat ik zoiets niet kan maken. Want  mensen doen dat natuurlijk ook bij mij. Kalend, groot hoofd, niet breed genoeg, niet lang genoeg, loopt raar, rare blik, geen bruine ogen, weer ik veel. In de ogen van een ander kan ik net zo tekort schieten als elk ander. Maar als zij het doen mag ik het ook. Doen ze het? Het is een soort strijd in mijn hoofd. In mijn eigen hoofd mag ik van iedereen vinden wat ik wil, maar ergens vermoed ik dat kwade, slechte gedachten en oordelen hetzelfde terug zullen krijgen.
Is het niet vaak dat ook het meisje ,die zesentwintigste in de lijst van mooie dames in de straat staat, veel leuker, slimmer en grappiger is dan de vijfentwintig dames boven haar? Ik kan alleen maar hopen dat andere mensen mij diezelfde gedachte gunnen.
Ik haat het om mooie mensen boven minder mooie mensen te zetten. Ik weet dat als ik later een vrouw zal nemen, haar persoonlijkheid langer blijft dan haar mooie uiterlijk. Of ze leuk, slim en grappig is zal dan veel belangrijker zijn. Dit is natuurlijk als ik door haar uiterlijk heen kan kijken. Ik kan me ook voorstellen dat de eigenschap "mooi" even hoog staat als leuk, grappig en slim. Een man is niet blind natuurlijk. En net zoals schoonheid kan een persoonlijkheid ook veranderen. Dat is iets waar maar weinig mensen bij stil staan. De persoonlijkheid hoeft nog geeneens te veranderen. Een persoonlijkheid is ook alleen maar een kader waarbinnen een persoon reageert op verschillende situaties. Je vriendin kan dus heel leuk zijn wanneer je nog aan het flirten bent, maar zodra het nieuwe eraf is erg tegenvallen.
Is het niet beter om minder goed te weten wat goed of wat slecht is?
Daar kom ik morgen nog wel op terug.

Een zekere vriendin van mij kon het mijn gedichten niet bijhouden. Als er iemand is die behalve haar mijn blog porbeert te volgen (ik ben blij met een poging) zeg dan alsjeblieft of ik te veel gedichten blog. Elk van deze rijmende woordgroepen hebben tijd en fantasie gekost en ik zou het jammer vinden als deze zelfs hier in de vergetelheid belanden.

Pretty as a rosebud,
More pretty than her mother.
She doesn't really like me, but
I love her like no other.

Hello, my name is Inigo Montoya

Manieren. De een heeft ze de ander niet. Voor de een is het netjes om iemand met 'u' aan te spreken terwijl de ander het grote onzin vind. Natuurlijk is dit voor een sociaal uitgedaagd persoon als een achttienjarige een lastige zaak. Hoe kan ik beleefd overkomen zonder weer te pompeus over te komen?
Elke situatie vraagt om een nieuwe manier van voorstellen bijvoorbeeld. Neem een verjaardag. Aan de ouders van een vriend of vriendin stel ik me altijd keurig voor door ze een hand te geven, staan er dan broers of zussen in de buurt dan geef ik die ook een hand. Maar zo niet? Als ze ouder dan mij zijn dan wil ik ze soms alsnog wel een hand geven, maar als ze jonger dan mij zijn weer niet. En vrienden van de jarige die ik niet ken? Als ik in gesprek kom wil in me nog wel voorstellen, maar geef je dan een hand? Een jongen eerder dan een meisje.
Over meisjes gesproken, en vrouwen in het algemeen: wanneer geef je drie kussen of schud je ze de hand? Je hebt vrouwen die je de hand geven, andere hand op je bovenarm en schuiven dan drie keer, heen en weer, hun kaak tegen je wangen terwijl ze smakgeluiden maken. Die stomme smakgeluiden ook, waar slaan die op?
Bij moeders, tantes of andere dames in de leeftijdscategorie "OUD(er)" vind ik het wel normaal om de driesmak te doen, maar bij dames, of meisjes, rond mijn leeftijd is dat alweer wat aparter voor mij. Vooral omdat het iets is wat ik nog niet zo lang doe. Het hoort bij volwassen worden.
Als ze jonger dan mij zijn is het nog ongemakkelijker, voor de zekerheid geef ik ze normaal een hand.

Maar bij familie van een vriend of vriendin, hoe begroet je als je er voor de tweede keer bent? Ik heb vaak genoeg gehad dat als ik ergens thuis kwam er niemand was, of later kwam, of na een tijdje weg ging. Maar geef je dan nóg pompeus de hand? Ik weet in ieder geval dat het normaal is om even gedag te zeggen. Minder ongemakkelijk eerlijk gezegd.

Waarom stel ik me niet altijd voor? Omdat ik niet altijd weet of ik iemand nog vaker tegenkom of langer mee omga. Het is ook raar als je ergens met je broer bent en een van zijn vrienden tegenkomt en na drie seconden je hand uitsteekt terwijl ze je allebei wat vreemd aankijken. Misschien was dat wel niet zo vreemd. Nog veel vervelender is als je iemand voor de tweede keer tegenkomt, bij iemand thuis of op een feestje, en je nog steeds of niet meer zijn/haar naam weet. Daar ben ik echt slecht in.

Wat korte dingetjes.

Peroxide, waterstof, natriumfosfaat
Ik weet al lang niet meer waar dit over gaat
Germanium, titaan, broom
Van scheikunde word ik sloom
-
Mijn ogen zijn geopend,
Maar mijn gedachten nog wat vaag.
Ik kan nu niet wegdromen,
Want ik heb wiskunde vandaag.
 -
Als je me roept,
Zal ik je horen,
Als zij me roept,
Ben ik verloren.
Noem jij mijn naam,
Dan zal ik blij zijn
Noemt zij mijn naam,
Dan doet mijn hart pijn

-
Is er een dag somber en grauw,
En heb ik weer geen zin,
Dan komen ze al gauw,
En kleuren de grijze massa in.
 
Lachende meisjes
Zijn een wonder,
Lachende meisjes,
Kan niet zonder
 -
Laten is niet moeilijk,
Laat mij toch met rust
Laat mij in mijn wereld,
Ik ben me niets bewust.
 
Laat me op mijn bek gaan,
Laat mij toch alleen
Ik hoef niets, wil niets, laat mij toch
Ik wil niets meteen.
-
Jij weet me te verleiden,
Harde woorden te vermijden.
Ik had overal naar je gezocht
Nu ben ik aan je verknocht.
 
Je vult me met liefde en geluk,
Als ik naar jou pluk.
Je bent mijn donkerbruin genot,
Ik ben echt veel te zot
 
Op chocolademelk.

Kleine Meisjes

Echt, op vakantie, ik heb mijn ogen uit gekeken. Waarnaar keek ik dan? Drie maal raden: de frauleinen natürlich! De een nog mooier dan de ander en met korte broekjes en losse shirtjes zo mooi en schoon en een waar genoegen om naar te kijken.
Waarom snap ik nog niet helemaal. Hoewel het heerlijk is om hun blonde, bruine, zwarte of rode haar te zien golven in de wind weet ik niet waarom ik naar ELK mooi figuur kijk. En niet kijken, nee, staren. Een blik die haar ontwapent van alle waardigheid van een korte blik. Zo zie ik het in ieder geval.
Ik haat het dat ik kijk, ik haat dat ik een man ben, zwak ben, een mens ben. Ik haat dat mijn gedachtegang als man wordt overheerst door het andere geslacht. Ik voel me zwak en onderdanig aan mijn eigen brein als ik afdwaal. En alle mannen doen het. Komt er eentje met een kort rokje en lange benen langslopen dan gaan die ogen van onder naar boven en heen en weer tot ze uit het zicht is of het staren niet meer automatisch gaat. Ik haat het, maar ook weer niet zo veel. Omdat ik natuurlijk geniet. Zo zit in elkaar. Als ik naar mooie vrouwen kijk wordt er een stofje in mijn brein aangemaakt waardoor ik me iets gelukkig voel. Daar is niets mis mee. Noem het liefde, noem het lust, maar het is en blijft een stel zenuwcellen met chemische stofjes die me goed laten voelen.

Nu is dat natuurlijk wat één deel van mij vind. Ik kan maar beter ophouden met die onsympathieke onzin, daar heeft niemand wat aan.
Wat ik het ergste aan het kijken vond was dat ik er niks op uit deed. Elke charmante dame die mij al met een blik te pakken had liet ik ongeroerd. Waarom kijk ik dan? Waarom stap ik er niet op af, maak een praatje en vraag ik haar nummer? In alle eerlijkheid was ik door een paar keer sms'en al gauw mijn beltegoed kwijt in Kroatië en leek het mij niet zo'n goed idee om dan drie keer te kunnen sms'en voor ik zonder beltegoed zat.

Wat ik erger vond was dat wanneer ik rondkeek ik soms mijn blik liet rusten op een te jong meisje! Maak je niet druk, geen pedo-alarm, ik zal het uitleggen. Dit waren dan vooral meisjes van 14-15 jaar die te volwassen kleding droegen en make-up op hadden. In een korte blik lijken ze ouder, maar na nog een keer goed te kijken kom ik erachter dat ze zo oud, of jonger dan mijn zusje zijn! Waarom zijn er van die meisjes!
Niet dat ik na te zien dat ze jong zijn nog geïnteresseerd ben, maar ik vind het heel naar dat mijn eerste indruk "kiek 'ns aan" was. Laat ik ze maar meteen in een stereotyp kapselen."Het zijn meisjes van geen hoog niveau die het liefste al helemaal bij de uitgepuberde meute horen en daarom zich voordoen als zwaaropgemaakte troela's zonder enige ontwikkeling."
Aaah, dat voelt beter. Nu kan ik in ieder geval beweren dat ze mindere mensen dan mij zijn en ik me dus geen zorgen erover hoef te maken. Goed he, jezelf wat wijsmaken?

- Kwijt

De verbroken concentratie van mijn begroken geest
Is nog niet de helft van het wonder dat hij ooit is geweest.
Ik kon zo mooi praten en lachen en denken en doen
Nu is dat minder dan een halve herrinnering van toen

Elke dag confronteert het mij met mijn gebreken
Oh, genadig lot, geef mij toch een teken!
Ik wil jammeren, wenen, rouwen om de man die ik ooit was

Die dichtte, zong, geloofde en boeken las

Nu ben ik vergeten hoe ik de tranen over mijn wangen doe lopen
Zo veel vergeten maar niet hoe ik moet hopen
Hopen op mijn verlossing, mijn terugkeer
Naar mijn glorieuze dagen van weleer.

Vergeef mij mijn zonden, vergeef mij mijn schuld
Te lang was ik in vergetelheid gehuld
Oh, genadig lot, er is niets wat ik verwacht
Mijn gebrekkig verstand ligt in uw macht.

 
Ik leer hier dode talen,
Van de Griek en de Romein
Mythologische verhalen,
Om gymnasiast te zijn.
Ik ben me aan het vervelen,
Dus ga ik dichtertje spelen,
Door dit versje met je te delen.