- Laatste kreet van Sulicius
Waarom stress waarom wachten
Door nutteloosheid mezelf verachten.
Kon ik niet je veroveren vanaf hier,
Doen mijn woorden jou geen plezier?
Ik weef de zinnen de klank en de toon,
Zuiver rijmen voor meisjes zo schoon.
Raken niet meer dan de ogen van hun gezicht,
Terwijl ik ze toch echt op hun harten richt.
Hoor mij! Ik schreeuw, ik roep!
Laat je verleiden door deze troep!
Geef me meer dan je ogen je neus of je haar,
Ik kan van je houden jaar na jaar!
Ik ben geen held dus sta niet versteld
Als ik je midden in de nacht heb gebeld.
Om te smeken naar dat wat ik wou,
Controle hebben over dat hart van jou!
Hoor mijn wanhopige kreten!
Laat je dit nooit vergeten!
De letters zijn mijn tralies,
De woorden mijn cel.
De leestekens mijn voedsel,
Ik zit in de knel.
Door mijn eigen verdomde gedicht,
Was jij maar voor mij gezwicht!
Dan was ik klaar met deze ongein,
En kon ik gewoon je geliefde zijn!
- Schilder mijn wereld blauw (sonnet?)
Ik droomde van de tijden
Van de wereld zonder naam
Wolken die gedachten leiden
Droomde ik uit mijn raam
Ik weefde in de lucht
Mijn hemelshoog paleis
Zweefde door mijn zucht
Doorzichtig koel als ijs
Toen kwam jij en zat ernaast
Met de absurde geest van jou
Wanneer was jij gekomen?
Wat had je toch een haast
Schilderde mijn wereld blauw
Pakte mij mijn dromen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten