- Kapot
Verloren op de weg
Die niet verder gaat
Na een stap
Hij is net zo verloren
Zoals hij daar staat
Zet zich schrap
Verliest de angst
Geen angst maar de haat
Maar geen klap
Verlost van verloren
Als de weg hem verraadt
Na de stap
- Eigen leugenaar
Dat uiterlijk van jou
Is maar een centimeter dun
Daarom dat ik jou
Mijn hartje ook niet gun
Je lacht wel naar mij
En ik lach wel terug
Maar ik moet mezelf bedwingen
Daarom keer ik je mijn rug
Kan ik mezelf wijsmaken
Dat jij de ware bent
Zulke slopende gevoelens
Ben ik al aan gewend
Maar waarom kijk ik niet verder
Dan mijn ogen kunnen zien
Ik wil niet zo beslissen
Wie ik denk dat ik verdien
Waarom lig ik al krom
Voor een lichaam, een gezicht
Dat ik zelfs als een idioot
Dit riedel voor je dicht
Omdat ik denk te weten
Wie jij diep vanbinnen bent
Omdat ik denk te weten
Dat ik je heb gekend
Je bent zo lief en zacht
Dat je me moeiteloos verleidt
Door je charme en je klasse ontketen je mijn verliefdheid
En weten dat de kracht van de liefde
Onmetelijk zo groot is
Dat we onvoorstelbare dingen doen als er nood is
Terwijl de ogen open gaan
Worden ze van binnen blind
Want dat is hoe de ware
Verliefdheid begint
Onredelijk, ongrijpbaar, gekoesterd en gehaat
De liefde is geweldig
Als je er voor open staat
Maar wanneer je weer mijn blik steelt
En zo ook mijn hart
Wil ik het niet geloven
Dat ik zo word verward
Ik weet dat ik van jou ben
Omdat ik altijd naar je kijk
En door die stille schoonheid
Zo razendsnel bezwijk.
Alleen mag ik niet proberen
Mijn blik wordt geblokkeerd
Je hebt mij afgewezen dus
Is de blik verkeerd.
Laat de mensen maar praten over het meisje dat nooit komt
Hun stemmen worden door jouw verschijning verstomt
En ook mijn geest,
Ben jij in de buurt
Dan lijkt het alsof mijn denken
Een keer zo lang duurt.
Want wauw, wat ben je mooi,
Zo veel klasse in jouw bestaan
Voor jouw hand gooide ik alles,
Alles! Van de baan.
Maar ik mag niet langer stilstaan
In het donker van de spijt
Niemand heeft behoefde dat
Ik hieronder lijd
Als je mij waard was, dan had jij dat wel gezien
Dus nu geloof ik ergens
Dat ik iemand beter verdien
Ze zeggen dat dat zo is
Ze zeggen zo veel van zulke verliefdheid.
Laat mij maar
Het komt
Met tijd
Verloren op de weg
Die niet verder gaat
Na een stap
Hij is net zo verloren
Zoals hij daar staat
Zet zich schrap
Verliest de angst
Geen angst maar de haat
Maar geen klap
Verlost van verloren
Als de weg hem verraadt
Na de stap
- Eigen leugenaar
Dat uiterlijk van jou
Is maar een centimeter dun
Daarom dat ik jou
Mijn hartje ook niet gun
Je lacht wel naar mij
En ik lach wel terug
Maar ik moet mezelf bedwingen
Daarom keer ik je mijn rug
Kan ik mezelf wijsmaken
Dat jij de ware bent
Zulke slopende gevoelens
Ben ik al aan gewend
Maar waarom kijk ik niet verder
Dan mijn ogen kunnen zien
Ik wil niet zo beslissen
Wie ik denk dat ik verdien
Waarom lig ik al krom
Voor een lichaam, een gezicht
Dat ik zelfs als een idioot
Dit riedel voor je dicht
Omdat ik denk te weten
Wie jij diep vanbinnen bent
Omdat ik denk te weten
Dat ik je heb gekend
Je bent zo lief en zacht
Dat je me moeiteloos verleidt
Door je charme en je klasse ontketen je mijn verliefdheid
En weten dat de kracht van de liefde
Onmetelijk zo groot is
Dat we onvoorstelbare dingen doen als er nood is
Terwijl de ogen open gaan
Worden ze van binnen blind
Want dat is hoe de ware
Verliefdheid begint
Onredelijk, ongrijpbaar, gekoesterd en gehaat
De liefde is geweldig
Als je er voor open staat
Maar wanneer je weer mijn blik steelt
En zo ook mijn hart
Wil ik het niet geloven
Dat ik zo word verward
Ik weet dat ik van jou ben
Omdat ik altijd naar je kijk
En door die stille schoonheid
Zo razendsnel bezwijk.
Alleen mag ik niet proberen
Mijn blik wordt geblokkeerd
Je hebt mij afgewezen dus
Is de blik verkeerd.
Laat de mensen maar praten over het meisje dat nooit komt
Hun stemmen worden door jouw verschijning verstomt
En ook mijn geest,
Ben jij in de buurt
Dan lijkt het alsof mijn denken
Een keer zo lang duurt.
Want wauw, wat ben je mooi,
Zo veel klasse in jouw bestaan
Voor jouw hand gooide ik alles,
Alles! Van de baan.
Maar ik mag niet langer stilstaan
In het donker van de spijt
Niemand heeft behoefde dat
Ik hieronder lijd
Als je mij waard was, dan had jij dat wel gezien
Dus nu geloof ik ergens
Dat ik iemand beter verdien
Ze zeggen dat dat zo is
Ze zeggen zo veel van zulke verliefdheid.
Laat mij maar
Het komt
Met tijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten