Ik ben een schijtert. Ik vrees het bekende en het onbekende. Ik ben bang voor waar ik geen onvloed op heb, en nog banger voor waar ik wel invloed op heb. Ik ben bang voor pijn, bang voor verdriet en lijden, bang voor fouten maken en geconfronteerd worden met de waarheid.
Ik ben bang voor mensen. Ik ben bang dat ik ze pijn doe, terwijl ik het nooit zo bedoel. Dat ze me uitlachen, of nog erger, niet om me kunnen lachen. Mensen die ik niet begrijp zorgen er voor dat ik me niet veilig voel. Ze kunnen tegen me liegen zonder dat ik het door heb. Ik kan een slechte indruk bij ze maken, terwijl ik helemaal niet zo ben, of nog erger, omdat ik wél zo ben.
Daar ben ik denk ik nog wel het meest bang voor. Dat iemand ziet wie ik ben, met al mijn talenten en gebreken en me niet mag. Is dat niet angstaanjagend? Dat je gewoon tekort komt?
Natuurlijk maakt het geen ene fuck uit of Jan je wel of niet mag, maar het is zo naar. Ik ben bijgelovig in karma. Ergens heb ik het idee dat ik een goed mens moet zijn, een vriend, een zoon, een broer. Wie goed doet, goed ontmoet. Maar als iemand je niet mag, dan heb je toch iets niet goed gedaan? Ik denk dat het onzekerheid is. Ik weet wel dat ieder mens anders is en dus andere mensen aardig of 'goed' vindt, maar dan nog. Ik ben degene die ze niet aardig of niet 'goed' vinden. Ik kan hen niet veranderen, mij wel. Dus dan is de oplossing om te veranderen, op een manier dat meer mensen me aardig of 'goed' vinden. Zo zie ik het.
Gelukkig ben ik instaat om me niet vast te klampen aan één soort gedrag. Je weet ook wel dat je je bij verschillende mensen verschillend gedraagt. Een persoonlijkheid is ook alleen maar een kader waarbinnen een persoon reageert op verschillende situaties. Simpel as that.
Nee, ik maak me hier niet altijd druk over, meestal niet zelfs. Ik ben erg tevreden over wie ik ben, al heb ik wel een lijstje van dingen die ik wil verbeteren.
You know I'll never hurt you
You know I mean no tears
To make you hate me has to be
One of my biggest fears
The reason might be false
But at heart it will feel true
But you know I mean no harm
I mean no harm to you!
Yet my foolishness surpasses
The caution of my love
I seem to always hurt you
And we've both had enough.
I blame it on mistakes,
While you blame it on me
But you know I'll never hurt you
So why won't you see?
That the shell of my being
Is the cause of all the bad
Sadly, the shell and I are one,
So there's no confusion to be had
I hope to never hurt you
So you never hold a grudge on me
The nasty words and pain contain
The man I seem to be.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten