Waarom snap ik nog niet helemaal. Hoewel het heerlijk is om hun blonde, bruine, zwarte of rode haar te zien golven in de wind weet ik niet waarom ik naar ELK mooi figuur kijk. En niet kijken, nee, staren. Een blik die haar ontwapent van alle waardigheid van een korte blik. Zo zie ik het in ieder geval.
Ik haat het dat ik kijk, ik haat dat ik een man ben, zwak ben, een mens ben. Ik haat dat mijn gedachtegang als man wordt overheerst door het andere geslacht. Ik voel me zwak en onderdanig aan mijn eigen brein als ik afdwaal. En alle mannen doen het. Komt er eentje met een kort rokje en lange benen langslopen dan gaan die ogen van onder naar boven en heen en weer tot ze uit het zicht is of het staren niet meer automatisch gaat. Ik haat het, maar ook weer niet zo veel. Omdat ik natuurlijk geniet. Zo zit in elkaar. Als ik naar mooie vrouwen kijk wordt er een stofje in mijn brein aangemaakt waardoor ik me iets gelukkig voel. Daar is niets mis mee. Noem het liefde, noem het lust, maar het is en blijft een stel zenuwcellen met chemische stofjes die me goed laten voelen.
Nu is dat natuurlijk wat één deel van mij vind. Ik kan maar beter ophouden met die onsympathieke onzin, daar heeft niemand wat aan.
Wat ik het ergste aan het kijken vond was dat ik er niks op uit deed. Elke charmante dame die mij al met een blik te pakken had liet ik ongeroerd. Waarom kijk ik dan? Waarom stap ik er niet op af, maak een praatje en vraag ik haar nummer? In alle eerlijkheid was ik door een paar keer sms'en al gauw mijn beltegoed kwijt in Kroatië en leek het mij niet zo'n goed idee om dan drie keer te kunnen sms'en voor ik zonder beltegoed zat.
Wat ik erger vond was dat wanneer ik rondkeek ik soms mijn blik liet rusten op een te jong meisje! Maak je niet druk, geen pedo-alarm, ik zal het uitleggen. Dit waren dan vooral meisjes van 14-15 jaar die te volwassen kleding droegen en make-up op hadden. In een korte blik lijken ze ouder, maar na nog een keer goed te kijken kom ik erachter dat ze zo oud, of jonger dan mijn zusje zijn! Waarom zijn er van die meisjes!
Niet dat ik na te zien dat ze jong zijn nog geïnteresseerd ben, maar ik vind het heel naar dat mijn eerste indruk "kiek 'ns aan" was. Laat ik ze maar meteen in een stereotyp kapselen."Het zijn meisjes van geen hoog niveau die het liefste al helemaal bij de uitgepuberde meute horen en daarom zich voordoen als zwaaropgemaakte troela's zonder enige ontwikkeling."
Aaah, dat voelt beter. Nu kan ik in ieder geval beweren dat ze mindere mensen dan mij zijn en ik me dus geen zorgen erover hoef te maken. Goed he, jezelf wat wijsmaken?
- Kwijt De verbroken concentratie van mijn begroken geest
Is nog niet de helft van het wonder dat hij ooit is geweest.
Ik kon zo mooi praten en lachen en denken en doen
Nu is dat minder dan een halve herrinnering van toen
Elke dag confronteert het mij met mijn gebreken
Oh, genadig lot, geef mij toch een teken!
Ik wil jammeren, wenen, rouwen om de man die ik ooit was
Die dichtte, zong, geloofde en boeken las
Nu ben ik vergeten hoe ik de tranen over mijn wangen doe lopen
Zo veel vergeten maar niet hoe ik moet hopen
Hopen op mijn verlossing, mijn terugkeer
Naar mijn glorieuze dagen van weleer.
Vergeef mij mijn zonden, vergeef mij mijn schuld
Te lang was ik in vergetelheid gehuld
Oh, genadig lot, er is niets wat ik verwacht
Mijn gebrekkig verstand ligt in uw macht.Ik leer hier dode talen,
Van de Griek en de Romein
Mythologische verhalen,
Om gymnasiast te zijn.
Ik ben me aan het vervelen,
Dus ga ik dichtertje spelen,
Door dit versje met je te delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten